Alle inzendingen over Over sterren glijden

Maantje Je schijnt zo mooi Daar aan die donkere hemel Met allemaal sterren om je heen Sterren van mensenzielen Die daar zijn heen gegaan Zoals daar ook mijn vader en moeder staan Aan die donkere hemel Eigenlijk is het daar helemaal niet donker De zielen daar boven staan ook in het licht Al die lichtpuntjes Stralen naar ons…

Zo'n avond lanceert de sterren van de nacht Een prachtig stelsel in bijzondere vormen Los van alle waarden en ook normen Vormen dus gezamenlijk een stelselpracht Zowel sterren van boven als van hier Bieden tal van mensen vaak veel plezier…

zon en de maan als de bomen zo zul je bloeien van lente tot herfst van begin tot eind als de schoonheid verdwijnt als de zon zo zul je branden van oost tot west van warm naar koud zo word je oud als de sneeuw zo zul je sterven tussen koud en warm rijk en arm tussen oud en nieuw tussen klein en groot tussen leven en dood als de sterren…

Schitteringen stralen in een leeg universum door mijn emoties die mij duizelig maken waar mijn gevoelens zwart voor ogen zien. Alleen met de omlijsting van de avondgloed verwatert mijn beeld in een brede horizon waar alleen het geluk schittert van euforie. Het podiumlicht dat mijn wens hypnotiseert met herinnering die als een metronoom…

doen zag ik niets door het stadslicht de sterren waren geen schrift maar je kon ze wel lezen als je intelligent genoeg was en dat aan de rest vertelde hoe je moest varen…

Sterren blinken in een heldere nacht Niemand kan tellen hoeveel er zijn Ze verlichten de nacht bij maneschijn Tot aan de morgen houden zij de wacht. Wonderlijk, die boeiende sterrenpracht Miljarden sterren, als lichtjes aan de hemel De maan verheft zich tussen het gewemel Zodat het nooit pikdonker wordt in de nacht.…

Op de gedichtensite zijn sterren te verdelen: één ster: ik zit mij grenzeloos te vervelen, vijf sterren: dat wil ik graag nog eens lezen. Daar zijn dus nog drie sterren te verdelen. Die zal ik hier nu niet gaan duiden. want eerlijk gezegd smaak differeert: waar de een de klok zal laten luiden is een ander ten diepste geaffronteerd.…

op de slee glijden we van de heuvels wit is hun kleur, de kleur van hoop zonder enig obstakel glijden we recht naar beneden ik voel me weer kind, in harmonie, samen met mijn kind maar als ik glijd van de heuvels van het leven gaat alles veel moeizamer ik kom hobbels en putten tegen, ze gooien me omhoog en weer omlaag…

De sterren fonkelen in het heelal en ik vraag me af, wat het me zeggen zal. De haan kraait in de morgenzon en het leven zei mij meer dan wat ik bedenken kon. Ik ben helemaal alleen en van mijzelf. En mijn stem weerkaatst in een rotsachtig gewelf. Een golf slaat met zijn kop op een rots. Wees trots, wees trots, wees trots.…

De maan knipoogt naar benêê sterren flonkeren driftig met hem mee, als het dan langzaam lichter wordt en ster voor ster voor de dag verdwijnt, lijkt de nacht opnieuw te kort. Wanneer de zon haar stralen schijnt is iedereen de nacht in al haar eenvoud, stilte en pracht al weer vergeten.…

Waar slaap my liefde, my liefde vannag sterre wat wieg in die denne en winde sterre wat wieg en sterre wat wag waar slaap my liefde, my liefde vannag? Denneboom donker, rooipad en naglied, naglied van diere en duistere winde Waar slaap my liefde, wie stil sy verdriet en sal ek my liefde, my liefde weer vinde?…

liefde in de glans van stralen naast je liggend vertel ik mijn verhalen sterren dalen op ons neer ik kijk geboeid jouw ogen glanzen terwijl je met me stoeit gaan de sterren dansen het wordt een nachtelijk festijn ik dwaal verrukt op wolken terwijl wij keer op keer de liefde zo vertolken…

als een firmament vol sterren mij niet meer kan bekoren of ik van verre de stilte niet kan horen dan sta ik stil en kijk omhoog en zoek ik mijlenver in de zwarte hemelboog naar die ene ster die mij kan vertellen dat eenvoud 't raadsel vindt maar niet kan voorspellen hoe het leven zich windt ach, als sterren konden spreken zou 't…

Maar toen U mij riep en zei : 'Mijn liefste, mijn liefste', wist ik : een regen van sterren zond mij Uw stem uit een nacht, zwart van stilte. en ik wilde, mijn Geliefde, ik wilde.…

Ik heb iets met sterren Ze zijn mooi, opvallend en licht. Ze blinken aan de hemel. Dat vind ik een prachtig gezicht. Ik voel je aanwezigheid. Ook al ben je niet meer hier. Kijkend omhoog. Ben je bij me op een andere manier. Die ene felle ster. Straalt die daar voor mij? Je hebt het leven wel verlaten. Maar zo blijf je toch dichtbij!…

Van hier tot aan de sterren en terug, zoveel hou ik van jou. Van hier tot aan de sterren en terug, nu is er alleen nog de kou. Van hier tot aan de sterren en terug, mijn hart heb je meegenomen. Van hier tot aan de sterren en terug, nu zie ik je alleen nog in mijn dromen.…

de sterren zingen in alle nachten…

Ik wil praten met de maan Stalen met de sterren Ik wil met volle handen staan En mezelf niet hopeloos zien staan…

Allemaal hetzelfde sterretje, Zij denkt: het is de hond Hij denkt, het is mama Ik denk: er staan er te weinig Want we zien er maar één We laten haar in de waan Hem ook Ik denk, dat de onzichtbare sterren Mijn geliefden zijn!…

Meer dan duizend sterren in de donkere avond kou teveel om nog te tellen te verscheiden om indruk te maken op jou Ze schitteren en zweven zijn een geheel met de ruimte die hen draagt wat inleving en aandacht dat is alles waar het universum om vraagt Meer dan duizend kleuren daaruit ben ik gebouwd te divers om in een blik te vangen…

leef ik jou wandelde een paar maanden dwars door het heelal tussen alle namaak flonkerende sterren "'t is hoog hier, als ik maar niet val niet nog meer miserabele misère" dus liet ik mezélf maar vallen ´t voelde ongewoon tot ik de volle maan zag achter een koninklijke boom "moet je toch eens kijken, is dat nou niet mooi?…

gat waar al die mensen wonen zij hebben hun eigen sterren waardoor ze zijn verblind en echte sterren niet meer zien bewaar je licht maar voor elkaar dan doof je niet snel uit…

Kunnen wij de sterren ontleden tot hun naakte bestaan? De dichter mijmert uit het raam. De nacht rust en in het midden zwijgt de maan.…

Wie van de sterren de signalen leest verschaft zichzelf een eindeloos genoegen dat als een serum 't vege lijf geneest door wat de geest aan 't lichaam toe kan voegen Ons lichaam wordt verheven door de geest gewichtloos, aan de zwaartekracht ontstegen, vangt zij de toekomst, vrij en onbevreesd. Wat nog niet is doet ons vooruit bewegen.…

zeker is: niemand reist naar de sterren zonder de dood van een mens in zijn bagage…

Om te voorkomen dat de Damster jeugd De zware criminelen zijn van morgen, Heeft men daar over hangjeugd grote zorgen, Een nieuwe frisse aanpak doet hen deugd. Als in hun woonplaats zelfs de keukens hangen, Wat kan men daar van hangjeugd nog verlangen?…

Hier glijd ik van de trap traag maar gestaag het ongewisse in Hier stuitert mijn besef van lijf zegt ho en boem is weer opnieuw beginnen Hier wacht ik hoog of laag op een naakte trede Dag roede dag loper hier glijd ik.…

trillen en zijn wit De spiegels in je ogen breken Je huilt onderhuidse tranen En je bent zo koud geworden Je verbrandt de bladeren En onder je voeten brand de zon De kleuren worden vager En porseleinen gezichten breken IJsjes smelten voor je ogen En je handen glijden weg Er is geen reden meer om te blijven…

Uit de wimpers van de strijd gevallen woorden duizenden stemmen van een andere oever wachten op hun uitbotten als gespannen veren, kenmerken van roestige schakels van deze tijd, afkomst en toekomst zijn niet voorbereid, verwachtingen glijden onder het boegbeeld door, contouren van een megalomane symboliek, schuurt de kiel van menig scheepje…

Nog net zag ik het kopje van tafel glijden: in de valpauze.…