Alle inzendingen over filosofie

Wie ik echt ben als product van eigen gebruik zal uit het verschijnsel blijken dat jarenlang zo hoogst vertrouwd de dure prijs betaalde voor het korte verhaal. Wie ik echt ben met andere ogen behandelt een aantal aspecten die van belang zijn bij vrijwel iedere beslissing als een belangrijk gegeven beschouwd. Als ik echt ben wie ik…

Steeds sneller en pijnlijker dan ooit, onderwerp ik mij aan tijdloze vragen, om zinloze antwoorden te dragen. Wat is de aard op het grote te blijven jagen, waarin het lijden is verjaard, blijft de vorm van schijn onvoltooid. Zoeken is de moeite waard om angsten te verdringen verborgen achter dingen al zijn ze klein, dromen van wat…

Soms denk ik Wat als Ik dat anders had gedaan Dan zou ik hier niet stil bij hoeven staan Wat als ik naar je luisterde dan had ik geweten waarover men fluisterde…

wat is geluk, ik weet het niet is het herkenning in ogen waar mensen elkaar warmen? is het een verscholen knopje van een boom, die op lente wacht? is het de angstige drenkeling die net op tijd blijft ademen? is het een ademvleug van liefde die ons in het voorgijgaan raakt? is het mysterie, ik weet het niet woorden warrelen om mijn hoofd…

Nee sprak de dood in doodsnood, nee, nee Nee, ik ben niet dood, om de dooie dood niet Ik dartel er lustig op los, dodelijker dan ooit Dood is als je dood bent, er niet meer bent En ik zal de laatste zijn…

Als je uitkijkt naar wat er morgen gaat gebeuren en niet stil kan staan bij deze nacht dan is de maan zonder sterren zonder lach maar met verdriet omdat hij ziet dat dit niet klopt. Daarom denk ik laat een ster vallen dan doe ik een wens voor en om jou.…

los van de basis middelpuntvliedend het centrum uit beeld geen houvast meer biedend op drift door de ruimte de oorsprong verloren samenhang zoekend een mens wordt geboren…

Vluchten in de toekomst is niet meer Verleden is duister en onomkeerbaar Verankerd onder het schaambeen Huilen baby’s met grijzen haren…

de achterkant van een gladde spiegel toont mij een andere waarheid dan aan zijn kwikzilveren voorkant hier mag ik gelukkig mijzelf zijn zonder masker of opgelegd pandoer die ik mij aanmeet in dit leven misschien is doodgaan wel doorheen aardse illusie gaan naar een andere dimensie…

Elke regendruppel die mijn wang beroert lijkt op een traan die gevoed wordt vanuit mijn ziel en het hart raakt. Het lijkt zo zacht het lijkt zo lief maar de pijn is heftig en verliefd op mij. Regen is fris de zon is warm maar de pijn blijft langer dan gewenst omdat de zon tijd nodig heeft om de regen te laten drogen.…

Wie wilt niet steeds gelukkig zijn, over rozen met schoenen lopen, reden hebben om kinderlijk te lachen. Niets meer redelijk zeggen, hoop nog steeds spoorloos, onvindbaar weggelopen op duizend open wegen. Wie wilt niet vrede in zijn hart, gouden bergen van gevoelens delen, vermiste personen later waarderen, pas als hun namen weggeëbt zijn…

Muziek streelt mijn oor, de zon mijn gezicht, Luierend in de patio Haar ranke vormen, haar honingstem botsen met mijn ratio Sta ik dan op, kom ik overeind Blijf 'k een verslagen Gulliver De fluit in de verte uit andere tijden doen mij de drang tot rijmen vermijden Breek ik me los uit je gouden kooi Wil ik niet eeuwig leven in hemelse sferen…

dat wat was en we zijn vergeten dat wat is en we toch niet weten uitzicht belemmerd door oogklep en mist alwetendheid immer betwist onbewust van beperkt perspectief blinde vlekken al inclusief…

vraag niet aan de bomen of zij leven van de wind water in overvloed en grond om te aarden zij zullen lichtjes buigend hun zaden dragen en zacht fluisteren dat alleen mensen wroeten in diepere lagen naar het hoe en waarom…

Als rode rozen aan het verwelken zijn, oude tramlijnen geen halte hebben, als wonderen en volledig overzicht, de nacht doorbrengen, de waardeloze wereld uit zijn. Als bezoekers geen kraakpand vinden en als alle opvangplaatsen volzet zijn, met oneindelijk veel luchtkastelen aan dingelen. Als liefde voor het hele land ontbreekt en "houden van…

De nacht ontkleedt mij in een stille wake tot diep in de broosheid van mijn poriën die eens werden gevoed door het naakte pantheïsme die de vleugel was die mij droeg doch de gesel die mij tartte zag ik niet als de gesp die mij verbond met het verlangen om eeuwig trouw te zijn aan die vagebond die mij verried en de deuren wou forceren…

Wat een brede interesse Voor de medemens En jouw wil Beslist De psychologie te begrijpen Want duizenden Zijn je voorgegaan Dezelfde colleges En Soms denk je Misschien Ik ben speciaal Maar luister Luister goed De vragende Beslist .…

Uit de aandrang van de tong, om de geestdrift te bedrijven, roert zich opnieuw, komt naderbij, beklemt in alles wat zich onderscheidt, komt in lauwe tranen dichterbij, daaruit peil ik wat er nog te verwachten is uit deze gaven, wat heb ik zelf te vergeven, waar ik schuld aan had, te voldragen tot het einde waar geen grens meer is, alleen…

In vele golven gaan mijn gedachten door zeeën van verloren tijd waarin zowel goede als verkeerde ideeën leegtes vulden die wijds verhulden wat verwachtingen brachten. Mijn woorden komen tekort om alle gedachten te vertolken door zeeën meegevoerd zowel goede als verkeerde ideeën uit verloren tijd door verval ingesnoerd niet terug te verwachten…

Vriend een moeilijk Te zeggen woord Ja ik heb `t ooit gezegd Mijn vriend Maar Nu en door Moeilijk Zeer moeilijk Voor mij hoor Wees niet bang Vriend maar En Vriendschap maar Vriendelijk Blijf vriendelijk Vriend En Daarom moeilijk te zeggen.…

steeds minder geneigd de postulaten te prediken (alsof er een categorie is de zucht naar de slachtbank) de terminale eindconclusie de termen en de delen gesplitst tot op de lendenen van de geslachtsdelen wordt niet gesproken de bal is rond wat een ander betreft is die vierkant en is daar nog een gelijk ook vertel me eens wat je…

Als de wereld zich bekend maakt Onbekommerd, onverschillig Perfecte bol, soms o zo grillig Als een ruimte waar van klein naar groot De tijd verstrijkt van dood naar dood En waar slechts Wil haar stempel drukt... Een beeld voor mijn verleden Aanschouw ik door een waterval Wetend dat niets blijven zal Behalve in mijn hoofd Totdat ik vrij kom…

spectrumspeling het zwarte gat der kleuren gulzige absorptie dat wat rest teruggekaatst tot zichtbaarheid…

de gekregen kledij, deze rustigere laag, wij dragen ze allemaal ze is onze etherische herinnering aan verlichting, emotionele verbondenheid emotionele ervaring een bewuste keuze van het grote eeuwige zich steeds meer openen kledij, de buitenste laag bedekend als mantel der liefde het fysieke lichaam, in ons zelfvertrouwen, gekleed…

De treurnis in je binnenste huilt meer dan tranen elk schild is even los en muren zijn geveld. Het was op eigen verzoek maar niet uit vrije wil de weg is begaanbaar maar welke schoenen trek je aan? De zon schuilt achter wolken waar regen vrolijk uit valt genietend van de planten het zicht daar aan de horizon. Besef is groot…

Het leven lijkt op Brugse kant, het patroon een samenspel van gaten. Vandaag zoek ik een warme jas, wintertijd breekt aan, één derde boom is al kaal en gelig het groen gewas. Nee, niet op zoek naar eigen ik, naar binnen kijk ik niet. Buiten,ook in de wintertijd, kan je dat kant verfijnen, verder klossen,je verliezen in het dichten van de…

Ik ben gewoon gelukkig omdat ik niet hoef te vragen of zoeken naar geluk want ik heb al geluk genoeg.…

Geworpen in de strijd een doel wat heiligt, lang de tijd gepijnigd, ook ik gestenigd, oneindig rollen stenen aan om in het volle uur tegen elkaar te slaan, vuur reinigt de loop hun fossiele natuur.…

Ik vaar met mijn schuit op wilde en kalme stromen al vaart een ieder mij voorbij te loever of te lij Ik hoop er ook te komen…

Waar woorden die niet sterven kunnen zwerven regenbogen recht de hemel in, ge - zellin van achterdocht en aardse puin om me een ander gesternte te gunnen in een kloof die in mij leeft, dan de nachten weer te laten rijmen, komt mijn adem op borgtocht vrij, in de wegtrekkende wasem op de ramen, waarin barsten gezichten worden,…