Alle inzendingen over hoeders

Toch zeker al centennia geleden Leek onze aarde op een sprookjeswoud Men was nog niet op zoek naar klatergoud En leefde lustig in die hof van Eden De man werd door de vrouw nog hoog geacht Hij was voor haar de krijger en de jager De paringspartner en trofeeëndrager De held en hoeder van hun nageslacht Men wist van links noch rechts…

heersende wind de echo’s van duizenden kelen zijn gelukkig verdwenen stenen beelden met gebalde vuist vormen nog het decor van wat teloor is gegaan maar aan de grenzen van het plein speelt venijn alweer de dubbelrol van lotgenoot en vriend te zijn niet confronterend toch gedwongen en met pijn weer te leren de dankbare broeder van je hoeder…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

want het volgende "misschien" was al weer in me opgekomen met een euro had ik mijn rust gekocht toch heeft dit voorval mij aan het denken gezet misschien overwint mijn gulheid mijn angst ik ben mijn broeders hoeder niet wie geeft niet, die de mens beziet…

Soms is ze een soort hoeder En vriendin is weer zo algemeen. Ik zou willen een woord waar uit blijken zou . Hoeveel ik eigenlijk van haar hou.…

Nu is de meesterknecht van dood de weg van alle vlees gegaan, gedenk zijn naam veelvuldig De hogepriester van de slacht, in zijn tempel heersten winter en de wetten van het mes De schepper van de blinde vink, de hoeder van de varkenshaas; grootmoedig in zijn offergaven Gedenken wij de slager dus maar bovenal zijn oude ziel die los…

Om 't kind dat speelt en ademhaalt, dat drentelt rond zijn moeder; om 't vallen van de avond nu, een vriend zijn broeders hoeder, een glimlach naar Hierboven. Om 't lied dat klinkt van over zee, een steeds opnieuw beginnen; om taal en teken, huid en haar, om hier en nu beminnen - een glimlach naar Hierboven…

In ’t wit opgebroken schaduw was ik, de fout gelopen wens om één te zijn, gemarteld alleen tot de laatste snik door zwaarlijvige hoeders van de pijn, loeders die spuwen het schurft van hun zijn.…

Als ik een Jood zou zijn: waar bloeit mijn roos, wie is mijn broeders hoeder, waar stopt de laatste trein?…

dier naar een schuilplaats hier sommige hebben al zicht op heden in verliezend verleden maar als tekens niet liegen en sterren nooit bedriegen zal een geboorte de vervulling van een belofte zijn uit de schrift te midden van hen door de volkstelling op drift is dit zo beschikt warm beschut gras vermoeide herdersbenen door de hoederse…

Oh hemels orgaan rechtop staand in stijf gelid uw paarse helm glanzend in een kraag van gevoeligheid veelal misbruikt voor beledigingen naar uw hoeder omdat ze de pik op hem hebben hem klootzak noemen of voor lul laten staan O machtig zwellichaam ik zuig u mee in mijn liefde mijn lippen trekt u zich niet terug naar af gelijk…

gelezen met verhalen over het leven de overtuigende handen die met spinsels van woorden verbanden leggen langzaam onze vrijheid beletten door het begrenzen van perspectieven zij zijn de dieven die in het bestaan onze toekomst verloren laten gaan willen de maatschappij bepalen door onze geesten met eenvoud op te schalen de hoeders…

ik oog in oog sta met de fontein waarvan de stralen huilend de leegte erven, van de val verhalen en druppels uiteenspatten op reeds uitgesleten groeven van de marmeren Moeder, zodat ze verpletterend een verlies vertalen ik zoek de scherven opnieuw te verwerven in het voortdurend geruis dat de stem verbeeldt van een scheppende hoeder…

Waar blijft haar hoeder, is iedere vrede afgezworen? Rust zacht mijn broeder!…

Ai, hoe schijnt dit hemels kind, Aller zielen licht en hoeder, Zon en maan en sterren blind, Uit de schoot der zuiv're moeder! Eng’len, daal van ’t Paradijs: Zing de hemel eer en prijs, En met vree de harten kroont, Waar een goede wil in woont.…

Hoe zalig krult het ongeboren kind in de verborgendroom van moeder geboren aan de borst der hoeder waarna het uitgroeien begint wanneer bewustzijn zich dan opent en het andere ogen voelt boven de wieg het nopen smoelt stemmen galmen zeer uitlopend veilig was de stille schuilplaats en het levendig bewegen rondom het draaien van de taats…

schapen drachtig Het is en blijft toch raadselachtig Ik fluit mijn trouwe herdershond Die blij is nu hij mij weer vond Hij likt mijn wonden, het is prachtig Ik was slechts enkele dagen dood Het is met recht waarlijk een wonder Dat tot geloofsleren zal leiden Mijn lichaam is als godenbrood Als wijn mijn bloed zegt hij die zonder Een hoeder…

wat zijn we haar schuldig zij die lange tijd met ons heeft rondgelopen zo tolerant en geduldig we lieten als dank slechts puin na in hopen ook al waarschuwde zij ons veelvuldig wat kunnen we haar alsnog teruggeven van enige waarde onze lieve moeder onze hoeder onze moeder aarde met wat we haar tot dusver gaven zijn we bezig ons eigen…

het kleed van storm, puur damast rukt aan tak en gevel het breekt spontaan, de inertie vaccineert bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst de natuur defragmenteert de bouwsels van steen en kapitaal tot een transparant geweten, het scherpt de hoeder van aandacht tot onvolkomenheden en willekeur hamer en sikkel, spijker en riet hakbijl…

Ook hoge hoeders van de hoffelijkheid, de bomen, die sinds jaar en dag hier staan zo groots en treffend boven stoffelijkheid. Zij zullen vooralsnog de grond beslaan maar ooit met kluit en al ten onder gaan.…

dag kleine meid jij droom-prinses wees welkom in je leven jouw leven nog zo ongekend voor perspectief geschreven dag lieveling jij mensen-kind ga stap voor stap ontdek je zijn voorgoed gekoesterd door jouw ouders als hoeders van jouw levenslijn dag mooie meid geniet vooral van hun voor jou bedoelde dromen die ooit als…

Ik prijs de tijd rijk oh moeder, gij waart immer mijn hoeder tegen alle mogelijke gevaren in mijn tijd der onschuldige jaren. Mijn kamer kan ik behangen met groots, grijs of klein verlangen, wees zeker, vergeef me al de pijn, wees zeker dat ik uw schepsel zal zijn.…

dag die er nog is vergeten in de tijd met een sluier van niet weten draag je stiltes in me op kijk je blind naar ons verleden alsof de dag is afgegleden tot een wereld die je mijdt maar soms verlicht de helderheid je ogen schittert kleur tot regenbogen zie je wat ons samen maakt dan ben jij opnieuw de moeder de onvolprezen hoeder…

jij bent niet bang maar er hangen rafels aan je leven waarop een ander trappen kan losse draden die geen patronen kennen door schering en inslag van twistende stemmen waar de hoeder zoek is in een schreeuwende nacht die door gewetenloze stilte talloze malen wordt verkracht jij foetaal wil wederkeren naar de warme moederschoot om…

wakende herders zien een ster vertrouwen straalt aan het heelal het licht weerkaatst hoop daalt als rust op Gods aarde een engel sprak: “Kom, verzamel al je kracht, ga op reis door de nacht” het schijnsel van moed reist met de zoekende hoeders wordt rijkelijk vergoed ze vinden een kindje van liefde een adem van warmte het kwam in…

Zie die verre torenbroeders, 't lustig landschap nog de hoeders, weerhaan weer die zwoele wind!…

Gij moeders, Gij hoeders Der bloeiende jeugd Wat mort gij, wat noemt gij De spijtigheid deugd! Wat keert gij En weert gij De listige Min Van rijpende boezems? Hij raakt er toch in! De kruiper, De sluiper Houdt ijverig de wacht.…

Is zij zijn Moeder, Hoeder, Zijn Oppasser geworden? Dat zal toch niet..! En houdt zij net zoveel van Hem als ik dat doe? -Ach, ik weet, zij heeft de Oudste Rechten, maar daar Gaat het nu niet om- Schier onmogelijk, zult u zeggen. En u hebt gelijk, dat kan ook niet!…

Altijd in dezelfde pose; een hoeder Tegen onkruid tussen de rozen. Nimmer zal deze tuinkabouter zijn Plicht verzaken, of van enige Onregelmatigheid van zijn stuk raken. Tevreden ogen in een glunderend Gezicht; een tuinicoon met een Openbare plicht.…