45 resultaten.
Morgen, ja misschien morgen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 394 langzaam sterft zijn silhouet
tot een stipje aan het einde van de allee
morgen, ja, misschien morgen
wandel ik nog eens met hem mee
dan lichten we de luiken
de zwaarte van ons hart
zoeken we de gouden nerven
op een al afgestorven blad
we zullen ons verlaten
in de rust van de herfst
en dragen de kleuren
de bewonderende gloed
van…
Babyboomers
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 225 ontmoet je iemand van vroeger
het tandeloze verval eiste zijn tol
tropische regenwoudschedels werden kale steppen
stralend lachend gelaat verschrompelde tot gelooide rimpelgrijns
een hard schonkig stram lichaam is de parasitaire voortzetting
van voorgoed verdwenen soepelheid en jeugdig elan
leeggevreten is het beloftevolle geheel
gelouterd soms, afgestorven…
lenteliefde
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.278 nog ligt het wit diep op de hellingen
als enge mazen om een smart –
de toon van fluit schelt hoog in lucht
en zware voeten treuren stil
je hoort nog enkel wat gezucht
van grote vogels ’t blanke schemer
een brede plaats vol harde pennen
en afgestorven ogen van ‘t verlangen
aan het begin van pelgrimstochten –
en de door schaduw aangeleerde…
Herfst en dan...
hartenkreet
0.0 met 3 stemmen 1.109 Bomen kalen
Wolken jagen late zonnestralen
De hemel kleedt zich nu in grijs dan in grauw
Een noord wind werpt zich tegen muur en dak
rukt verstoord aan ieder blad en tak
haast zich voort, vergaart de afgestorven blaren
krijst, wervelt, blaast zijn kille adem
door alle holten, kieren, gaten heen, een kou
die aan mijn botten knaagt.…
Overzeese duisternis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 284 zweven van een ballon een uitgetelde
zon op zich
komt u ook
uw glas klinkt alvast
uw antwoord hangt als een avond
in de bomen, zo duidelijk onzichtbaar
de knikkerige twijfel die huilt om kennis
‘de wereld is lang geleden al
gestolen en God ontvoerd
hij laat onze omgedraaide jeugd alleen
het bloed karnen tot de moederkoek
van een afgestorven…
Het dodeneiland
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.388 Hun takken storten afgestorven bomen
In beddingen van uitgedroogde stromen,
Waar de oevers uit gebleekte beendren steken,
Die bij een windvlaag (of bij 't langsgaan) breken.
Wind gaat lijkkleurig van het zerkenstof,
Kan niet van 't eiland af, een dodenhof,
Dat diep de bodem van de zee doortrekt
En deze ver-om aandoet met bederf.…
Als dagen breken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 222 openvouwde, verbreekt
het solide bladerdak sterft gestaag
naar loszittende pannen
met het zicht op dit speelgerei
warmt een koude storm zich ver weg glimlachend op
vogels en vlinders vragen asiel
onder dikke rieten daken die als mantels voor elk seizoen
om de schouders van hoeves en hofstedes hangen
een eerste blad verkent de afstand
afgestorven…
Naakte Aap
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 97 Feuilles mortes zien we in de herfst
Als dode afgestorven bladeren
Onbegraven naakt en blootgesteld
Aan weer en wind en Wodans elementen
Stof in wederkeer vergaan tot stof
Sterveling, als tijdelijk passant,
Strijdt om het bestaan al duurt het even
Een korte spanne tijds is hem vergund
Een intermezzo in de eeuwigheid
Stof vergaan…
'T KRUISKE
poëzie
3.0 met 23 stemmen 5.782 Ach, ge zijt mij, bei te gader,
afgestorven, moeder, vader,
't geen mij nu nog leedschap* doet!
Maar, dat kruiske, 't is geschreven
diep mij in de kop gebleven,
teken van mijn erfgebied:*
die de schedel mij aan scherven
sloege, en hiete* 't kruiske derven,
nog en hadde' hij 't kruiske niet!…
Deern
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 329 mijne
en over het zwijgen terwijl
we eigenlijk zoveel wilden zeggen
ook over het reizen in de tijd
en die ene witte bank in het parkje
vlakbij het station hopend
dat deze laatste trein toch
de zo gewenste vertraging zou hebben
ik spreek veel over dan en toen
omdat gisteren voor haar de zomer was
en de herfst van dit moment niet alleen
afgestorven…
VALENTIJN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 178 De kerstster is reeds afgestorven
de lente krokus bergt nog zijn hoop
de goeie voornemens zijn verworven
en een nieuw licht dat weer belooft
het liefdeslicht van Valentijn
dat als een vlammend vuur
een rode gloed weerkaatst over d’ aarde
de kerstboodschap iets langer bewaarde
hij wil warmte en genegenheid brengen
aan hen die vandaag…
Diep geworteld
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 388 Verbaasd
word ik tijdens elk bezoek
aan mijn geboorteplek gewaar, dat de door mij
dood gewaande, afgestorven ‘roots’, onzichtbaar voor iedereen,
springlevend nog knoppen vormden en spontaan,
elegisch geurend, plots weelderig open barsten.…
Vergeten boek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 217 breekt door de middelmaat
in stukken geleefd en doorzeefd met verleden
het heden talmt zand dat door de loper gaat
neigend tot steen, stollend door het glas gegleden
wie herkent bedachtzaamheid als de doorn
aan de roos met de kleur van het onbekende
langs het pad van eenvoud lopen de blinden
driftig zoekend naar een vertrouwde legende
die afgestorven…
R.I.P.
poëzie
4.0 met 17 stemmen 5.799 Rust in vrede, rust in vrede,
jonge en oude, groot en smal,
rust en, in Gods zaligheden,
rust, gij afgestorv'nen al.
Rust in vrede, rust in vrede,
u nog eens vaarwel gezeid,
eer ik weg en thuiswaards trede,
rust... tot in der eeuwigheid!
Amen.
November 1862…
Requiem
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 480 wakken
ik kan niet meer zuiver denken
al zegt mijn hart zie op naar de Heer
en over liefde roepen en niet krenken
echter ik ben een dode mens
die het verleden verloor,
ik kan het niet meer
ik zou mijn handen willen reiken
naar hemelse geschenken
en de bevrijding willen bereiken
maar mijn afgestorven lijf
waar ik nu zo in beklijf…