Morgen, ja misschien morgen

er was een begroeting
van een mens onderweg
opgaand in de wind
in een opkomende nevel

ik ken zijn gedachten
de eenzaamheid
van gestorven zwaluwen
in een verloren zomer

dat wat er rest van de dromer...

langzaam sterft zijn silhouet
tot een stipje aan het einde van de allee
morgen, ja, misschien morgen
wandel ik nog eens met hem mee

dan lichten we de luiken
de zwaarte van ons hart
zoeken we de gouden nerven
op een al afgestorven blad

we zullen ons verlaten
in de rust van de herfst
en dragen de kleuren
de bewonderende gloed

van dat wat de bomen
op de aarde hebben gestrooid
morgen, ja misschien morgen
als ik hem nog eens ontmoet

Biografie van deze schrijver

eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 394