Netgedichten

netgedicht (nr. 41.933):

Verzwegen panorama

Welke stilte doet ons spreken?
Is het de stilte die woorden geeft?
Of geeft het spreken net zichtbaarheid
aan het geluidloze?

Ik luister. Niemand laat zich onafgemeten zien.
We ontmoeten elkaar tussen verzen.
Vreemd. Je zegt niets. Ik ook niet.

Misschien gebaren je ogen of je lijf.
Ik probeer te voelen, aarzelend, onderzoekend.
Op een afstand schikken klanken zich.
Ik herken ze niet, ik herken jou niet. Ben je wel diegene
met wie ik praat? Gedachten razen door een gesloten veld van onzekerheid.

Je kijkt me aan. Je zoekt een titel van een boek waarvan ik het begin noch het einde ken.
Lachende stemmen sluiten de ondoordringbare cirkel. Hun echo meet de verte niet.
Geen enkele vinger bindt zich aan lichtjaren. Welke woorden heb ik begrepen?

Ons gesprek heeft de stilte niet omhoog getild.
Ik hef mijn glas op en mompel: “Fijn dat ik je weer zag”.
Op het scherm praten we jaren verder.

Schrijver: kerima ellouise, 5 januari 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

Verzwegen panorama

4.0 met 14 stemmen

232

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: elze
Datum:: 6 januari 2012
Email:: lia_elzehotmail.com; het transparante erkennen in de herkenning van je spiegelbeeld, schitterend gedicht

Naam:: wieter
Datum:: 6 januari 2012
Email:: wietewuitenskynet.be; fijn dat ik je weer zag, zeg ik tegen mijn scherm, en herlees. en herlees.

Naam:: Hazen
Datum:: 6 januari 2012; Doordringbare stilte tussen woorden... super.

Naam:: JDZS
Datum:: 5 januari 2012; mijlenver dichtbij...prachtig vertaald

Naam:: Adeleyd
Datum:: 5 januari 2012
Email:: rosa.olaertsskynet.be; Een prachtig vers. 'Ons gesprek heeft de stilte niet omhoog getild', vind ik subliem. Elk goed gesprek doet dit inderdaad wél.

Geef je reactie op deze inzending: