Alle inzendingen over Bevestigd vermoeden. OR buur

Is het een verrassing als men naar je lacht Is het een trekken van zenuwen Is het een blijk van medeleven, als men toch verwacht Dat mensen meeleven? Is het een gewoonte om weg te kijken Is het een gewoonte om te negeren? Wordt het dan niet hoog tijd Deze nare dingen af te leren? Burendag in het leven geroepen Om nader tot elkaar te komen…

hoe ver woont de mens in buren ook al voelt men bij het passeren elkaars huid schuren de afstand wordt groter als woorden interen en ogen slechts inblikken raak mij niet meer ook in mij roept een stem om in te schikken…

Wandelend langs huizen in mijn eigen stad kijk ik de ramen door naar binnen, steeds nieuwsgierig: wat is dat of dat wat zullen de mensen hier beginnen? In elk huis zie ik andere mensen andere dingen, ieder met zijn eigen wensen spullen die hen omringen. Ik denk: hoe leven de mensen hier of hier hoe zien hun huizen er van binnen uit? Hebben…

Achteraf was het waanzin Of wijsheid Alleen dit bestaan en de zin Ben je bereid Om net zoals Jim De realiteit te verleggen De zin Om de waarheid te verkennen Er zijn geen complottheorieën Eerlijke verkiezingen Afgeleid door simpele fouten Niet iedere schilder kan houten Valt het publiek wat tegen En de elite blinkt er vooral…

Mijn Afrikaanse buren zijn verhuisd en de stilte grijpt mij naar de keel, want slechts herinneringen blijven achter. Ik weet wel waar ze naartoe zijn gegaan, maar toch, ik heb ze meer dan vijftien jaar gevolgd. De ouders in het begin nog als smoorverliefden op de balustrade achter elkaar heen zien rennen. Wonderschoon.…

Eens was er een echo van het niets vermoedend niets. Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…

het is zeker de wereld is rond het middelpunt is nu gevonden gister eerst rechts links gekeken daarna achter voor het loopt aan alle kanten af…

Hij schuift zijn eigen stoel voorzichtig aan Hij heeft zijn hand nog net niet uitgestoken Hij heeft het jawoord nog niet uitgesproken Hij laat ze voor de vorm nog in de waan Hij weet het, zijn vermoeden is gegrond Hij wordt genoemd, zijn naam gaat in het rond…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Zij bevestigden hun hoop In een appel-peren-stroop.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Een licht dat niet te stelpen is, een fel vermoeden dat niet wijkt, een stem die roept en zwijgt, een schaduw die me wenkt en drijft tot waar ik niets meer weet. Gij zijt de volheid van de leegte, de tegenpool van wat ik ken, de bron uit wie het alles stroomt, van alle schoonheid het geheim, de oeverloze, luide stilte.…

Eigenlijk weten we niet veel maar genoeg om van dit bestaan een glans achter te laten, een klein vermoeden van licht en wat woorden uit een gedicht dat weinigen verstaan maar dat doet glimlachen naar de zonnebloem en de kleuter.…

woestijnen van zand, gerangschikt in de archieven van het hart, mijlpalen hebben woorden nodig, hoe vaak zeer ontluisterend om de ontstane leegte in te vullen met wijze - en troostende teksten, te wachten op de schaduwloze getijden die we kleurrijk verluchten, wat ons terugvoert naar een toekomst vol herinneringen, wat we heimelijk al vermoeden…

Hoe kan iets niet bestaan waarvan we een vermoeden hebben?…

Denkbaar is het vermoeden dat wij blij zijn met wat we niet eerder konden bevroeden. Dat wij blij zijn met wat ons onverwacht confronteerde op de levensweg. Die verrassing die het midden houdt tussen een groot geluk beleven en het teruggeworpen worden op wat ons leven markeert met domme pech.…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

De stilte, bevestigd de realiteit, onzichtbaar, maar wel aanwezig. De stilte, dringt tot me door, duidelijk voelbaar, ik ben er stil van...…

eigenlijk was ze gegeven haar leeftijd drie kwart eeuw in topconditie natuurlijk ze klaagde wel eens over haar gezondheid gemiste kansen en gemoed maar ach dat hoorde eigenlijk bij haar een beetje de diagnose na de zoveelste klacht bevestigde het vermoeden in eerste instantie niets aan de hand zoals verwacht dus gewoon een galsteen…

samengeknepen ogen boven jouw baardje 'n stralende lach goudgeel lentelicht streelt onze huid welke ons zijn bevestigd teder kus ik je voorhoofd *…

Dit gaat over mijn buren. Of jouw buren. De buren van de buren. Of zo. Het doet er niet toe. Het is realiteit. Ook de buren. Ik had een buurman en hij een vrouw. En er was een kind. Een gezin. Toch volgens het ochtendbericht dat in mijn brievenbus gleed. Sensatie viel zomaar op de deurmat. In de gang. Met een doffe plof.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ze hadden 't zwart op wit bevestigd: bij toerbeurt was men kiesgerechtigd.…

Ze hadden 't zwart op wit bevestigd: bij toerbeurt was men kiesgerechtigd.…

Dat u bij Douwe op de koffie kwam Was goed te merken aan het slappe bakkie Er werd gerommeld met dat kleine zakkie Ze smokkelden zowat een halve gram De directeur, door schuldgevoel verteerd Bevestigde; 'Die koffie was verkeerd.'…

Wat daar bevestigd werd dat wist ik al: Hoogmoed komt regelmatig voor de val.…

Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…