Alle inzendingen over woonoord

4 Ei! stof niet dat gij nooit voor de aard Verloochend hebt, wie ge eertijds waart, Noch roep uw zuster van haar heuv'len; Laat Albany bij warme haard Van koetjes en van kalfjes keuv'len, En stell' zij, met verheugde geest Een toast in op 't Sint-Niclaas feest: „Voor Hollands Volk! — voor Hollands Koning!" Wij weig'ren de aangeboden…

3. Hoe tuigt het, — daar ge u zelve zoekt! Onz' naam is maar terloops geboekt, Voor lof, met laster aangeschreven, Als had ook ons het volk gevloekt, Dat gij wreedaardig hebt verdreven! Gevloekt? Wat zijn de trekken mild Van 't oud verhaal! ' Hoe lokt ons 't wild In luwt' van maagdelijke bossen; — Een ongerepte wereld geeft…

2. Uw schoonste vloed draagt Hudsons naam, Hij schakelt honderd bergen zaam, Hij ruist door duizenden valleien: Welluidendste trompet der faam, Zoetvloeiend zangrigste aller reien! En toch, hoe ge onze Vaad'ren hoont Daar ge u slechts hem erkentlijk toont; Daar ge u de erinn'ring schijnt te schamen, Hoe over 't ongetrouwe diep…

Verbeelding is een kracht maar voor velen zo zacht zo zacht als boter Verbeelding voor mij een macht een lieve zoete kracht die mij toelacht Ik breng verbeelding spelenderwijs in mijn praktijk in de nacht en op de dag Ik beeld mij de toekomst in met heel veel zin en plezier in mijn zijn en nu en hier!…

1 O ongelijkbre Stedenmaagd! Wier trots een grootser hulde vraagt Dan de offers door twee watergoden, - Het paar dat u zo willig draagt, - Om strijd en knielende aangeboden; Hoogmoedige! wier blik niet rust Op 't lommer van de dubble kust, Of 't vlak der zaamgevloeide stromen, Wijl ge uit het blauwende verschiet De grijze Oceaan…

Ik ben een waterman, een Amelander Ik ben het wrakhout, zand en zilte bad Een pier uit deze aardkloot, salamander! Dus nokken met je flatje in de stad Ik val nog liever hier ter plekke dood Dan weg te sterven als een stadsmalloot…

en daar kwamen zij de mensheid met de borst vooruit de grote trom slaand het universum in op zoek naar hun aard om ooit weer ongehoord te verdwijnen in het oneindige als een zuchtje in de eeuwigheid een hoop rommel achterlatend…

is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite waard; langs de kaaien is het echt, de schepen als hoofdzaak met water en lucht, een fijn grijs, en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt, dat de vrouwen er mooi zijn: lichtere tonen in het vlees, lila tonen in de kleren – alsof ik tien jaar…

Heer, De Nieuwe Dag is er. Hij spreekt me aan. Met warmte op mijn huid. Met warmte, zonlicht en groen. Zo is het goed. Voldoende om verder te gaan.…

Is mijn Vlaandren oud of jong? Jong of oud? Toen mijn hart dit blijlied zong Hing de lucht vol goud. Al de bomen sloegen groen, Groen en blank, En mijn hart, om mee te doen, Gaf zijn beste klank. Al de vogels schalden wild, Wild en rein, En mijn harte, zondoortrild, Was een klaar fontein. Is mijn Vlaandren jong of oud? Allebei. Zo…

Paardenpoten trapp'len, draven boven graven, boven graven, boven het vergaan verleden stuwt en stijgt het hijgend heden, boven het gefluisterd Amen, vlamt de pakkende reclame, boven 't somber R.I.P. waarschuwt luid: ‘Si vous toussez....’ 't Leven spreidt zijn vleugels wijd boven dood en eeuwigheid, spant in vergetrokken togen…

De lentemiddag komt met een groen licht Over de daken, met toeters en bellen, U altegader in dit huis vertellen Dat dromen niet voor praktijk zijn gezwicht. Wij samen, doe het zelvende rebellen, Verbouwen ieder schuurtje tot gedicht Om niet, als u, Muze, in katzwijm ligt Het zonder onderdak te moeten stellen. Hier, in de achtertuin, snurkten…

De paden op! Welja, dat ene pad dat heel de tuin bestrijkt: het rondje binnendoor. Diagonale bielzen hogen hier en daar wat op. En dat is dat. Wat heb je met me voor dat wij hier gaan? Een achtertuin van zes bij acht, een spoor van slakken, minder dan een blokje om. Jij zegt: 'Dit is het binnenpad.' Volstaat het schijnbaar vierkant van…

Zoals water loopt door akkers,weiden lente maant tot spoed Je kunt haar route goed volgen met het blote oog Kwam winter niet met buien van sneeuw en regen opzwepende wind? Maar water loopt in greppel en geul tot aan haar laagste punt.…

Waar wij nu staan heette hier en de verte noemt men ginder. Tot het plots door lijnen werd verdeeld in ons en andermans gras. Een streep veel dunner nog dan niks bepaalde dat wij voortaan hetzelfde en iedereen daarachter, echt heel anders was. -------------------------------------------- Uit: "'s Nachts verdwijnt de wereld", 2016…

hoe helder is hier toch de hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter…

Troost u, want was ik in Holland gebleven, 't Verlangen naar dit Land liet mij geen rust. In onrust geboren, word ik gedreven Tot waar de Dood mij kust.…

wie hier heeft gewoond kan beamen dat tussen deze muren en helder schone ramen een dag langer leek te duren dan vierentwintig uren rozengeur en maneschijn alleen bestond bij onze buren…

Och twente wat lig ie mie nauw aan 't hart, met je greune laand zwat wit gevlekt, ver weg van stad ons mooi laand. Doar in t west’n proaten ze mie teveul achter oet'n hals. Nee, geef mie moar oooo en aaaa, zonder n en heanig an. Laand van jonge leu op oale grond, woar niemand oe veur de voet'n leup, Twente, doar krie'j vroggerzeerte…

Wie kust er zo driftig der duinen zand? Wie klotst er zo blij, zo juichend aan 't strand? Wie geeft er ons zout in het bloed, En moed in het krachtig gemoed? Hoezee! dat is de Noordzee! Hoezee, dat is de Noordzee, De zee van Nederland! Wie omsluit in ene heilige band, België, Nederland, old merry England? Wie stuurt hun volk de wereld…

0 stad van licht, met zilver-gouden gloor, Op 't spieg'lend water, dat, vlak uitgespreid In nachtvreê, tot ontvangenis bereid, Uw pijlend glansgetril in zich verloor! En opwaart slingert zich de straat, waardoor Geel-rode stippen gloeien; majesteit Omgeeft het Valkhof, dromend van de tijd Toen keizer Karel daar zijn rust verkoor.…

Van Moskou valt het nodige te zeggen Ontegenzeglijk is er heel wat mis Maar één aspect is alleszins te prijzen: Dat het in elk geval niet Emmen is Op doorreis, zo is mij althans bevestigd, Is het in Moskou ook niet al te best Doch bent u, wereldreiziger, verstandig Dan mijdt u Émmen driewerf als de pest Voorzeker heb ik meelij met eenieder…

Boven op de Domtoren biedt zich voor een ieder in het Sticht geboren een markant panorama over gracht en bolwerk aan. De rode dakpannen van de huizen en kerken geven een impressie van een doorleefd bestaan. Boven op de Domtoren biedt de stad aan wie Utrechter wil zijn; een skyline grillig door het blauw doorsneden van de Vecht en de Kromme…

Ze rijzen, rijzen, hier en daar verspreid, de hoge torens in de vlakke velden, - als baken van gevoel, die wisheid melden langsheen die duiz'lingwekkende eeuwigheid ... Hen ziet de zwerver, tot de zon verscheidt, opdagen, of ze beurtlings hem verzelden. Wen nacht en stilte en vreemd geruis hem kwelden, klinkt nog hun stem, die troostend hem…

Dit huis heeft de rust van de maagdelijke duinen Gebroken noch verstoord; Het ligt in het nest van zijn geurige tuinen, Als bracht de grond het voort. En waarlijk, het wèrd ook gewonnen, geboren; Een eedle kunstnaarsdroom Bevruchtte, als het zaad, dat zich mengt met de voren, Het steenblok en de boom. En zo uit die paring, dat innigst…

Regen hing er boven de haven van Honfleur De donkere wolken -blijkbaar- nog niet klaar voor het vallen Deuren van de hemelsluizen nog in het slot Je schrikt je kapot als het dan zover is Het schijnend gemis van paraplu en regenjas of cape En alles wat water heet blijkt zich samen te ballen wij worden werkelijk…

Zeg eens! - 'k hoor u altijd dromen Van de goede 'oude’ tijd: Zou er.... denk ik dan met spijt, Nooit een goede 'nieuwe’ komen?.... Maak te schande, maak te schande Al die prijzers van 't verleên; Sla de handen flink ineen, Wakkre mannen in den lande: Toon, dat er nog kracht en pit Ons in merg en beendren zit! Zij het al niet…

Tussen twee riviertjes liggen de beemden en aarden, akkers en gaarden. Veilig binnen de ligusterhagen, rijen zich de boerderijen op de rug der glooiing.…

Dordrecht, ik heb het zelf gezien, want ik ben er zelf geweest. Overal muren en ramen. Mensen lopen door de straten. Er is een kerk, waarin geloof werd scherpgesteld. En al die huizen! Naar verluidt trekken jongens zich er af en staan er meisjes naakt onder de douche. Is het leven daar net zo als elders – vuil dat de lichamen van mens en…

ik heb genoemd, vraagstukken die vervagen een zonderling in eenzaamheid rake stappen in elke windrichting het incasseren zonder strijd wie danst mij als ik zoek achter klagende uitingen, de esdoorn vergeet te lieven de kreupele zijn veters strikken, van me houdt al was ik een kind groot in getal gezocht naar iets wat ik nooit kon…