Alle inzendingen over vergaat

dom dat ik jou vergat...…

Zij vergat het missionarissen omdat zijn bidknie had geleden De wissel kon niet missen Hij van boven naar beneden En je kunt me geloven Zij was ondersteboven…

een vijand draagt men doorgaans niet op handen zei vriend Harm en hij vergat de tijd weer eens die droeg hij op zijn arm…

we warmden ons vele jaren bij de open haard van ons vuur maar vergaten er tijdig nieuwe blokken in te gooien…

Als ik lach zie je mijn lijden niet want als ik mijn lijden laat zien vergaat jou het lachen dan lach je niet meer zelfs geen glimlach!…

Zo vergaat het de mens, het dier, zo vergaat het de wereld………

Een suffe fietser in Sappermeer vergat helaas keer op keer het licht op zijn fiets dus niemand zag iets hij leeft en fietst nu niet meer…

grijs het ruitjesschrift in je gezicht dat luchtige lachje wanneer je zegt ik ben als onkruid dat vergaat zomaar niet…

Met jouw boot, hoe we probeerden het land te bezeilen, de zee te bestraten, hoe we soms vergaten waar ons hart te laten.…

Daarom vergat ik jou en je schip. Nu hou ik van de zee-duivel - Hem heb ik liever lief!…

U vergat grofweg 't harde water ! U betaalt nu poen aan zeven miljoen. Was uw ontkalker niet adequater ?…

In een woestijn van gedachten Kwam een wervelwind opzetten Terwijl hij mijn hart zou veroveren Vergat ik wie ik was En stond ik verstijfd Ten midden van vliegende zandkorrels…

Ik ben eigenlijk alleen nog bezorgd om de kat die ik daar zag lopen, en hoe het hem vergaat.…

reukloos keren rozen zich tegen de verenigde vijand met doornen die zich vormen tot een wapen van dood zich stekend in rottend vlees een plaats te bemachtigen waarbij Samael spreekt dat de stank nog kwelt omdat de neus voor jaren gesloten is geweest want na al die jaren dat ik als roos mocht bloeien heb jij nimmer als dar de heerlijke honing…

De Wolga is zo breed als de zee en bracht vaak schepen in de puree. Maar het moet gezegd : je komt beter terecht met de troika van Drs P.…

waar is de tuin die je betrad toen de wereld jou vergat waar jij voor even alleen mocht leven een paradijs onder de voeten had voor het eerst de vrijheid voelde zonder dwang van jan en alleman die tuin is niet vergeten heeft altijd bestaan maar nu kun jij het onderhoud ook aan…

Elk antwoord dat in mij welt heb ik afgewogen al denk ik de nacht had ook echt rust gemogen. Het klopt als een bus ik ben zo grootgebracht, begroet als zelfportret steeds de ochtendstond de verse regels uit mijn hart ziel en eigen mond 't nieuwe leven zoals het bij ontwaken tot mij komt. Vertolk de nacht die gestaag omhoog kruipt, dan uitbuikt…

Ik wilde je vertellen wat ik dacht wat ik voelde Ik wilde je een vraag stellen over de nacht over wat ik bedoelde Ik bedacht me dat juist dat was wat jij voor mij betekende Ik dacht aan al het andere wat ik vergat Ik zou het je verteld hebben…

haar lippen nabij verrukkelijkste moment een urn met bloemen de wereld vergaat iedereen is verdwenen alleen zij is er een kostbaar geschenk alleen om te bewaren de openbaring…

Wazige slierten Herinneringen Van toen ebben weg Zoute tranen Van nu Wellen op Ik ril Van de pijn Vanbinnen Alles vervaagt Alles vergaat Enkel de liefde blijft over…

Hij vergat zijn naam. Elke keer moest, je hem vertellen hoe hij heette. Snel nam de dementie toe. Hij wist niet, meer hoe hij heette.…

om de dagen die voorbij zijn die je bij de lurven wilde pakken om deze voor eeuwig in het hier en nu te bewaren Niets is blijvend alles dat leeft vergaat ook de mooiste momenten met geliefden die je ooit hebt gekend…

Er was gras gegroeid Over dat heilloze Dat maanden, wie Weet al jaren niet Lag weg te rotten In wat we de bermkant Van het leven noemen - Kunststof die eeuwen Liggen kan zonder Ooit in zichzelf op Te lossen - door gras Overgroeid en aan het oog Onttrokken alsof het niet Meer bestaat - wij weten Wel beter, ' t is juist De…

blonder dan roze kleur je de dag zing je de woorden zonder einde ben je alles in mij dat ik vergat lach je een lach om mijn mond ben ik het zijn in je ogen dat rozer dan blond sterren in de hemel zond…

In sprookjesluchten schenen Daar waar ik niemand nodig had Dan jou mijn lief, zoals jij was Daar waar ik nooit jouw naam vergat De wereld leek verdwenen…

Als een ketting geketend aan jouw lichaam de rots in de branding, de eeuwig liefde zou ik willen zijn, voor jou Maar helaas Ben ik een plaktatoeage, die na een dag vergaat Ben ik je lievelingskroeg die je na een paar uur verlaat…

Wees onbevreesd: eens zult gij slapen In 't Niets, dat Nimmermeer vergaat. --------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

gedachteloos vergat ze de woorden in haar hoofd machteloos zo zat ze van alle tijd beroofd sprakeloos verdeed ze haar dag met zoeken naar vaker boos zo leed ze het lag steeds meer aan haar…

Heel langzaam glimlacht weer dit hart dat leed en pijn moest dragen, dat enkel nog kon klagen, vergat de warme zon, de bloemen en de vogels, maar nu weer alles won.…

Maar ook in deze kommervolle staat, Weet Moszkowicz dat onkruid niet vergaat.…