Alle inzendingen over overlijden

Door tederheid vergeten vergeven de pijn dan het verdriet zo zinloos allemaal Door vergeten tederheid nostalgie op menu de zorgzaamheid kwijt nu verder…

Men heeft het kindje, wit en recht, Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd, En wit en zwart, o simpel onderscheid, Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid. Hij is maar even hier geweest. Men gaf hem op 't geboortefeest Van hand tot hand, tot, stil en lief, Een gast hem kussend aan de lippen hief, En allen keken... later is…

Ik hoor wanneer de nacht aanbreekt De echo van haar stem langsheen de muren Van deze eenzame slaapruimte sluipen. Als een ingehouden schreeuw vanuit de eeuwige Stilte van haar hemel. In deze uren Die leger zijn dan lucht en zwaarder dan lood Zijn het de onvervulde dromen die tegen me aankruipen Als wilde dieren. Is het dit hart dat breekt Bij…

Strak kijkt hij voor zich uit slechts een vogel geeft geluid bij een graf, bedekt met sneeuw Stil verdriet niemand die zijn tranen ziet: mannen huilen niet...…

Het kronkelpad komt droevig tot een einde: een gammel hekwerk voor een vuile sloot. In stilte, maar bedreven en devoot weeft ijverig een kruisspin haar verfijnde netwerk van de dood. Een zwakke pimpelmees is wreed geofferd door de kille wind. Er dansen prille veren op het grind. Een kever nadert pas gestorven vlees. Een vage schim is uit…

Ooit eens opgejaagd door herfstlijke stormen die de bleke naaktheid van mijn wezen herkennen even meedogenloos ontbloot tot wanhoop geborgen tussen sterven de zwarte bladeren die stilte krioelend benaderen met wormen de draden een rottende humus die langzaam verteert hier wacht ik op de zon wijl de broeierige hitte in de grond rondom mij…

Leven is leven tot het overgaat dan is er alleen nog de dood tot het stof is weggewaaid Stof is stof tot het weer samenkomt dan is er de geboorte waarna de dood zich weer samendromt…

opluchting was een mening uit je lijden toen bevrijd veel te vroeg dat je heenging het gemis is nu een feit dat het zolang ging duren kon niemand jou verklaren seconden minuten uren weken maanden jaren plots was daar de pijn je ging je leven hier verruilen maar als ik zo opgelucht moet zijn waarom moet ik dan steeds huilen…

Ik buig mijn hoofd golven van emoties doorstromen het lijf trekken vochtige sporen op kleurloze wangen voordat ze heel traag zich verzwaren en nestelen in hart en in maag. Ik buig mijn hoofd Beelden die de ogen zagen kruipen verlammend door spieren dwalen door aderen laten duidelijk weten je onmacht is groot bij het zien van d' oude…

Wat is nog de zin van het leven als er enkel kou en verderf voor de achtergelatenen is overgebleven wat is nog de zin van het leven als de warmte is ontnomen er geen gezamelijke momenten meer komen wat is nog de zin van het leven als juist de ons zo dierbaren in de armen van de zwarte gedaante worden gedreven zij niet terug kunnen…

Het is zomers buiten zonnestralen verlichten de lucht toch zo koud van binnen diep in mij en slaak een zucht wat is de reden dat jij bent weggegaan naar het dal van de doden of juist de tunnel des lichts zo ver weg bij mij vandaan misschien was het je tijd wel zoals je zelf zei maar ik heb je nooit gelooft enkel de kou die jij hier…

Je dwaalde door de schrale gang, de schemerlampen op kuithoogte in een jeugdherberg voor verdwaalde zielen. Gevaar kreeg hier geen kans, Grillen die zenuwen vernielen. De nacht viel door de glazen koepels Een herfstsluier schoof voor de sterren tot jouw wiek droog was, het vet gestold. Je zond mij een wenskaart, de foto van een ontluikende…

Je bent doodgegaan, alles is voorbij, zeggen ze Maar: Ik heb je lichaam verloren Maar ben je niet kwijt Je zult jouw hand nooit meer op de mijne leggen Maar ik ben je niet kwijt Jouw ogen zullen nooit meer in de mijne kijken Maar ik ben je niet kwijt Nooit meer zal ik mij tegen jou aan kunnen vlijen Maar ik ben je niet kwijt Want…

Soms denk ik stil, het leven had "andersom" moeten zijn: Eérst opstaan uit de dood en jaar na jaar jonger worden Elk begin was immers mooi?…

dan gaat er van binnen iets branden. dan rommelt het in mijn buik. mijn hart gaat sneller bonzen, alles om mij heen ziet vaag. als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij. we lopen samen, hand in hand de uren vliegen voorbij. maar dan open ik mijn ogen. en ben jij niet bij mij daarom deze dromen. die brengen jou en mij wat…

de droom vervloog toen ik de beelden zag in het vluchten van mijn handen mijn hart bevroor ik rilde angst, mijn woede knarste tanden je blote voeten dansten om de scherpte te vermijden voelden messen dieper snijden staal verkleurde rood je schaduw werd steeds lichter in traag bewegen stolde dood ik zag het wenken van je hand mijn…

Wit, zacht en stil, terwijl alles op nieuw leven wijst. De nacht als een stille moordenaar. Een zon die naar binnen schijnt. Niets beweegt, de dood zwijgt.…

Vlieg maar mijn mooie vlinder, Ver tot achter de horizon, Weet je wat ik zou willen mijn mooie vlinder? Dat ik met je meevliegen kon, Dan vlogen we samen over zee en over land, En als we zouden gaan rusten, Dan zouden we dat doen op het strand, Daar zouden we genieten van alle mooie en kleine dingen om ons heen, Maar deze wens zal nooit in vervulling…

Wat ben ik Zonder jouw liefde, Nog steeds mijzelf Of een schim van wie ik was? Hoe kan ik verder Als ik nog steeds denk Aan hoe jouw lippen Mijn lippen waren En ik warm en veilig In je armen lag? Waar ben ik, Dat ik niet eten, drinken, Slapen kan En ik niet weet Wat ik doe of zeg? Versuft, verstomd, versteend Sinds jouw verlies…

Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd de stoet voorbij is, de schuifelende voeten nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten en telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen al veel te gauw: het is voorbij hij heeft alleen je lichaam weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei ik zal nog altijd…

Terwijl de sneeuw jullie verdriet bedekt, is er dan tóch nog iets wat haar leven rekt? Sneeuwstormen overleefd maar deze keer is het dan echt, geen beschutting meer alleen de liefde die nog rest. Sneeuwvlokjes dalen buiten in de koude, maar zij zal met jullie warmte heengaan naar daar. Sneeuw als tranen om haar jarenlange strijd,…

Kleuren van een schoonheid ongekend en fel glijden langs ons geestesoog verdwijnen in de verte Waar een wazige horizon hun inhoud doet vervagen achter waaiers van licht die het diffuse laten stralen Zo gaan wij op weg als we de stof verlaten verdreven uit de dichtheid zwevend langs heldere paden…

O' lief'lijke dood begrijp van mij dat ik niet begrijpen kan dat gij neemt die mij lief is die mij toebehoort want hoe moet ik zonder hier bestaan wat rest mij nog als gij neemt wat u lief is mij langzaam vermoordt…

Is het waar dat het gras daar groener is de lucht en het water dieper blauw dat de vogeltjes prachtig fluiten en de bloemen er mooier zijn. Is het waar dat je daar kunt leven zonder ziekte of pijn zonder zorgen of verdriet waar 'daar' ook mag zijn. We zijn zovele mooie herinneringen rijker maar ons hart ook weer wat leger maar ooit…

Elk altaar is de verloren schaduw van bevroren dromen en geluk dat elk woord bedwingt in het zwijgen van het paar dat alleen maar zoekt naar de liefde die hun naar dit paradijs van eenzaamheid bracht waar ze alleen gestorven nog samen een oude fantasie kunnen delen…

De man met de hond liep door het bos Denkend aan de vrouw die de straat overstak, Rennend, Als door de bliksem getroffen Haar ogen op één plek gericht Mensen overal Gillend Zuchtend Huilend Ontzet Niemand had het zo bedoeld Maar het was wel gebeurd Het kind was dood.…

het werd zo’n mooie zomerdag je was al heel vroeg opgestaan er moest vandaag zoveel gedaan je deed het met een schaterlach je praatte en je praatte maar je bleef en bleef maar vragen papa ben jij tovenaar heb jij een brandweerwagen het was zo’n mooie zomerdag er liep een lieve poes op straat waardoor je niet of veel te laat die boze zwarte…

Jij zo welbespraakt, zo geliefd Jij zo blij met de kleine dingen in het leven Jij die alles aan anderen zou geven Jij die in onze harten staat gegrift Wij die zoveel van je houden Wij die eigenlijk niet kunnen zonder Wij die nog hopen op een wonder Wij die je nooit vergeten zouden Ons, wordt nooit meer zoals toen Ik moest je achterlaten…

Gewoon een dag als een ander als ik door het raam naar buiten kijk. Kinderen rijden naar school, de melkboer doet zijn ronde, de buurman haalt de krant uit de bus. De hele straat komt langzaam weer tot leven. Langzaam ga ook ik over tot de orde van de dag. Alles lijkt zo saai en zo gewoon. Gewoon een dag als geen ander, als jij…

'K weet het nog goed die dag in september Plotsklaps is het gebeurd, als een donderslag Dat je ineens niet meer leven mag Die dag blijft helaas voor ons, one to remember Altijd gingen jullie daar je rust vinden In een dorpje in zeeland, alleen aan een duinrand Daar werd je gevonden met je hoofd in het zand Zonder waarschuwing voor jou of beminden…