Alle inzendingen over psychologie

de nacht verdwijnt in een witte zakdoek, ver van het geluk af waarheid wordt weer een leugen of zijn het twee gelijken, zonder einde ik treur om ons en de windvlagen zonder scheppingsdrang wij hadden “wij” opgetild verdronken met koraalogen aan het strand naast het beeldhouwwerk uit brede golven gemaakt ik ben nooit een goede…

De eerste waarin hij verscheen Was die van een God hoogverheven Het kind leerde met Hem te leven Tot Hij uit haar blikveld verdween De tweede was minder sereen Gebruind en sportief en bedreven In liefde en het zich begeven Op weg naar zijn doel; nummer een De derde was die van poëet Die zij lange tijd adoreerde De vierde persoon, vagebond…

jij zegt “je hebt de ogen van Picasso ik zal je tekenen met gekruiste armen” ik weet wat ik zie en wat bij de leegte hoort je hoeft de regen niet uit te vegen in elke lijn van mijn hoofd jij vraagt dan waarom ik de druppels dragen wil het verdriet, onverwisselbaar zoals jij en ik ik antwoord “ik geef je eerlijke uren maar durf…

Hang naar het leven is grensverleggend Liefdevol lig je daar met de dood in je schoot Geduldig wachtend tot hij de strijd verliest…

handen lijken onthand daar de grens allang overschreden is wachten volle dozen verwachtingsvol opdat zonlicht hen begroeten zal geduldig tot de moed verzameld is om hen hun nieuwe plek te wijzen plots knipt de straatverlichting aan…

of ik nog een keer langskom, vraagt ze ’t liefst op zondag, dan bakt ze appeltaart ze veegt haar handen aan haar blouse en schaterlacht om iets dat uit het niets haar brein bespeelt ze pakt - de hand van god - en streelt de kaft dood, zegt ze, alle schrijvers zijn dood ik ga nu slapen, geef jij de kat wat eten ik slik op tijd mijn woorden…

wij dekselse dwaze dichters schrijven op basten van bomen het gewin van hart en zin vloeken op wat wij minnen het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt stellen wij ons onsterfelijk op alsof naaktheid nooit heeft gestaakt langs smalle wegen in galop welk uur is het dat wij vrezen als sluimerend de dageraad ontwaakt…

Zij die de aandacht van anderen zoeken hebben blijkbaar zichzelf nog niet gevonden...…

Het licht dat zich naar buiten perst schijnt feilloos in de gevallen nacht onaangeroerd lijken de sponningen niet thuis te geven, doch ontkent de maan stellig…

overvallen door een witte zee krab ik me een weg door de bevroren wereld opzoek naar helderheid en warmte kruip ik almaar dichter totdat ik daar ben waar ik zijn wilde…

Let op je gedachten, ze leiden tot je houding. Let op je houding, ze leiden tot woorden. Let op je woorden, ze leiden tot daden. Let op je daden, ze leiden tot gewoonten. Let op je gewoonten, ze vormen je karakter. Let op je karakter, het bepaalt je toekomst!…

legt een vraag zich neer in poëzie de dood met besneeuwde lippen aan woorden likt het blijft een bewegen al is de avond net hetzelfde en lacht een kind om honing aan moeders hand ween ik dan om de vreemdeling die in de schemer de stilte binnentreedt * ik tik tegen de binnenkant van deze verzen en ruik angst omdat er liefde…

verhaal heb ik gehaald noch genomen een straatje woorden neergelegd een taalpad gekozen mis gerekend en fout geraamd uiteindelijk de som van de kleinheid gezien…

Soms wordt er gehuild aan de achterkant van de lach op een gezicht. Soms schuilt er iets in de schaduw van het licht. Soms zijn er loze zinnen en tegelijkertijd een naar binnen gerichte blik en dan denk ik: wie ben jij en waar ben ik en wat is de wederkerigheid?…

het beeld dat als vanouds om verbeelding vraagt draagt meer dan woorden het verschuilt in een huis of een enkele kamer, afgesloten van daglicht soms, lijf aan lijf, bij elke gedachte dat zichzelf een huid geeft groeit het dwars bezwijkt onder het onzichtbare gewicht "tijd is niet waar, dat weet jij ook en stilte luistert niet…

Ik zei nog zo, ik zei het toch: Dat hoorde je vroeger, telkens weer, ik had je nog zó gewaarschuwd. Al hoor je het nu minder, of soms helemaal niet wanneer je iets over het hoofd ziet zeggen we als eerste Ik zei het toch? Prettig als anderen zo goed opletten!…

Ik word wakker Ben op een vreemde plek Ze hebben me ontvoerd Die mensen die zijn knettergek Met het touw om mijn lichaam Probeer ik langzaam te schreeuwen Maar er komt geen enkel geluid Nee, ik kan er niet meer uit Ik weet niet wat te doen Ik kan hier niet weg Kon ik maar terug naar huis Ik wring me door de…

nu mijn hart veel dichterbij het jouwe is, voel ik dat je zacht mijn haren streelt en fluistert want je weet dat elke dag de pijn draagt van gemis…

en ik veeg de rimpeling weg met vingers die herinneren om dat te doen wat nodig is en ik draai de tol in mij zwart-wit…

Hebben ze stijf haar, willen ze krullen, hebben ze krullen, willen ze stijf haar. Hebben ze een tuin, willen ze 'n flat, hebben ze een flat, willen ze een tuin. Hebben ze een hond, willen ze een poes, hebben ze een poes, willen ze een hond. Hebben ze een job, willen ze werkloos zijn, hebben ze werkloosheid, willen ze een job. Hebben ze de drukte…

zijn dwaze jaloezie vraagt tijd en aandacht uit ijdel en ik heb een douche die heeft altijd dezelfde flow voor de vrede…

Soms zit ik een beetje in een dip, soms zit alles een beetje tegen Toch mag ik niet mopperen Soms zit ik een beetje in de knoop, soms met mezelf wat overhoop Toch mag ik niet klagen Soms zie ik het even niet zitten, soms is het leven erg moeilijk Toch mag ik niet simpen Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in, alles…

(voor Bonnie Parker) Faye Dunaway maakte je okay en dat was je ook, want het noodlot maakte een dievegge en een moordenares van jou. Clyde was je l'homme fatale, daar hij je meesleurde in zijn armoedesores, maar je deelde al snel zijn manieren om snel rijk te worden, zonder pardon en met de gratie van de koninklijke kunst van het pistoolschieten…

je verwaait me in de regen danst pirouettes in de wind tilt me op tot grote hoogtes schommelend door elke gedachte ontleen ik kracht uit gegeven kleuren maant de zon tot stilte die aan de hemel genageld staat daagt onderwind haar uit roerloos geniet ik aan de zijlijn…

wolken vol leugens passeren langszij dreigend hemelwater kleurt donkergrijs speelse spreeuwen walen om de hete brij die voorlopig onaangetast blijft ze blijven de waarheid voor die zich schuilhoudt langzaam rekt de ochtendzon zich uit…

Ze wilde dat ze alleen was Weg van alles en iedereen Wegvliegend as Dat ze gewoon verdween. Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het…

Ik wil het niet weten wil niet weten wat jij weet. Ik begrijp mijn eigen weten niet eens. Ik wil niet horen wat je zegt wil niet begrijpen wat je bedoelt Mijn eigen teksten hoor ik niet eens. Ik wil niet zien wat jij ziet en zeker niet hoe jij het ziet. Mijn eigen beelden moet ik nog leren zien. Ik wil niet voelen wat jij voelt…

Vanuit een gouden kooi keek een kleine blonde prinses vol overgave, door tralies heen, zo was ze immers nooit alleen. Hij had van haar gedroomd kuste haar wakker uit haar droom. Dromend van jaren liet hij haar bij hem sparen. Totdat ze naar uitendelijk de opening vsn de kooi zocht. Reddeloos noemde hij haar waarop hij haar in het…

Terwijl mijn blik zich verplaatste van mijn witte boek naar de witte kalveren - wit, met hier en daar een rode vlek – en van daar naar de witte tuinstoelen en de lichte berk en het lichte tafelblad had ik opeens het gevoel dat achter mij een kalf stond, een beetje dreigend, omdat het niet met zijn staart sloeg en niet met zijn oren knipperde…

“a pocketful of mumbles” soms weet je niets te zeggen ligt je ogentaal dik bovenop en lacht alsof de wereld nergens anders is verblijf je, weerloos tegen alle taal die domweg uitgesproken wordt wat er aan schort is denk ik wel jouw weerstand want ik weet dat jij je dingen weet maar daarbij vergeet dat alles wat ik zeggen wil de…