Alle inzendingen over natuur

Na jaren van eeuwigheid daalt regen neer als verzameld stof uit de verveelde atmosfeer. Als de bergen stof hoger dan wolken blijken, zullen bomen boven toppen van hemelen reiken. Wat kan toch de reden zijn dat het stof zich blijft herhalen als hoogten zijn geëvenaard om uit af te dalen. En zonder vallende vaart geen stenen rollen…

Verdwaalde gast boven de plas. Verdwaasd gegak. Hij moest rechtsaf, vloog uit zijn baan en zag ze gaan. Hij grijpt zijn kans en sluit zich aan.…

Wollige wolkjes scheren het groen onder gegolfde lucht, gouden gloed verteert in bermen. Tussen klavers sterft oktober in bladvormig bruin. Drassig staart de aarde de laatste grassen na. Schaapsgewijs nadert het grijs, de herfst is zacht dit jaar.…

Waarom terug naar de kust? Heb ik daar iets te zoeken? Het waait en stormt er nu... En doet zijn best me te plagen. En roept "zout op"! Het blijft me plagen.... in de hoop me te verjagen. Een gevoel van onbehagen. Maar, lief strand, je hebt me al zo lang verwend, het kind werd een vent. En nu kun je niet meer stuk. Jij bent nu eenmaal…

De hei ligt te huilen, Ruig opengeborsten Aan kieren en kuilen En schrompige korsten; Met plotsige schokken Uit gaten en naden; Met bonkige nokken Uit narvige paden. En boven, de wolken, Die drommen en draven, Als donkere volken Geklonkene slaven.…

Ik hoorde verborgen stemmen in de toppen, orgelpijpen in de storm, bespeeld en gewogen door het ritmisch gorgelen van het riet. Gedirigeerd door wind en - wat men alleen maar horen kan - maar nimmer ziet, laat zich foppen in het kreunen van onstembare instrumenten in ‘t ven en in de grienden. Wat voor echtelieden als concertzaal…

Het veld bedekt met zilveren deken in nachtelijke glans over nevel slechts hier en daar contouren van een boom de wereld gevat in vale licht der volle maan boven dit decor zie ik nog geweien van een roedel herten staan.…

Langzaam zie ik kleuren leven naar een nieuwe jaargetij een eenzame vlinder fladdert nog in mijn tuin snoept nog de laatste nectar uit de laatste hemelsleutel. Een roos staat nog in bloei en hier en daar herinnert een gele plant nog aan zomer tijden gaan door en seizoenen volgen in gestaag tempo op in jaarlijks wederkeren. Het stervend…

als de bazuinen schallen knallen de kurken komen de dolende ridders bijeen voor het grote oktoberfeest moe van het oogsten willen zij net als vroeger verpozen in de koele kelders van het kasteel te midden van fusten die liggen te rusten geen paarden en maliënkolders maar op de tafels de glazen en kleurrijke folders met de trots en geneugten…

De zo sterke boom Aan de zwaarste Storm ten prooi Gevallen, meedogenloos Omvergehaald en Ogenschijnlijk om 't Leven gebracht Heeft, O wonder! Nieuw leven voortgebracht En aan het leven dat Afgesloten leek is Een nieuwe loot ontsproten…

Een boom lag op de weg waarover wij liepen jij en ik. Er zaten kleine gaten rondom in zijn gepelde lijf en toen wij op hem stapten barstte hij tweemaal open. Door de kieren kwamen imago's aangekropen hemelsbreed, de stroom in hem een zwerm. Wij konden geen kant uit, stonden in het ongetemde verhout, iets maakte ons van oor tot oor eetbaar…

als ik ooit dood ga als het dan per se moet… dan wil ik onder de grond geen vuur maar aarde liefst zonder kist zodat zonder enig beletsel maden wormen microben schimmeldraden nematoden doodgravers en pissebedden mij verkleinen en verteren tot hapklare moleculen in mijn dode hand houd ik een kastanje die ontkiemt terwijl ik verteer die…

ik lig wakker ik lig te luisteren het is stil in de kooi stil vredig hoor ik stilte - mooi ik luister beter verder dieper door de diepste stilte heen en daar ... daar is de stilte Alchemistisch dichtbij plotseling voorbij ineens hoor ik bloed kloppend suizen in mijn oren belletjes blij borrelen in mijn darmen mijn voeten vertellen…

gele bladeren dansen wild over de straten bomen kreunen onder de hevige wind weer een nieuw seizoen dat arriveert ik kijk nu al uit naar een windstille dag, waarop de zon schijnt in milde herfstglorie bladeren in geel, rood oranje en bruin kraken zachtjes onder mijn voeten witte lichtstralen schijnen bescheiden door de torenhoge…

Een zwart-wit gehuppel dat zich telkens weer weergaloos een gat boort in de lucht eigenhandig…

ik wil oogsten maar de velden zijn leeg in schraalheid nog restanten venijnig stuift de droge wind het zand op duinenrijen het groen dat welig tierde is al decennia lang aan het verdwijnen als het oog van een orkaan is de woestijn ontstaan zijn strijd woedt op de flanken als het stof is neergedaald toont het eindelijk zijn…

Ach laat me in mijn paradijs De wereld buiten laat mij koud Het gaat niet om wat goed wat fout Hier te zijn in het weelderig groen - de zoete geuren, zachte kleuren - Maakt kalm en wellicht wat wijs Ach laat me kijken naar de vogels en luisteren naar hun gezang Zo was het in het paradijs Slechts schoonheid - niemand bang.…

Ach laat me in mijn paradijs De wereld buiten laat mij koud Het gaat niet om wat goed wat fout Maar hier te zijn in het weeld'rig groen - de zoete geuren, zachte kleuren- maakt kalm en wellicht wat wijs. Ach laat me kijken naar de vogels En luisteren naar hun gezang Zo was het in het paradijs Slechts schoonheid - niemand bang.…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

Open doe ik Het vensterraam Gordijn dat Zacht beweegt En het licht dat Hoopvol met mijn Leven speelt…

Als het u om 't even is Kunnen wij deze zaak schikken Zei de bloemist tegen de Klant die zich over 't boeket Kwam beklagen - Zo pittig geprijsd En ze stonden maar drie dagen…

noodweer weerlicht de noodklep open het sluimerraam dicht dromen dromen zich dood dodekop tooit zich in het zwarte zwerk vlekken bleekmiddel het skelet kraakt een aangebrande wolk een blaar een sudderlap aan de slapen druif van droefenis de versteende vissen beitel die uit de bedding terwijl gier fluistert blaas op de holle blik…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

Doods het erf Het licht vergeeld Vogels die moeizaam De dag bezingen En hakk'lend slechts Hun woorden zingen Om in 't donk're avondrood Zwanger van zwaarte Ongerust slapen te gaan Een lome nazomerdag In september Thema: zonsverduistering, september 1961 Bron: I. van der Wal, docent geografie…

Mooie wijnmaand, tijd van snoezelen en dromen bij het vuur dat handen warmt en wangen streelt terwijl buitenshuis de wind flirt met de bomen alsof hij met de bonte bladeren geheimpjes deelt.…

Daar waar het kind Zijn moer verbrandt In het late licht Waar rook zich Mengt met levenslicht Verdriet door nevel Onttrokken aan het zicht Louter leegte zwanger Van geluk Mijn Avondland Herinnering aan het Roswinkelerveen, 1963 * r. 2 'moer'is de dichterlijke vertaling voor 'veen'…

wind waait heldere lucht zwiept en zwaait bomen tot buigen gedwongen kreunend van genot het blauwe zwerk wordt wind geveegd dode naalden vliegen rond vormen slordige hopen op onmogelijke plaatsen het water dat gevallen is maakt nieuw groen vele vliesvleugeligen sterven een voortijdige dood zo is het beschikt daartussen sta ik ik kan…

Mijn ogen fluisteren mij gedachten in beelden zetten zich om in woorden fantasie wordt werkelijkheid dromen zijn zéker géén bedrog wat zijn de kleuren mooi sombere kleuren bestaan helemaal niet alles zet zich naar mijn hand alles is zo licht als een blad op het water de regenboog wijst naar stralende diamanten, die hun schittering over…

ik hoorde je komen kousenvoeten zacht je lach herkende wat ik buiten zag bomen zwartgevlekt tegen de avondlucht spreeuwen zwermend voor een uitrustplek nog zwiert onrust tegen het oranje rood pas als het donker wordt ritselen zij verder ongestoord…