Alle inzendingen over woede

de aandacht die wordt opgevreten door je alleenstaande en zielige bestaan trappend naar alles van kritiek veeg je alles met slijm weer schoon ach waar de woorden sussen kussen druipt alles dat je haat weer langszij zij spelen met je verleden en angsten die jij ziet als weerspiegeling van zielen je blik immer naar beneden gericht want de…

na de opnieuw gelaatsboetsering met het restant achter de oren heeft zij sprekend breedbeeldlippen en alle spiegels afgezworen hoe triest het ook mag zijn blijft zij eeuwig lachen…

De dag voorspelt de avond. Bloedrood gaat de zon onder en kronkelt zich tegen het raam. Doodmoe leun ik tegen de nacht. Donkere engelen gaan in mij liggen onder de lakens van mijn bestaan. Een onmetelijke angst lokt mij bruut en genadeloos en sleurt me naar de diepte in mijn lichaam. Een eindeloze schreeuw splijt mijn gekwelde lippen…

in elk licht verschijnt je lach verscholen achter zo veel pijn je hart gekraakt nog meer dan dat je liefde kent weggeëbt van al jouw bloed waar tranen vloeien pijn, pijn, wat een pijn zie die kinderlach gevuld met tranen weg lach, zie de pijn kun je nu nog lachen?…

Als ik geen hart of geweten had, dan verzon ik wel wat wrangs. Als ik geen angst of vrees bezat, dan ging ik nog eens bij je langs. Als ik niets meer heb te verliezen, en vind ik het leven niet meer fijn. Dan zou ik voor de wraak kiezen. En mag jij ook eens bang gaan zijn. Maar jij hebt een enorm geluk, omdat ik zo van het leven geniet.…

Van het wachten zo moe dringt het sterven door in mijn smalle handen, waar een witte kaars mijn zuurstof doet opbranden. Zonder te weten wat ik doe grijp ik naar mijn adem in mijn laatste zwerven, waar ik een tere traan op mijn wangen zal kerven. In mijn onleesbare geest beweegt nog een verloren woord. Mager worden mijn vingers wanneer…

Zon schatert naar de witte gevels Wind woelt in het lover Het Jubelpark stroomt vol... Een rouwstoet van rebellen Ze dragen een gipsen vuist Verbijten de razende traan Hun verzet tegen smog en hoogverraad Want bos wijkt voor beton Een roettong likt aan de groene long De tuba pronkt met een wijde stem Trompetten scheuren de zucht Vullen…

Zon schaterde tegen witte gevels Wind woelde in het lover Het Jubelpark stroomt vol... Een rouwstoet van rebellen In de staart dragen ze een gipsen vuist verbijten de razende traan Een verzet tegen smog en hoogverraad Want bos wijkt voor beton Een roettong likt aan de groene long. De tuba pronkt met een wijde stem Trompetten scheuren de…

Je wilde me niet kwetsen, oh nee, natuurlijk niet, en waarom doe je me dan, toch zoveel verdriet? Meis, verdomme, ik dacht je echt te kunnen vertrouwen, maar ik had het kunnen weten, je kon je mond niet houden. Je beste vriendin, alla, dat snap ik dan nog best, maar al die anderen, meis, ben ik nog nie genoeg gepest? Je zegt dat ik…

Het heeft me in mijn macht geen moment dat ik het niet voel niets kan ik vinden wat het verzacht en bijna niemand weet iets van mijn wraakgevoel Kon het niet uiten, nooit de kans gekregen alles wist jij om te draaien mijn woede, mijn haat is alleen maar gestegen Ik weet het, het is 't niet waard en ik weet het, ik zal nooit de kans krijgen…

Wanneer ik van de toekomst Naar het verleden drijf, Gijzelt een doodse blik Mijn schampere lach. Het huis is oud geworden In mijn verhalen, Een geur van ontvluchten Leeft in gekromde kamers. Muren werden volgeschreven Met gespreide herinneringen, Onzichtbaar gevuld Met angstige kreten. Ik word opnieuw Gebroken in de vuile ruiten…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Hartverslindend monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta…

Aanvaarden, keer op keer Zo vaak bedrogen Verstillen, meer en meer Liefde te lang gelogen Koude lippen worden vermeden Geen gesprekken, maar kreten Niet meer verbonden Alleen maar onzichtbare wonden Geen stilte meer te mijden Deuren vallen dicht Geen bloed meer in mijn gezicht Woorden die me uiteen rijten Ik kom tot een zwijgen Door…

Een vreemde huivering verbergt mijn klauwende kreten Verpulverde angsten worden in duizendvoud ingevreten Een korst van tijd bedekt mijn geharde lijf Mijn ernstig hart weet met het allerlaatste licht geen blijf…

Oh machtig land Irak, je zag er zo mooi uit zonder al dat lak. Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht. Waar…

Haar ogen tranen, blijven in een bloedende leegte staren. Eén keer teveel gebroken zal ze nooit meer zo dichtbij komen. Verloren loopt ze ver weg van die plek in steen, verhard heeft ze het overleefd. Getekende woorden branden in haar ogen, te lang hebben stemmen gelogen. Ze probeert haar angsten te verbranden, maar ze verassen bitter…

Me fiets is gejat ben zo kwaad ben het zo zat want Ze hebben me fiets gejat Wanneer blijven ze eens met hun poten van mijn spullen af Nee, Kom als een dief in de nacht.. da's pas laf Den Haag klote stad ben het zo moe ben het zo zat want Ze hebben voor de 2x mijn fiets gejat…

Ik heb me vastgebonden aan het heden en me weggestopt voor de waanzin van het verleden. Geruisloos zijn schrijnende gevoelens voorbijgedreven, ik ben al die jaren vergeten te wenen. Onvoorbereid begonnen deze verborgen littekens in mijn huid te boren, ik kon mijn eigen pijnen niet meer aanhoren. Ik probeerde in geschreeuwde nachten…

Ik zie je daar nog liggen met die ander in ONS bed. Je lag daar wat te prutsen met zo één of andere slet. Waar ben je eigenlijk mee bezig rot toch op, scheer je weg. En als je denkt dat dit nog goed komt nou dan heb je echt wel pech. Wie denk je verdomme wel dat je bent dit flik je niet bij mij. Nee je hoeft niet te gaan smeken het is…

Ik vang de wereld op met lege handen, de zwaarte grijpt me naar mijn strot, mijn adem breekt en wordt bot. Ik kots de vuiligheid uit mijn lijf, zwarte nevel nestelt zich in mijn poriën, grauwe geruchten wentelen zich in het slijk Ik kruip in mijn eigen blinde vlek, weg van alle kleur, blind voor een gebed Ik krimp en vervaag, word…

Dwingend en dreigend, de ander smekend en wanhopig. Hij staat aan de top van een alles overwoekerende geestelijke macht. Zij ligt op de bodem van een eindeloze, onmenselijke en machteloze uitputting. Hij put zijn kracht uit haar tranen en verspreidt die met een gewetenloze veelvuldigheid, waarvan de dominerende en beestachtige stank mij…

Ik keer terug naar de schaduw, door mijn handen gedragen en houd me schuil in de stilte van het leven. Ik waag het niet om de wereld in te lopen, waar luidkeels mijn stem werd verzwegen. Al jaren slaap ik met mijn lichaam in langzame heesheid, verdrongen door de tijd, kapot geschreeuwd in een teruggetrokken leegte. In de kamers…

Rode strepen Over haar lichaam Ze ligt huilend op de grond Met de rode strepen Over haar lichaam... Ze heeft spijt Spijt van de rode strepen Waarom kan ze het nou niet laten? Altijd maar die rode strepen... De pijn... Ze vindt het fijn Ze voelt zich er machtig door Tranen Glijden langzaam over haar gezicht Een siddering Een siddering…

Onrustig dromend in het donker. Schreeuwende stemmen in mijn hoofd. Versuft word ik wakker, ’t geluid overstemt mijn droom. Bevend van angst verstijf ik in het getier. ‘k Zet mijn deur geluidloos op een kier. In de schemernacht zie ik een woedende schim, gebogen over een vertrapte ziel. Weggereten is de liefde in…

Het is toch geen leven zoals ze daar ligt Maar officieel is ze niet dood Een oud ziek lijf, gevuld met slangen Een zakje vocht vervangt het brood Het is geen leven om zo te lijden Als de chemo het vertikt Is het ethisch iemand te bevrijden Als je ziet dat ze haast stikt Het is geen leven zoals zij ligt weg te teren Paniekerig kijkt door…

vuur spuwt uit je ogen wanneer ik je herinner aan iets dat je wel zei maar niet nakomen kon zacht gesproken telt de waarheid niet mee je sprak me woorden die belofte blijft schuldig…

Ik ben op mijn ziel getrapt, vermoord met woorden en gedachten amputatie van mijn hart inwendig schreeuw ik het uit ik krijs verstilde woede ik honger naar geweld een masker als gelaat, strak en uitgehouwen versteend verkrampte handen gekromde tenen ik blijf stil registreer observeer inhaleer en ik blijf stil zo stil…

Stampende voeten Een gebroken geschrijf Een traan op de grond Het is haar kreunend lijf Daar in de achterkeuken Blijft de haat beuken Op borsten en buik Ze is in elkaar gestuikt Verbannen naar de tuin Zelfs de bomen huilen mee Drie kleine hoofdjes aan de ruit Verscheurend en wenend zonder geluid. De nacht overwint deze waanzin niet…

Jaloezie, 't meest lastige woord in deze tegenwoordige tijd. Want waar men vroéger met áfgunst naar keek, píkt men het nu, uit pure nijd?…