“Bacaljau"

Ik moest wennen aan de zon,
aan de smaak van bacaljau,
volksvoedsel in alle geuren
van de ‘coleur locale’, en aan
de moderate stijfsel van de altijd
aanwezige was in de nauwe
stegen, die als grauwe voile aan
een schaarse hemel, ontstegen aan
de mediterane rouw en de tijd,

Caroteen zich clustert in bladders,
naast het blauw op oude gevels
en in de felheid van ‘gitane
blikken‘, die ik in ieders ogen las,
pathetisch spel, in het ontembare
passionele tempo van het bestaan,
in de strikte danspassen van een
geliefde, flamboyante beweging van
haar eigenheid, gefundeerd in stemmen.

Het ongeremde staccato van de
onverzadigbare, doch rijk geaarde
snaren, overstemt een onderliggend
religieuze gevoel als zondeval, de
tragiek - naast een verheerlijkt,
maar vaker een gelouterd leven,
dé toonaard vanaf de geboorte
tot aan het reeds geopend graf, een
immateriële heimwee die zich in de
zielen hecht, theatraal geopenbaard
misschien,eentje met een echte waarheid,
onafhankelijk welke religie je belijdt.

“ Ik hoop, dat je eenzaamheid je mag
aansporen om uit een eigenheid voor te
leven en voldoende blijkt om voor te sterven.”

Fernando Pessoa


Saudade 4 ( Gevormd in Lissabon )

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 1 april 2011

pebmartenskpnmail.nl

Eigen waarheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 115