Netgedichten

netgedicht (nr. 36.001):

Tijdserosie ?

Tijdschokken van voorbijgaande aard,
stuwen beken bloed door de beddingen,
slagaders in hun strijd, we plaatsen
merktekens die zullen eroderen door de
jaren om die om te zetten in woestijnen
van zand, gerangschikt in de archieven
van het hart, mijlpalen hebben woorden
nodig, hoe vaak zeer ontluisterend om de
ontstane leegte in te vullen met wijze
- en troostende teksten, te wachten op
de schaduwloze getijden die we kleurrijk
verluchten, wat ons terugvoert naar een
toekomst vol herinneringen, wat we heimelijk
al vermoeden, maar dan zonder bitterheid.