Netgedichten

netgedicht (nr. 83.330):

Het ludieke spel

in samen
stappen
probeerde
ik steeds je lach
te vatten als
ik jouw speciale
intonatie hoorde

een verborgen
woord dat
heden of toekomst
duidde waarvan
ik wel zo af en
toe de klok had
horen luiden

ik stapte
expres op
jouw schaduw
zo dat de zon
op je haren scheen
in het ludieke
spel van de wind

we lachten
ieder om de
eigen clou zonder
direct duidelijk te
maken waarom het
geheime woord
ons intrigeerde

er bleek geen
geheim te zijn of
iets spannends
op stapel dat stond
te gebeuren beiden
een sleutel die het
slot samen ontsloot