Alle inzendingen over natuur

Wat een geweldige dag ik zit heerlijk in de zon met een lach een strak blauwe lucht ik geniet met een diepe zucht oh, wat ben ik blij de zon te zien deze dag krijgt van mij een tien…

Op de stevige landrug van mul zand staat een kring korte, knoestige berken, tonen, bijna naakt, de late herfstwerken, toch niet door het trieste getij overmand. Glanzende melk met bruine vla omrand hun kromme stammen, die nóg laten merken hoe eens de wind hen boog, wilde sterken met zijn luchtige, beeldhouwende hand. De gedrongen bomen klemmen…

naast mijn huis groeit kaarsrecht een scheepsmast ten hemel die lariks tilt al tegels op wie neemt ons in de boot?…

(Senryu) Een vogel op een tak klemt zich vast en wiegt in de wind....…

De hete dag is in de nacht geblust; Nog gloeit mijn ziel rood in het donker voort. Ik ben gelijk een smidse verontrust, Mijn hartslag hamert en mijn aandacht boort; Mijn ogen zijn vol weerschijn en vol gloed, Mijn liefde arbeidt in een zuil van vuur, En langzaam uit mijn hunkerend gemoed Onthult uw beeltnis zich naar de natuur. Uw voorhoofd…

in de frisse ochtendlucht zweven lichte klanken lieflijk, helder hoog als blauwe regen ranken kringelen zij omhoog over het stille water suizelt een lentewind bespeelt de lange stengels van het riet, en zingt zacht deinend, een wiegelied hoe zoet vlijt de zon zich rond de ranke berkenboom speels zijn de jonge katjes hangend in de groene…

de dag ontdooit in het onrijpe natuurschoon waarin zich het ijs kwijtraakt aan het water het lost op voor mijn ogen in de stralen van de goudglooiende zon glinsterend dansend de morgen in lichterlaaie zettend de minnelijke ochtendstond die mij aankijkt en ondergaat in een bloesemende middag vederlicht voel ik mij aangekomen waar…

Langzaam gaat de zon ten onder. Wolken kleuren rood en geel. Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen waakt de grote gouden maan, vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is, dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht…

De lente heeft vandaag geen enkele aarzeling om de deur van de winter verder te sluiten. Maar de donkere wolken in de verte nemen eerst nog even de vrijheid haar overvloedige water te schenken aan de gouden rivierstroom heel ver aan horizon.…

vaak loop ik rustig te wandelen kijk uit mijn ogen en aanschouw het weidelandschap ik kan de natuurgeluiden aan mijn oren horen zij vliegen wijd en zijd door de lucht en trekken verder met gespreide vleugels doen ze andere dingen die ik niet bezit maar op mijn rug rust de wind ik adem in, adem uit met vreugde want aan mijn hartslag…

Lopen in het bos met de handen op de rug. Ik praat tegen de hond maar hij zegt niets terug. Waar gaan we heen, wat doet het er toe. Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

Als vlinder vliegt ze van mens tot mens en bloem tot bloem straalt groots met haar klein zijn neerdalend op een ruiker waar ze zich te goed doet aan nectar streelt het zonlicht haar schubben is ze geen plaatje…

woekeren is groei kan vervelend zijn zeker bij een woekerpolis schande!…

Mijn blik dwaalt over het eenvoudige verhaal, volgt het hobbelige oude karrenspoor door akkerveld langs klaverblad en gedorst hooi, blijft rusten aan de oevers van het water waar het riet in de fluisterende, wiegende wind murmelend het stil verhaal meezingt. Mijn blik dwaalt mee met het stille lied, dobberend op het waterblad langs…

samenvervlochten dagen vliegeren achter elkaar aan op deze zonovergoten dag verwarmt de gouden gloed de harten van hen die al even bevroren leken dansen zonnebloemen aan de oppervlakte terwijl zwaluwen de Lente aankondigen…

Terwijl de wind scheen en de bij bromde, 'n stil ogenblik van geluk gevonden. Daarna ging de lucht open en ik zag duidlijk de bomen staan tot in den dag in hun doorblankte grootheid vaag en ruig, en 't heerlijk land der wolken vaag en stug bedreven door grauw' and're, de zon scheen en…

vanzelfsprekend je moet het niet alleen weten dat er leven in de bomen schuilt je kunt het zien zegt ze en zij kijkt al zo lang iedere dag opnieuw leren kijken en jezelf bestraffend toespreken als je overal net aan voorbij gaat als het gebeurt het alloude nieuwe niet triomfantelijk maar gewoon omdat het onvoorwaardelijk vertrouwt…

De stilte van de nacht is zo zacht... Het ontroert mij telkens weer. Ik schrijf weer een gedicht hierover neer! Ik weet het is de zoveelste keer... Maar kan het niet laten mijn gevoelens daarover te uiten. En kijk nog even naar buiten... om die sfeer nog even te proeven. Maar zal niet lang meer toeven. Alles is in diepe rust. Tot…

Weer of geen weer onweer stralend weer mistroostig weer zeikweer waterkoud weer sneeuwballen weer regent weer voor de zoveelste keer zomers weer haren in de wind wapper weer fiets weer tussen de druppel doortrap weer regenpakken weer je toch kouder dan je dacht weer geen gezicht weer tram trein bus weer niet vooruitkom weer je maakt…

met bloedrode stippen op hun stam stonden ze er treuriger bij, alsof ze voelden wat er komen ging want hoe vertel je oude bomen dat zij overbodig waren, moesten wijken voor een ruimer zicht wellicht waren ze liever een natuurlijke dood gestorven, doorheen de tijd vanzelf omgewaaid nog lang klonk na het harde geluid van de zaag hun zacht…

Half boven de oorsprong achter rimpeling van taaie huid was het al broos stevige armen braken de val maar hij stierf in de nacht grut huppelde zingend rondom: sterke beer jij had geen pijn zware storm is ook voor bomen.…

Als gebogen, vermoeide soldaten staan de grove dennen om het kleine bosveld. Het geheimzinnige gras krijgt macht en smelt met de bomenkring, vol bulten en gaten, samen tot een open hand, die gelaten en zorgeloos zijn werk doet. Zonder geweld houdt hij hagedissen gevangen en vertelt hun van zeker bestaan in het verlaten halmenland. Kleine…

al is het dan tijd voor lengende dagen de bomen rillen in een wind die nog steeds met winterse angels prikt…

Vreemd, dat boom en tak zo stil staan In het gouden licht vandaag, Dat de bladertjes zo stil gaan, 't Een na 't ander, naar omlaag. Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel edeler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En aleen wat…

Dom water. Beukt en striemt de pijlers van de brug die zwijgend schrap staat tegen overgave. Eeuw na eeuw is wat hij weet het binden van twee oevers. Waakzaam, moe. Weer ga ik door de oude stad, altijd naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij in machteloze aandacht, blote hand op steen. Ik brul met doorgesneden keel, zonder geluid…

Voorbij de opstand van de sneeuw Ze heulde met de wind Die haar weldra vallen liet Onbeweeglijk Liggen kristallen op de aarde neer Wie nu nog doorloopt Maakt geen stap meer ongedaan…

'k Verlang naar de tijd dat de rozen weer gaan bloeien! En dat in de natuur alles weer gaat groeien... De bomen weer gaan ontluiken met hun groene pruiken. Het duurt nog even, maar dan gaan we het weer beleven! Nog een poosje geduld, dan wordt die wens weer vervuld!…

Vandaag is het zwerk strak grijs vierkant zucht de lucht eronder is het erg dat ik stook met pook met gein venijn iets anders dan de dag te dolken, laat mij maar links en rechts, voor en achter contourig de liefde beschrijven straffe wind in onmisbare humor strak blauw uitspansel bewolken het Chinees wit krijt kan wissen zeer hoekig met mijn…

Al dat gevraag, Over de ozonlaag. Of wat dacht je wat, Over het ozongat. Het blijft allemaal wat vaag. Heb ik ook nog een vraag, Hoe laag hangt de ozonlaag ?…

Hoe dor ook nu nog alles is, de lente zal toch eens gaan komen; je voelt aan het groot gemis en ziet het aan de zwarte bomen. Er is geen dood zonder herleven, geen hunkering die enkel wacht; want alles is met al verweven: het voorjaar met de winternacht. Maar eerst moet er nog stilte zijn, verbeiden van wat zich zal tonen en soms doet…