Alle inzendingen over lichaam

hij die ik vroeger was is niet meer... er stroomde veel water langs heel veel water zodat de scherpe randjes behoorlijk zijn afgevlakt de te lange winters temperde het felle vuur in mijn bloed berusting zette zich vast in mijn aderen de krachtige hopen van weleer waarmee ik zó dikwijls de zorgen als vruchten van me afwierp zijn…

poëzie te schrijven die als een jas met je meegaat ik haat je wel eens altijd moet ik erop letten dat ik je niet vergeet soms lig je te wachten in stoffige hoeken door jou, omhulsel, ondervind ik het leven aan den lijve ik groei in je vorm waar ik steeds meer naar sta --------------------------------- uit: 'Ode aan mijn jas'…

Als ik al opsta - het is niet gering - vallen schilfers voor mijn voeten spatten zweetdruppels in het rond geuren oksels van gekloonde stier. De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane…

Binnen het lichaam werd geprotesteerd Over andere voorwaarden gedebatteerd Dat zijn dan van die dagen Waarin men om opslag gaat vragen Of anders de boel gaat vertragen. Het oog won de slag En kreeg oogopslag.…

Mijn voeten brengen me op paden en in landen die ik niet had kunnen raden aan kusten en op stranden, ze lopen en ze dragen mij, ze dansen met me, geven kansen aan me, ik neem foto's van mijn tenen van mijn benen. Ze vragen mij wanneer ik teveel loop, stil te staan. Rustig aan lijken ze te zeggen, terwijl ik zoveel zou willen, maar samen…

Al Roos' vriendinnen waren al getrouwd. Als oppas werd ze vaak door hen gevraagd. Ze was jaloers op hen: ze was nog maagd en deed d'r best, doch liet de mannen koud. Ze wensten haar gewoon niet aan te raken en bloempje Roos versierde slechts de muur. 'Wil jij', zo vroeg ze aan een arme buur, van mij een ongehuwde moeder maken?' Hij…

Als was in niemands handen stortte zij ineen aan voeten van geen een los van dromen alleen; uren op de grond verstomd, had ook zij geen woorden meer de wereld deed te zeer.…

Jij begrijpt wel dat ik terugverlang naar de wonderschone dagen en nachten minnen, waarop wij niet konden wachten onze liefde bestaat nu uit lofzang nog dansen wij in eeuwige lente van bloem naar bloem dragen wij onze kleur noem je mijn liefste en jij mij charmeur het houdt ons zo jong in het fervente hoewel onze huid verrimpeling toont…

Zie jij hoe dromerig het avondrood weerspiegelt in het Passievollemeer? het stille lauwe water lokt alweer hoor het kirren dat lendenen omsloot zou zij nog komen waden in de nacht sporen strelen reflectie van de maan wenkend, jij op avances in wilt gaan luister het zachte zingen van haar pracht? droom jij al in het Buitenwestenriet bedwelmd…

ontloken is mijn ziel gebroken is mijn hart het beest getemd tot aan de schouders, door god verketterd en gestenigd door de in dit leven bezochte graven – er is niet meer dan de lengte van mijn adem, het geruis kermt en kronkelt door het rot van herfst bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer krast aan het licht wie draagt die verzwaart…

Je breekt niet, je gaat een heel leven mee, lichaam. Strak sta je om me heen, herkenbaar, huiverend, als ik de grens oversteek en het niemandsland in loop. Je vermaant; stel je niet bloot, zeg je, val niet ten prooi aan de vogel die rooft. Ik kan van jou niet weg: je splijt niet slaat steeds met me op de vlucht en brengt me thuis. Je staat…

Veel mensen zijn alweer toe Aan een nieuwe tattoo. Ze versieren zo lijf en leden, Van boven naar beneden, De afbeelding is weleens omstreden. Een tattoo is niet taboe.…

voorbij de datumgrens in de lage tonen van de rivier worden dagen korter fladdert een verwaaide wens nog eenmaal buitendijks te gaan haar verkalkte aderen vertrekken geen spier verzanden in kribbige oevers waar dammen naderen en overlaten in lot berusten weeën van waterstand kabbelen tegen het plankier schuren in hun verval door tamelijk…

Het zou een tropische dag worden, in het huis benauwdheid als een klamme deken uitgespreid onweer, bliksem en regen, voorspeld vast en zeker Moeder had geen BH aangedaan en zij bewogen mijn ogen bleven kijken hoe en moeder zei de afwas wacht geduldig en vele handen maken Zij bleven mijn blik lokken en ik werd rood van kop tot teen, van hemel…

Bekroond met tepels in jouw hof de borsten trots rond en groot een buik met drie plooien als je zit vervuld van diepe zinnelijkheid krullend dat jouw heuvel bedekt als je van bovenaf met lippen begint Volle hoekigheid van kathedrale heupen kloeke dijen ondersteunen harde bollen kuit die knie met voet verbindt zo klein en fijn als jouw handen…

Mijn pijnen heb ik bestreden, denk ik, eerst heb ik ze gedempt, soms ingeklemd, tenslotte hebben ze me blij gestemd, omdat ze me wat leerden. Maar pijnen, hoe ook ik denk jullie te verkleinen, mijn lijf zegt of ze komen of verdwijnen. Ik dien mijn lijf te eren en te leren hoe het gunstig te beheren.…

Het hart waarin te veel smart pompte, kolkte, raasde, oversloeg... het is nog immer één groot raadsel in de beleving van deze dichteres! Het is wennen, altijd leren kennen wat de gevoelens nou werkelijk willen herkennen. Het was, altijd al zo: voorbestemd richting nieuwe tijd om onderdrukte onbewuste bewuste krachten expressief te uiten in…

Mijn grote teen is de aller Grootste teen, Die kijkt boven alles uit, Daardoor ziet hij alles. Meer dan de andere tenen. Dan hebben we de Wijs teen Die is zo verschrikkelijk wijs, Als je iets niet weet, Vraag het hem en je krijgt antwoord. Dan komt de Middelste teen, Die is wat zwijgzamer Hij kijkt van links naar rechts En vind daadoor…

Mijn landgoed is niet groter dan mijn eigen huid, de omvang van mijn schoen, de omvang van mijn vuist, ik gaf het namen in de kleur van regen, ik keek er dwars doorheen, vluchtige stof en zag de horizon, de lengte van mijn armen, van mijn benen. --------------------------- uit: 'Het zinrijk", 1971.…

Hersenkronkels consumeren belevenissen spoelen het weg met dromen. verteren het tot een herinneringsplek. peinzend herkauwend.…

Ze was gisteravond laat betrapt nadat ze zich zo toegetakeld had Ze had zich geheel opengekrabd bloed lag op de tegels van ’t bad Ze voelde zich nu ten einde raad vanzelfsprekend werd ze gestraft Geen kende immers haar zelfhaat sedert ze door elk werd afgeblaft Ze zou meteen verhoord worden wat moest ze nochtans verklaren Van ’t sein op…

Mijn lichaam is mij niet trouw ik faal als moeder en als vrouw ik voel mij schuldig te ongeduldig boos en kwaad omdat het niet gaat dat is normaal ik baal ik wil er zijn voor man en kinderen laat mijn lichaam dat niet verhinderen!…

staand in de paskamer merkt mijn uitgeklede lichaam dat het niet goed meer werkt, het valt, het houdt op te staan. Languit op de vloer tussen kreukels zie ik mijzelf languit aan ophanglussen tegen de wanden sterven. Stel dat je hier nu was. Dadelijk hield ik je vast tot je, precies, gedegen, dood tot vertrek zou bewegen. Ik veeg mijn…

Vluchten kan niet meer: Mijn naakt beeld trilt en drilt en buikt voor drie levensgrote spiegels en ruikt elke keer naar zweet hoe ik me ook was. Opnieuw moet mijn rug gerecht na het inzakken door kilo’s herinneringen.…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Eenzaam gebogen schuifelt de oude man door het verstrijken van de tijd getekend Het lichaam is een oude versleten jas geworden gevuld met vergeelde dromen Het sprankelende kind dat ooit was is vergeten gehuld in de nevelen van het geleefde leven…

'Voetje voor voetje' begin ik te verstaan waarom er over voeten heel wat uitspraken bestaan. Waarom iets 'veel voeten in de aarde heeft' en waarom men iemand 'naar zijn voeten geeft'. Of waarom men liefst 'op staande voet' gewoon 'voet bij stuk' houden moet. 'Schoorvoetend' dringt het tot mij door, voeten hebben vaak 'een voetje…

Ik schrok wakker terwijl zij de rest van de druppels uit haar natte haar schudde ze lachte voluit om mijn verbouwereerde gezicht likte met haar warme tong één voor één de druppels van mijn blote huid ik spinde als een kat die geaaid wordt…

Siliconen borsten ingevlochten haren geharste nagels botoxwangen en gelifte billen Getatoeëerde wenkbrauwen geïnjecteerde lippen geschaafde heupen en een gebleekte ster 'S nachts vieren de kabouters feest Stuiteren jolig piepend door de lucht in dit macabere attractiepark. Hergebruik op zijn best…

weet de onschuld gewassen met scherven van glas hoe in bloed jouw vrouwelijkheid in een oud ritueel genomen was ook zonder hijgen kun jij als de man dat wil nog kinderen krijgen nooit is er gebeden voor de leegte beneden wanneer stopt dit ontmenselijken van leven…