Alle inzendingen over de verte

In de verte zag ik jou, eindeloos nieuw zicht betrouwbaar verborgen verlangen vredig rustig bijzonder evenwicht. In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

je bent een woud nog onontgonnen ik ben de reiziger die de paden mag maken waarlangs je zult gaan reizen naar ongekende verten met de vader van je kinderen ga maar leef maar het is zo voorbij…

in de verte!…

Elanden grazen, turen soms in de verte. Wat doen die mensen?…

De avond wordt moe in de verte blaft een hond nog voor het slapen…

ook in de verte ziet mijn blik de verbinding tussen jou en mij…

Er blaffen honden nauwelijks in de verte onheus en kortaf…

'Dichtbij zien is geen enkel probleem' zei me de opticien die m'n ogen test, keurt 'Maar in verten ......... zien?' zei ik op mijn beurt 'misschien komt een bril van pas' weerhoudt u van het -in schijn zien- van 'n Fata Morgan?…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

Grote mooie ogen in een hol gezicht je blik is al een beetje naar binnen gericht zie je die vreemde verte is daar al die andere tijd waar je, en dat is zeker, langzaam naar toe glijdt ik zeg tot ziens en kijk je aan en geloof dat je mij hebt verstaan in die vreemde verte in die een andere tijd…

de hemel is duizelig van zonneschijn schaapwolkjes drijven in de verte voorbij ik kijk de tuin in achter het gordijn de hemel is duizelig van zonneschijn hoe dieprood de trissen herfstvreugde zijn als een vlammend tuinvuur in het dode tij de hemel is duizelig van zonneschijn schaapwolkjes drijven in de verte voorbij…

vanaf het balkon een hond blaft in de verte stilte op de gracht…

alles is zon en brandt in de verte duizelt het de kolos in het blauw aan de omstreden einder versteent het woud ontmantelt de boom korjaal met de krijger wordt rotsgraf een volk dat verdwijnt in de verte valt de kolos in het zand grijnzend in zenit geen schaduw geen schaam meer te zien --------------------------------------- uit: 'Vluchtig…

alles is zon en brandt in de verte duizelt het de kolos in het blauw aan de omstreden einder versteent het woud ontmantelt de boom korjaal met de krijger wordt rotsgraf een volk dat verdwijnt in de verte valt de kolos in het zand grijnzend in zenit geen schaduw geen schaam meer te zien ------------------------------------- uit: 'Vluchtig…

ik ga van hot naar her vraag me niet hoe het kan maar mijn dromen reiken ver ik kom nooit van mijn stek want ik ben een reiziger een reiziger op dezelfde plek lang kan ik er niet bij stilstaan ginds wacht de verte en er is nog een lange weg te gaan…

Als een duif opvliegt neemt geen geluid haar plaats nog in; Eensklaps en wit laat zij slechts verte in mij na. --------------------------- uit: 'Gedichten 1958-1978'.…

In de verte, naar het oosten, Over bossen, berg en wei, Over Lüneburger heide, Achter Donau, Oder, Neisze Aan Europa's buitengrenzen Klinkt naast Eurofielenwensen Het luidruchtig koor der laarzen Van Kozakken en Tartaren In de verte, in het oosten, Midden in 't begeerde goud Der Oekraïense tarwezee, Het zomeroekraïnewoud Dansen duizend…

de avond valt zacht een koekoek in de verte dooft langzaam het licht…

in de verte zijgt de weg trillend tot vloeibaar een cactus kijkt droog…

Horizon in de verte lucht vermengd met licht onbereikbaar als de toekomst maar toch, niet uit het zicht…

Galm uit de verte klinkt enkel als souvenir vanuit diepe put.…

-------- -------------------- grutto waadt door groen in de verte woedt de stad onhoorbaar vliegtuig -------------------- --------…

Hij had geen idee -in de verste verten niet- hoe nabij teder was op de huid gezeten door zijn verleden.…

onzichtbare dingen worden niet doorzien onhoorbare zaken komen je niet ter ore onafzienbare verten vallen niet af te kijken ontluisterend is iets wat je liever niet wil horen maar iets te vaak misschien komt het voor dat een onmogelijke liefde weldegelijk mogelijk zal blijken…

Gij die, op uw steel gestegen, schijnt te zijn uit zon gedegen, die met uw doorvlamd gewaad Drachtig in de velden staat, gij die, nog in 't morgendomen, tegen vroege-voorjaarsbomen ijl de verten bloeit en brandt, - in de verten van mijn land, in de verten, waar de scholen witgedekte wolken dolen, waar de wereld in het rond uitligt aan…

Met U zijn er geen verten meer en alles is nabij. Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven! Hoe kan het zo eenvoudig zijn!…

Draag haar op schouders naar de verte. Verte? Dat had papa wel eens kunnen zeggen. Spring haar los, touw. Draai bogen om haar diepe tonen. Meng haar lievelingsroze door de schemer. ----------------------------------------------- Maastricht International Patry Nights, 2006.…

Een eindeloze verte, Om mezelf in te verliezen.…

Heel even zag ik dat je keek wat kan jij mooi blozen zelfs in de verte…

Nabijheid en verte, verbonden door staal met jou als geen ander in de klanken van taal.…