Alle inzendingen over psychologie

Ik wil in het kort betogen, Over uw slikvermogen. Vaak willen wij het niet langer pikken, Onze onvrede in te slikken, In plaats van eruit te mogen. Want een opgekropt gemoed, Voelt zwaar en is niet goed.…

Zinnen, geef mij zinnen als het gulden vlies om mij heen, onzichtbare deken van een al betreden toekomst lijkt eerder dan voorheen, valt te hopen dat de nachten sneller vallen. Vooruitlopen op de toekomst zonder kwetsbaarheid, word ik hoge priester in de schreden van de lente, snoer ik onuitgesproken woorden om mijn lijf tot een midddel…

wat even geleden nog ontloken leek lijken nu vergeten woorden streling met jouw ogen die glimlach deed vlinders dansen de vele overeenkomsten konden geen toeval zijn doch verstomden ze in 'n hand vol ochtendmist ik heb nog gezocht maar ben je verloren…

Verlaten dier, treedt uit je schaduuwen, wat zit je nog te mijmeren hier, er is brood, er zijn spelen, loop niet in dood in je levensspoor je lot achterna, je verlangen versleten tot schrander dier. Het is om even hoe je mag heten, toch zal ik je strelen, om zovele dromen met je te delen, de zwakheid van je kracht, tot mij zal…

Vertrapt en achteloos laat zij hem liggen, leeggezogen, in haar dode hoek. Dit handelen voor haar, al zo'n gesneden koek. Al wenend, weent zij, opnieuw, ik ben zo alleen gewikkeld in een zwart voilen sluier om haar heen. Al het gelovig licht wat toehapt wordt vol verlangen, gevangen en vervolgens in haar schaduw vertrapt. Met droevige, verlaten…

Je handpalm zacht gevederd verlangt het broze licht te schrijven in de stilte tot een strelend gedicht De naaktheid van je woorden ontsnappend aan de nacht waarin de droom verloren naar zilversterren lacht Jouw letters dansen sierlijk de wereld aan elkaar verstrengeld in een warmte van innigheid waarnaar jouw ogen mij doen tranen…

woorden zijn er, soms onverwacht ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig in deze stilte waaruit je bloemen maakt of in het donker een losgeraakte vleugel en al sla ik dromen stuk dans met nachten tussen vlagen regen groeien mantelloze zwaarden…

Och ik heb mijn driewieler opzij gezet, hij staat te pronken in de schuur, een rode stoel en wat spinnenwebben, ik werd wat ouder en vergat hem op den duur. Als peuter veroverde ik de wereld, ook al was 't maar het terras, het kleine mierenvolkje en lieveheersbeestjes, ik bleef niet klein en groeide al ras. Mijn eerste grote fiets…

Nu ik voor even, ja, even alleen ben kan ik in alle rust eens goed overdenken samen met mijn alter ego of deze mij een antwoordt kan laten ontpoppen ik ben wie ik ben, ammahoela ben wie ik ben maar wie wil ik zijn de kracht van de eigen wil oproepen en in een positief licht plaatsen bergen willen verzetten in zonlicht van de lente: een…

Gisteren was het druk, druk, druk een lange zuchtende rij aan de kassa bijna iedereen keek verbijsterd: stomgeslagen~~~~ wat een schooooooooooonheid toen zij haar mond opendeed: ‘wie mag ik helpen?’ stoof iedereen terug naar de schappen en de winkel uit en zij kon er niets aan doen!…

zo schuchter is het vogeltje in natte winterbomen het weet niet of het al gestorven is in zijn of een andere wereld dat hij er is en dat elders de levenden zijn, hun gekwetter veelal leeg in een steeds weer herbeginnen doch onbereikbaar voor hunzelf in een hijgende seizoenendrift het vogeltje, ik hoor zijn geroep en hoe het in de nevel…

Jacob van Artevelde, geboren in Gent woonde in een heel chique tent Hij schreef duizenden gedichten en stuurde naar alle vrouwen liefdevolle berichten maar het bleef toch vooral een gestoorde vent…

Morgen gebeurt het Vandaag wordt al gauw gisteren Ik zit hier maar ben al daar Toen wordt nu. Eeuwen geleden leefden dezelfde mensen met gelijke gedachten Wat is er van hen overgebleven behalve de herinneringen van enkelen ? De mens droomt echter van roem Naambekendheid over zijn dood heen Er bestaat een levensverzekering, maar de dood…

er kwam een meisje mee ze was lief ze had in goud gesponnen haren waar haar tanden parels leken klonk een roze lach zomaar op een dag verscheen ze haar gestalte aan de hand van trots warmte en een beker thee namen plaats op kleine tafels haar blik blonk in rots vaste ogen…

Na maanden wat afstand en vooral rust genomen te hebben, te hebben gepraat, gehuild en gelachen, schreef ze me, dat ze weer helemaal thuis was. Het ontroerde me met met blijdschap en blijfschap en ik stuurde haar onderstaand netwerkgedicht. WENNEN Heel veel sterkte met je beterschap dat is 't liefste wat ik wil geven 't is allemaal hoe je…

menig narcis rekt zich uit langs de kant van de weg niet dat dit mensen hun glimlach doen ontluiken het leven kleurt gelaten daar de beloofde zon uitblijft gaan grote gebouwen op in ontstane grijsheid er rest niets dan leegte…

toen de dag ontwaakte, in wat kleine mussenkelen luid en duidelijk verkondigde, dat opstaan ook een optie was vergat ik, dat mijn benen zelf niet gingen als mijn stuur zo anders dacht na de sluiers van de nacht was ochtend slechts één stapje verder maar ik bleef en luisterde hoe bulderend geluid beschreef dat wind ook zwaar de bas…

bezwete romantiek trekt diepe scheuren in het gepoetste, zelfs tot ver na sluitingstijd de dans kijkt dood al vertellen zweetsokken en kapotte panty’s morgen toch wel weer de perfecte tango asbakken vol…

vele kijkers ontwaren observeren alle bewegingen onverstoorbaar zetten de wereld op z'n kop om te doorgronden wat onontgonnen lijkt klampen zich angstvallig vast aan het heden tot de druk te zwaar wordt…

Mooie, lieve, zoete woorden, als een koude douche glijden zij over en langs mij heen. Ik schud ze van mij af en antwoord, laat me maar even weer alleen. Met enkel woorden is niet te leven mooie woorden zijn om te beleven woorden, verwoorden het streven de inhoud ervan weer te mogen geven. Maar enkel de mooiste maar zo lose woorden doen uiteindelijk…

Op de trappen van de kathedraal zit ze met geloken ogen nagenoeg sacraal slechts steels verwijzend naar de beker aan haar voeten waarin welhaast zeker enkele centen nauwelijks de bodem bedekken en blijft zij onbewogen met vermoeide trekken haar koopwaar schroomvallig tonen aan wandelaars die niet begrijpend verder gaan zich afvragend waarom…

Is 't wonder dat de mens, in 't leven, Het beste spoor zo moeilijk vindt? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, — Fortuin en Min, zijn beiden blind!…

Meer en meer verschijnen als krachten van de zwaarte de fluisteringen in je hoofd alle keuzes vol met twijfel verplichtingen als lood hoger en dikker zijn ze geworden in de loop der tijd en je weet het pas als je begint met het slopen van de blokkades zet je de eerste stap om de weg te verlichten naar een nieuwe realiteit maar…

de wind kwinkeleert altijd mee op gewassen vogelveren die vrolijk spatten in alle zeestromen blijgeestig van aard ‘t kompas is geduldig blijft om zijn lichtas draaien al eeuwenlang, de zon schijnt bloot dat over het aardrijk straalt het zonlicht maakt geen verschil heeft geen voorkeur, verheft zich niet in het licht van ogen die harten…

ik speel geen spel onder gespan van duim en wijsvingers wanneer ik zucht naar de lente heb ik de winter begraven voor een lange tijd zoals altijd, klinkt er een nieuw ritme er rankt een warm requiem dat door elk leven vleit het oerwater ritselt aan ‘t kozijn het gaat zoals het gaat onder blauwe lucht stijgt er een zuivere echo over de…

Je moet er niet te zwaar aan tillen je kunt het, maar moet dat ook willen dit is makkelijker gezegd als gedaan om je rugzak stukje bij beetje open te laten gaan ook al lucht dat enorm op en zet het je leven even op zijn kop probeer er in ieder geval over te praten dan kun je het verleden misschien los laten!…

Innemend ontluisterend vergiffenis verdervend zoekt zijn gedachten af langs hoofdpijn om puzzelcontracten die nooit komen eeuwig vragende stukken die passen zoals een steen het gladde water ontmaagd het toch weer zonder rimpel laat de tijd als was het soms de zijne slaat in stukken op de muur waar de klok nog steeds de dienst uitmaakt tot…

Jij angst, ga weg uit mijn gedachten, uit mijn dromen alle nachten en vraag me niet jou te ontleden. Je sluipt stiekem uit mijn verleden en nodigt jezelf uit in mijn heden. Je steelt mijn rust en al mijn dagen zijn nu vervuld met vragen die geen antwoorden verdragen, ga weg jij angst. Ik wil je kwijt. Jij steelt al mijn kostbare tijd en zoekt…

Hij was gek op voetbal maar snapte de regels soms niet meer Schreeuwde 'buitenspel!' bij een uitbal en vroeg de stand keer op keer In de rust discussieerde hij met de spelers en de staf Maakte zich ontzettend boos en noemde de scheids ronduit laf En na 90 minuten was ie helemaal op 'Wat een klote wedstrijd' riep hij dan 'gelukkig was…

ik heb baat bij jouw schaduwwoorden die vlinderen anoniem om me heen als wegwijzers van aard tijdens de nacht (laat mijn waterogen gaan, op zintuigen van daar naar hier, van ’t ogenblik) tiktak, luchtig gevulde uren getuigen door de nacht van adem in mijn oren kleppert de klok een slapeloze muze mijn diepte gaat ver jouw schaduw verzacht…