Oude buren.

De deur gaat open,
vrouw komt binnen
en ziet mij niet
Ze kijkt langs mij heen
alsof ik een staande lamp ben
die niet brandt.
Ze brengt duisternis mee
op klaarlichte dag.
Haar dampkap is stuk
Zegt ze niet tegen mij.
Misschien kan ik verdwijnen
in rook?
Ik trek aan haar mouw;
In een poging te verschijnen.
Ze stapt achteruit
struikelt zonder ophouden
over haar woorden
en doet zo het ronkend geluid na
van haar dampkap.
Ratelend hoort ze
of ziet mij niet in de 21e eeuw.
Gewoon, ik woon
in een huis en in een rolstoel.
Praat met mensen
Mag dit nu nog steeds niet?

Biografie van deze schrijver

duisternis klaarlichte rolstoel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 161