63 resultaten.
Karma
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 321 de lijn waarover hij balanceert voelt flinterdun
geconcentreerd zet hij stapje voor stapje
armen wijd gespreid blik gericht
op de toekomst die zienderogen
wordt geschilderd met grote kwasten
voor het hemels blauw dat dik wordt
opgezet hier en daar een verdwaalde wolk
tot penselen het doek detailleren
contouren verfijnen al dat denkbaar…
Léon
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 671 ik kon het niet weerstaan
hoe ik ook probeerde
de lokkende smoelentrekkers
wenkten mij als een magneet
naar binnen
dan begon de kwelling
die grijns waarmee hij groette
vroeg hoe hij me helpen kon
de engerd wist het best
terwijl ik de frankskes telde
uit mijn knijpportemonnee
had hij al een zakje klaar
en zei geen groene geloof ik…
Kloonprins
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 581 Een gangster uit Sierra Leone
Die liet zich vlak voor zijn dood klonen
Het kind leek op hem
Het had net zo'n stem
En ook nog zo'n bek gouden kronen…
Praat me niet van schilders
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 2.190 ‘Munch’ schreeuw was ook al buiten zinnen
Praat me niet van schilders
Van Picasso, Kadinsky of van Braque
Mondriaan, Dali of Léon
Nee, zeker niet van Léon, dat was een Zack
Ook Carel Willink kreeg wat hij wilde
Net als Appel, aanzien en geld
Koude tranen plengend om Mathilde
Die weggerukt werd met geweld
Hoe bont de schilder het ook maakt…
Ooit in het Westen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 55 Een trumper is een aanhanger van trump
Maar ook betekent het bazuingeschal
Als synoniem voor machotaal, gebral
Van ego's die ik haat en 't liefste dump
Zoals Ooit in het Westen, lang geleden
Het Goede Slecht was, met Duister verleden
Als in de westerns van Sergio Leone
Op muziek gezet door Morricone…
De bioklok
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 245 Je verscheen op teevee
de geboorte van ‘n ster
heel stil vertrok je weer
we zagen je niet meer
gister liep je in de stad
in je verschijning las ik
de snelheid van de tijd
dat het vliegt en schaaft
hoeveel ouder IK werd
dat las ik in jouw gelaat
de tv was lang gelee
Afbeelding:Interart.nl/Leon Veerman…
Auteursborrel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 229 Dat Gerard reve riepen de brouwers
Jeroen toen Willem Frederik Hermans
palmen overnam maar de eerste schots
van de winter Leon overboord sloeg
waarop de zeilen van Roy en Heleen
scheurden en hoewel sinds Bern lef
tonend Maarten ’t hart voelde overslaan…
Een Koning van Hispanje*
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.583 *Alfonso X, bijgenaamd 'Alfonso el Sabio' was
Koning van Castilië en Leon van 1252 tot 1284 AD/CE.…
Gevallen blad
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.274 Bomen die hun blad verliezen
staan voor jou als kind.
Die een vader moest verliezen,
een vader, welbemind.
De koude winterdagen
met een frisse bries.
't Hoofd nog vol met vragen:
Waarom nou dit verlies?
De lente komt voorzichtig kijken,
al lijkt het soms op niks.
Treurnis zal nu langzaam wijken;
toch blijft er het gemis.
De zomer…
Zekerheid
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 760 Niets is zeker
Niks staat vast
Alles kan nog gebeuren
Zomaar kan alles verloren zijn
Alles voor niks
Slechts een leuke herinnering
Het ene moment ben ik blij
Het ander verdrietig
Ik weet niet wat ik moet denken
Of hoe jij erover denkt
Je meent nog tijd nodig te hebben
Mischien is er geen tijd meer
Het klopt gewoon niet
We horen niet bijelkaar…
De verraste nimf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 161 In Delft werd jij geboren
in Zaltbommel werd jij groot
speelde mooi piano
Op aanraden van Franz Liszt
zet jij pianostudie
in de Franse hoofdstad voort
Net als toen jouw oma, Parijzenaren
gaf jij les aan jongere
broers van de schilder Manet
Toen zwanger
en bevallen van
een zoon, kreeg de naam Léon
Drie mogelijke opties; vader onbekend…
Vlinder
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 333 Ik heb vandaag een Vlinder vrijgelaten
Hij was bij me naar binnen gevlogen
Hield zich angstvallig stil achter de luxaflex
Wat ik ook probeerde, hij wilde niet naar buiten
Hoe ontroerd ik ook was
Door die mooie witte Vlinder
Die bij mij wilde wonen
Ik wist dat ik hem niet houden kon
Want Vlinders horen vrij te zijn
Ze brengen…
gezicht op de haven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 de scheepsmasten dragen het verlangen
naar een ver land, bodemloos licht ongehavend.
dromend ga ik scheep in de kamer.
het tuigage hoeft niet te worden aangeslagen.
de strakke ra haakt aan de grijze hemel.
de gespannen lijnen krijgen vat op hoog klapperende zeilen.
een scherpe steven snijdt met weinig gerucht
diepe zee aan. we raken buitengaats…
Bijna maandag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 330 De zondag is aan mij voorbijgegaan
Vlug ging zij zonder vaarwel
Onrustig lig ik voor het slapen
Af te wegen wat ik niet heb gedaan
Zoveel mogelijke zaken te bepraten
Alleen mijn ziel onder het deken
Geeft U mij eens wat aan
Zo is mijn bed te verlaten
Graag had ik iemand ontmoet
Op de fiets richting het niets
Een wisseling van de ware…
Hervertelling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 52 De moord
Op een duizend zielen
Rukt mijn vingers los
Van de kern.
Nu graaf ik
Met gekleurde botten
Om hun wortelen
Een plek te geven.
Ik schreeuw
Gebroken scherven
In lange tonen
Tot een nieuwe dans.
Wij oogsten lente.
Oude rouwende stemmen
Schenken ruimte
Aan mijn hervertelling.…
Valt goed uit
snelsonnet
1.0 met 14 stemmen 759 Lance Armstrong heeft zijn sleutelbeen gebroken
Nu wordt zijn trainingsopbouw vast verstoord
Mist hij straks wedstrijdritme enzovoort
En blijft hij van de juiste vorm verstoken
Wordt dit een alibi om zich te drukken
Bij iets, dat is gedoemd om te mislukken?…
Onzichtbare liefde:
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Ik ben nu kapot maar zou zo graag bij je zijn,
Het leven duurt al te kort en als wij bij elkaar zijn is het fijn,
De tijd dat wij elkaar ontmoetten was eigenlijk te kort,
Net als te weinig eten op je bord.
Ik ben nu geen stoere jongen,
Want ik heb zwarte longen,
Door het leven wat ik lijd,
Gevoerd door haat en strijd.
De laatste dagen…
Dichterbij
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 428 De dichter, kwam allengs dichterbij
en het gezelschap van poëten
deed aarzelend een stap opzij.
Nu zijn er dus nog meer proleten
want er is weer een dichter bij.…
Wie schrijft die blijft
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 380 ‘Wie schrijft die blijft’
is een devies
dat goed beklijft
en daarom heb ik
om magere Hein
een stapje vóór te zijn
mijn zieke zwager
die anders niet meer lang zou leven
op zijn sterfbed
nog waarlijk net op tijd
een pen cadeau gegeven.…
Bea culpa
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 338 In Rome hoorde ik een gezang, heel sereen,
mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa,
maar soms klonk er ook, Bea culpa,
Bea culpa, Bea Maxima culpa doorheen.
Trix zei, jammer, ik had daar graag willen zijn,
de paus was groots, maar het Vaticaan is me te klein.…
Mini-sonnet voor Melkert
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 400 Ter bestrijding van mijn rechts gedachtegoed,
onderging ik een cosmetische operatie,
mijn neus haalde men op, mijn mondhoeken naar beneden,
daarna kreeg ik een azijninfuus, voor lachen is geen reden,
aldus kreeg ik de meest effectieve combinatie, tegen mijn rechtse aberratie.
Thans ben ik politiekcorrect, want als ik in de spiegel kijk,…
Taalpolitie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 387 Vanuit de redactie schreef men tot mijn verdriet,
bij controle door de TIOD is gebleken,
dat u qua vorm teveel bent afgeweken,
kortom, uw taalvermogen klopt dus niet.
Wat moet ik met een keurslijf van jambe, versvoet en kwatrijn,
laat maar, ik wil een vrije schrijver zijn.…
De uitdagende lente komt er an
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 113 De felle kardinaal vlamt en jaagt in ’t rood,
zijn geil poppevrouwtje flirt in felle nood,
ze wil hitsig spelen en stevig vrijen,
hij kan haar spijtig niet verblijen
hoe duivels graag hij haar ook wil pakken
een pluimke bleef aan haar poepke plakken…
Fel Blonde Margriet
hartenkreet
4.0 met 69 stemmen 185 Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme.
Haar naam?
Die felle blonde? Voor zeker Margriet.
’t Kan me echt niet schelen, verdomme.
Zo’n lichaam?
Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied.
Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme.
Wat ’n blaam?
Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet.
Mijn stoer imago wankelt naar…
Lente.........
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 147 Jij lente, jij vruchtbare seizoensdromer,
zonnige voorbode
van een straks veelbelovende zomer.
Nabije woud, op de steile trotse bergwand,
ontploft
explosief in groen en bruinrode abondant.
Smal riviertje, glanst kristalhelder altijd weer,
drupt vlot
zenuwachtig dansend naar het grote meer.
Een buizerd, cirkelt hoog in de lucht,…
Hersenspinsels.
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 110 Gebeurtenissen uit het verleden grijnzen
glashelder uit de donker diepe krochten
van mijn geheugen en geweten.
Foutieve en verborgen daden sluimeren,
vragen me telkens weer naar het waarom?
Steeds weer. Waarom? Waarom toch?
Tot ik ’t innerlijk verwoord, eerlijk en oprecht,
om mezelf te begrijpen en exact te bekennen…
Eeuwige liefde en mijn kinderen
netgedicht
5.0 met 12 stemmen 153 Je geboorte een snoezig wonder,
in mijn armen zo intiem bijzonder,
roze wangetjes en een wippend snuitje,
hoe schattig, jij, mijn lief klein spruitje.
blauwe ogen, net sterren in je snoetje fijn,
de rimpeltjes nog vol met wat vaginaslijm,
Wat ben je mooi zo wondermooi.
Je hebt mijn DNA en mijn genen,
zodat ik eeuwig zal verder leven. …
Alleen met Lavoisier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 51 Ik zit stilletjes solo in mijn lui zeteltje
mijmer slim over koetjes en kalfjes,
over niets en ook over wissewasjes.
Plots grolt mijn gespierde bierbuik,
transitie van Duvel tot een drollig geluid.
Van schuimend gas naar duurzame energie?
Door bain-marie of zwarte voodoo alchemie?
Geëscorteerd met een aromatische labo reactie?
Lavoisier schiet…
Aan de vijverkant
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 129 Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever,
verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet.
Spied naar muggen, larven en een rare parasiet.
Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever,
naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant.
Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband.
Ik fantaseer, geniet, 'n…
Mijn levensboom
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 191 Van uit mijn levensboom, eeuwig ingeworteld
met zijn knoestige stam, nu stug verweerd,
trekken groene jonge takken, onbeheerst
naar al die vreemd lokkende windstreken,
uitwaaierend en steeds verder reikend,
de oneindige horizon als gezichtseinder.
En bij iedere nieuwe bottende tak herbegint
het wonder van jeugdige telgen uit mijn leven.
Op…