3091 resultaten.
Het is bijna herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
316 Nieuw jaargetijde
licht slinkt langzaam maar gestaag
het najaar ontspruit.
Het herfstgetijde in al zijn pracht waarin je
kennis maakt met sfeer en verrassende momenten
Een lauwe zon speelt met lichtschakeringen en schaduwspel
Stad en land bedekt onder een goudgekleurde tot rood getinte tapijt.
Het bomenrijk zit in een overgangsperiode,…
Zomereinde
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
430 Stranden zijn verlaten
geluiden verstomd
geur van zee en zonnebrand ebt nog na
badpak, zonnebril en bikini kunnen
weer terug in de la
normale temperaturen keren terug
groen wordt weer het gras
zo glijden we vanzelf
de herfst weer in
met paraplu en regenjas…
DE SEPTEMBERDAGEN
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
428 de septemberdagen hangen vol van heimwee
na een hete zomer die nu naar zijn einde gaat
de vakantiesfeer die ons nog even dromen laat
al zorgt de naderende herfst voor rust en vree
lange avonden brengen ons op een nieuw idee
een ongelezen boek dat onze aandacht vraagt
de septemberdagen hangen vol van heimwee
na een hete zomer die nu naar zijn…
De pracht van de seizoenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
348 Zoveel moois en meer
de pracht van de seizoenen
altijd weer anders
Hoe het jaar ontspringt in een prille zonneschijn, een
stille groei waarbij ook plantengroepen hun bladeren ontplooien
Nieuw leven dartelt lekker over de velden en in verschillende luchtstromen
Breekbare pootjes en voetjes zetten kleine stapjes vooruit naar de aankomende zomer…
De pracht van de seizoenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
313 Zoveel moois en meer
de pracht van de seizoenen
elke keer anders
Hoe het jaar ontspringt in een prille zonneschijn, een
stille groei waarbij ook plantengroepen hun bladeren ontplooien
Nieuw leven dartelt lekker over de velden en in verschillende luchtstromen
Breekbare pootjes en voetjes zetten kleine stapjes vooruit naar de aankomende zomer…
Vertakte schoonheid
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
318 weer heeft
zomer
een bladzijde
omgeslagen vol
liefde en kleur
zacht blies
de zwoele wind
nog de geur die
wij op handen
hadden gedragen
wij kenden
geen namen maar
hun schoonheid
in samen was
fenomenaal
gestileerd in
vertakte schoonheid
kenden zij de schutkleur
van wereldwijs zonder
opvallend te zijn
geborgen op
geschept…
Vaste Grond
snelsonnet
4.8 met 4 stemmen
539 We leven wel in uiterst vreemde tijden,
Want alles lijkt heel anders dan voordien,
We moeten elke vastigheid herzien,
En mogelijk een nieuw geloof belijden.
Ik weet niet meer wat ik nog moet beginnen;
Straks stroomt bij Lobith níets ons land meer binnen.…
Liefste, kom uit
poëzie
4.5 met 2 stemmen
1.653 Ria spreekt:
Liefste, kom uit,
de harde stenen uit.
Voel mee de teerheid van het kruid.
Hoor, is 't de merel, die daar fluit?
Bloemen, bloemen!
Ze blinken blank en rood en geel.
Een zacht viooltje ontluikt de steel.
Laat staan, er zijn er nog niet veel.
Zie, de linde,
levend goud om 't oude brons.
Er is al groen, getjilp, gegons.…
Augustus
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
407 Een veldboeket en takken zwaar van peren
Dicht ruisend zomerblad, een vergezicht
Wat koeien grazend in fel zonnelicht
En schapen blatend in rustieke sferen
Bos levert schaduw, zitbankjes naar keuze
Een opgeworpen houtwal weigert wind
De bijen zoemen hard en eensgezind
De vlinders eren al het glorieuze
De paarden schudden hoofd en staart…
In de zomerjaren van mijn leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
325 Zomerse golven
zachtjes strelend en voelend
net als je kussen.
Hoe ik word meegedragen door de krullende
dynamische, golvende lijnen van een zachte frisse wind die
ook nog eens mijn jeugd doet herleven, met heel veel vreugde en trots
scheert zij langs mijn lichaam van waar de wilde haren nog niet zijn weggevlogen.
Met overtuigende stemmen…
ZOMERGOD
poëzie
3.8 met 10 stemmen
3.273 Het dorp, het veld, de vruchten,
Bezield, bezonnestraald,
Op landen en op luchten
De zomer zegepraalt!
IJlt tegen, blijde scharen,
De goudgelokte vorst,
Met bloemen in uw haren,
Met bloemen op uw borst.
IJlt tegen,
Hem tegen,
Met zang en groet,
Die weelde brengt en zegen
En liefde in 't jong gemoed.
Plant meien op zijn wegen,
Werpt kransen…
O, zomer!
poëzie
3.3 met 12 stemmen
2.763 O, zomer, met uw lokken, glanzend gouden,
En met uwe ogen, blauw gelijk de wanden
Van 't rondend hemeldak, en sneeuwen handen,
Die bloemenslingers slank gebogen houden!
Wier geurige adem zucht door rijs en wouden,
En gloeien wekt, waar zielen wieken spanden,
Tot die miljoenen traan en leed verbanden,
En lachten, of zij nimmer wenen zouden:…
EEN HERFSTDAG
poëzie
3.7 met 9 stemmen
4.301 Van zon en van een laatst geluk doorweven is de dag.
Zonnedraden, zilver beperled, zijden regenrag.
Gouden zon op de sterrevende blâren speelt;
Goud, veel goud overal, een Sesam-rotsen-weeld.
Dode blâren zijn op de grond gevallen,
Maar zó sterven lijkt me mooi en allen
Die m’n vrienden zijn, wens ik zulke dood;
Dat zij nooit kennen koude winternood…
Zomerpracht
netgedicht
2.2 met 4 stemmen
342 Groeien en bloeien
als een uniek warm geschenk
zomer op z'n mooist.
Hoe men al vroeg in de morgen allerlei
blauw laat samenvoegen tot harmonieus geheel: een
wolkeloze hemel waarop lagen van romantiek en verlichting worden
geschilderd met fijne penseelstreken, tinten drijven in bad van stijl en subtiliteit.
Tezelfdertijd word ik gewekt door…
Op een mooie zomerdag
hartenkreet
2.3 met 11 stemmen
447 Kijken naar buiten
kalm en rust kruisen elkaar
zomerhemel heerst.
Dat al vroeg in de morgen allerlei blauwe
puzzelstukjes in autonomie en verbondenheid beginnen
samen te smelten in een ontwakende hemel waar ook zon zich weer
van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken.
Als echte en ware beminnaars…
Zomer op komst
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
431 Bladeren groenen
vogels heel actief bezig
zomer is op komst.
Omgeven door duizend-en-een kleine fonkelingen
wordt de zon vroeg wakker en begint haar opkomend licht te
werpen over gevarieerd landschap met ongerepte natuur vol afwisseling
Zowaar nemen haar stralen mijn inkt evenals in beslag en inspireren mij tot schrijven.
Welkom terug ster…
Als het koud wordt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
337 Er zitten korstjes op het water
De vorst heerst, verstold
De hemel vond tijd om de bodem te witten
Wind krabt verbeten zijn windwakken open
Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed
De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood
Kuit werd tot vis, het dons is verveerd
Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren
Zelfs de neerslag te moe…
[ Warrelig dansen ]
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
333 Warrelig dansen
de sneeuwvlokken om en om --
als wintermuggen.…
Hete zomer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
366 Muggen
bulten
van kamelen
in de woestijn
muizen
vallen
de mussen
uit het gordijn…
Lente
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
479 Het voorjaar spreidt zich uit,
met een tapijt van bloemen.
Fel kleurend
in de vroege lentezon.
De donkere aarde dekkend,
sierend, als op een feest.
Daarboven jubelen weer de vogels,
driftig trillend in hun liefdesgloed.
De mens aanschouwt dit sprookje
opnieuw, met grote vreugd.
Het doet opnieuw een snaartje trillen
in een wat oud gemoed…
Voorjaarspracht
netgedicht
3.1 met 7 stemmen
338 Komen naar buiten
het voorjaarslandschap vertoont
als een schilderij.
Wanneer lente aan nieuwe bladzijde begint
zal haar inkt stromen en overal verspreid liggen in allerlei
kleuren en vormen in een ruimte terwijl zij haar tijd ten volle benut
met levensechte beelden van opkomend licht vloeiend in een betoverende stilte.
Een frisse wind…
[ Dat kattengejank ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
267 Dat kattengejank
de hele nacht, verdorie --
het is weer lente!…
Daar is de Lente
hartenkreet
3.2 met 5 stemmen
494 Een winter voorbij
natuur komt weer tot leven
Lente is terug.
Hoe onverwacht en plots natuur
een einde maakt aan haar sinistere winterse
verstilling waarbij gefladder en gevlinder de plaats innemen
Dagen worden weer langer tegelijk laat de zon zich van haar beste kant zien.
In ongekende euforie leeft ze toe naar
haar activiteiten formidabel…
Lente 2022
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
387 In je arm een bak narcis
(Een wauw!!! een 'k hou van jou!')
maar, een dankjekus op beider wang,
plots plaats gemaakt voor al dat geel
Na de thee naar 't haventje
overzagen we op het talud
het stille water en de blauwe lucht
Varend leek 't water wijder,
opener na zolang zoveel dicht
en keken w' onze ogen uit,
aten wat uit onze tas
't Was…
Het Lentekind
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
371 Ik ben waar ik ben
en ook wil zijn
ik drink mijn moeder
en adem mijn vader
ik wortel in mijn moeder
en groei in mijn vader
Ik ben in de kracht van
de mooiste tijd van
mijn leven, de lente van
mijn leven, waar ik ben
waar het gras groener is
en waar ik wil blijven
's Nachts is de hemel donker
als de maan zwart is
overdag schijnt de…
Spelenderwijs
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
387 Lente in het land
Het huis vol zomerzon
En tuin en op het schoolplein
En ook op mijn gazon
Ramen staan nu open
De deuren wagenwijd
Schoolpleinkinderstemmen
Tekort kom ik aan tijd
Jongens leren schaken
Op een tweemeterbord
Meisjes in d'arena
Gaan op in badminton
Plots verschijnt een tourbus
Met groepen acht en zeven
Terug van een…
De Lente is begonnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
332 Nieuw jaargetijde
licht bloeit langzaam maar gestaag
de Lente ontspruit.
Op welke wijze blauw-witte tinten in het
hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs
opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel
die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.
Tegelijk ontluikt zachte warme…
Ze is mijn Lente
netgedicht
3.2 met 6 stemmen
300 Hoe jij als opmerkelijk beweeglijk en gestroomlijnd
wezentje fladdert en gekoesterd wordt in de warme armen
van het vlinderlicht waar jouw vleugels dartelen en dwalen van zoet
naar zalig van behulpzaam vrijgevig passiebloem in haar nog vrij pril bestaan.
Hoe jij als beeldend schepster glooiende landschap
overschildert met palet aan kleuren te…
Lenteschoonmaak
gedicht
2.9 met 11 stemmen
12.099 Weinig zachtzinnig zoals deze lentedag
in de luwte van het bos als een
woesteling tekeergaat: mijn ziel
zich snijdt aan het breekbare, messcherpe
groen van jong blad, door tomeloze
vogeldrift word overmand en vertrappeld,
binnenstebuiten gekeerd door de
goddelijke geur van kamperfoelie,
gekraakt en schoongeschraapt
door de weerloze zachtheid…
Het Onstuimige Kind (De lente begint)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
344 Oude mensen verstarren
Ze eten steeds minder
Dat is het begin
van hun einde, maar ik wil vooruit
Ik kruip en waggel tot ik rennen kan
en ondertussen tover ik mezelf groot
Ik ben onstuimig, op zijn minst
in de verlangens die uit mijn ziel
botten, ongeacht het seizoen
Er laait een hongerige groei in mij
Ik eet om te blijven eten, er is…