Alle inzendingen over afscheid

Je bent weer nabij Dit nu bekende Voel je dit ook weer...? De rust..? Wedergekeerd....nog een zucht Tranen worden nu niet meer gedroogd Zacht pak ik weer jouw hand Nu voor echt altijd hand in hand Nu voel ik geen muur meer Alles is afgebroken..voorbij Het is weer gelukt! Jouw warmte verwart mijn hand Ik voel de kou weer verdwijnen Onze…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

ik voel me drijven in een oceaan van handen kerels en wijven die met hun vingers wijzen dreigen en graaien strelen en me aaien om me zo te paaien tussen zon en de haaien spiegel ik het water vlak probeer niet te verzuipen in mijn natte pak ze zoeken in mijn geest zijn overal geweest het rood van wonden littekens zijn nagelaten…

Weer loop ik stil door al mijn dromen heen de angsten en de wanen zij die ik haatte en liefhad zij hebben geen gezicht meer uitgewist vergeten zijn hun namen. De tijd is wreed slokt al je dromen op de tranen en je woede het slechte wat je geest verduisterde je hart dat na nieuwe pijn weer bloedde. Maar nu, nu alles is vergeven en vergeten…

Zondags, uit de kerk zag ze hem nog lopen niet wetend dat hij de dag ervoor een touw was wezen kopen Samen hadden ze vijf kinderen nu woonde hij bij een hospita Verbaal kon hij zich moeilijk uiten maar, moet gedacht hebben: Ik Ga... In een fietsenhok beneden heeft hij zijn bril nog netjes neergelegd Zijn schoenen waren gepoetst...…

je was vertrokken, uit mijn zicht je stem klonk verder weg dan ik vermoedde ik proefde een vakantieland het springen uit de band je kaart kon niets vergoeden ik dacht mijn handen vol herinnering zag je warme lach je witte tanden ik streelde je met pijn liefde die ging bloeden omdat we niet meer samen konden zijn ik zie het harde…

Ik zie de ondergaande zon in je ogen, die langzaam lijken te breken. Ik kan je nog niet missen, lief, blijf bij me, wil `k je smeken. Ik hou je hand vast, stevig in de mijne; ik streel voorzichtig huid en haar. Zolang ik je vasthou kun je niet verdwijnen, blijf bij me, lief, nog even maar. `k Heb jou nog zoveel te vertellen; je kijkt me…

De beslissing is genomen De familie langs gekomen Voor iedereen een laatste groet Je bent een reus, als je dat doet Daarbij voel ik me heel klein Jij ondergaat toch allle pijn Het infuus wordt ingebracht En ik zie nog hoe je lacht De dood is welkom. al te waar Het leven word je nu te zwaar Laat de morfine nu maar stromen En de rust over…

Kijk eens heel goed van binnen Ik weet niet eens goed hoe ik moet beginnen Vertel me wat je ziet, voel je wat er gaat komen En kom ik dan nog wel voor in jouw dromen Vergeet het verleden, laat het rusten Kan alleen maar denken aan toen we kusten Niets liever wil ik nog een keer je hand vastpakken Maar het wordt tijd om die knoop door te hakken…

Ik wou je vertellen Hoe jij het deed Nu heb jij nooit geweten Hoe pijn dat deed Ik zou het echt doen Als ik de tijd had Dan zou ik je bij me nemen Zodat jij de wereld vergat Maar het afscheid is niet gekomen Ik heb je niet bij me genomen Nu weet jij niet Dat missen ondragelijk is……

Vingers glijden over mijn lippen zacht, maar met veel gevoel volgen de lijnen in mijn gezicht geven 'n rilling, 'n sensatie ik ben wéér gezwicht Trots, ongenaakbaar, hard stel ik mezelf op, elke keer maar verdrink ik in jouw ogen is daar het verlangen naar meer voornemens zijn weggevlogen Ik wil je negeren en vermijden nog 'n héél…

Overleven Ik zit hier nog hoewel je blik had kunnen doden maar dodelijk gekwetst heb je mij toch door kwaad te zijn mij niet te kussen toen je driftig brak uit mijn omarming…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…

Hier lig ik dan, alleen achtergelaten In ons huis, met ons leven vol gaten Gaten die ik niet kon opvullen Gaten die grote geheimen onthullen Elke keer krijg ik tranen in mijn ogen Als ik terug denk aan jou, je hebt gelogen Begonnen met een leugentje, een kleine verspreking, een gek gesprek En uiteindelijk kwam het uit, ik werd helemaal gek…

Waarom moest het nou gebeuren Waarom liet je mij nou in de steek Ik wou je nog zoveel zeggen Maar het is nu te laat Daar lig je dan zo koud en kil Je bent niet zoals vroeger Je bent zo stil Waarom moest jij t zijn? Waarom doet het zoveel pijn? Bij de vele vragen die ik heb Weet jij de antwoorden....... Maar jij bent er nu niet meer…

Ik zag laatst een bloem met vlinders Totaal drie in getal Haastig boog ik me voorover Maar mijn handen misten het drietal Drie engelen kwam ik tegen Op een koude wintersdag Nieuwsgierig streelde ik hun vleugels Maar ze verdwenen als bij toverslag Vannacht keek ik naar de hemel En zag toen een prachtig licht Drie flonkerende sterren Inspireerden…

Mijn bevroren bloed door ijs'lijke aderen Het grauwe gemeengoed, nauwelijks te benaderen Bleek purper scharlaken verkleurend als een dood kind Slapen terwijl ik moet waken opdat ik de waarheid vind Dagen die wijken voor nachtelijk geweld Droomloze dromen hebben mij uiteindelijk geveld…

Krachten zijn gebundeld samen kunnen we het aan we verwelkomen de dood en bieden jouw leven aan Ik ondersteun je hoofd je gezicht betrekt van pijn nu is het bijna afgelopen het laatste van samenzijn We hebben je los gelaten niets wat op weerstand stuit jouw lichaam wil niet meer het eindigt na 46 jaar door een morfinespuit…

Ik weet niet wat jij met mij doet Het voelt zo fout maar toch ook zo goed Ik probeer mij te verzetten, maar zie overal jouw gezicht Hoor je stem, voel je adem en zie je staan in 't avondlicht Ik pak je hand en vraag je bij me te komen Vertel me geen leugens, laat me nog even dromen Houd me stevig vast en sluit je ogen Nog een knuffel, probeer…

Als je stopt en de dagen bent vergeten waarin je zo gelukkig en bevlogen in de liefde werd gezogen. Daar zeker wist te weten “er is een hart dat voor me klopt.” Als je afnokt kijk dan niet nog even om laat noch de kwestie langer zweven als het geen leven meer kan geven Beter je toekomst te zeggen, “ik kom” dan dat je in het verleden…

omdat lopen beter is dan stilstaan hebben zij niet op de bus gewacht maar gaan alvast gestaag het uitzicht in, met grote ogen kijken hen de dieren na zij namen afscheid zij hielden even bij elkaar wat straks uiteen zal vallen huil niet, zegden ze omdat woorden beter zijn dan stilte een jongen loopt hen tegemoet met rubberlaarzen in…

Ons verstand lijkt plots zo klein, Jouw dood is wat wij niet begrijpen. Je had nog jaren kunnen leven, Nog zoveel vreugde kunnen beleven Je leefde zo intens en zo bezield, Jij, die zo van je zoontje hield. Het echt bevatten kunnen we niet, Komt vast door het verdriet. Jouw manier van afscheid nemen. Zullen wij niet snel vergeten.…

Vanmorgen bij ons in de straat Een ziekenwagen en politiewagens. Niemand die wat vermoedde We hadden de buurman gisteren nog gegroet. Maar vandaag was hij niet meer Hij ontnam zich het leven. Zelfmoord, klonk al snel door de straat Niet te geloven hoe snel iets gaat. We wonen op meters van elkaar En toch kennen we niet eens mekaar.…

Waarom sta ik hier, wat heb ik hier te zoeken Wat doe ik in dit lijf, van binnen lijkt alles te vloeken Snap niet wat er afgelopen tijd met me is gebeurd Donkere wolken hebben mijn leven anders gekleurd Waarom die twijfel, waarom koos ik dit pad Het leek allemaal zo makkelijk, wist eigenlijk niet wat ik had Maar nu zie dat ik val, diep en ver…

Dacht lange tijd dat niemand me nog kon raken, Had mijn hart goed afgebakend. Durfde geen gevoelens meer te tonen, Bang voor wat zou kunnen komen. Maar toen kwam jij, en zat alles op zijn kop, Niets moest en alles mocht. Maar nu hou ik het echt niet meer, Het doet me ontzettend zeer. Zonder woorden nam je afscheid, zomaar weggegaan,…

Ik kan je zo niet aanzien omdat ik in de erfenis van mijn eigen sterven kijk beroer mijn pupillen niet deze overgave is duur genoeg Een pendule heb ik niet maar had ik hem ik sloeg hem stuk om de raderen van de tijd over je rotte lichaam uit te spreiden Stiekem toch in je ogen gekeken en aan gene zijde beland hoor ik je lachen en zingen…

Geef je maar over, laat je maar meevoeren, zeiden we, maar we bedoelden vecht, kom terug, breek die klauwende kreeft uit je lijf laat ons niet achter in die machteloze wereld Je wist heel goed wat we bedoelden en keek ons enkel aan met ogen die vertrouwen moesten uitstralen maar wij wendden onze blik af en lieten je alleen Eenzaam…

Jij mist m'n lach m'n verdriet m'n humeur en gezeur Jij mist m'n woorden m'n stem m'n liefhebben zonder rem Jij mist m'n schater m'n glimlach m'n knipoog en "goede" gedrag Jij mist m'n verhalen m'n gedichten m'n gefluister en ogen die oplichten Besef je nu wat je mist ??…

Op een verlaten station waar geen trein meer stopt denk ik je telkens te zien dolen. 'Wanneer komt de laatste trein?' vraag jij bedeesd maar met overtuiging dat hij komen zal; desnoods om slechts je vale karkas op te laden. 's Avonds in een najaarsstorm hoor je het fluiten in aantocht en, terwijl je naar de rand loopt, het dampende stampen…

Nu ik afscheid van je ga nemen verdrietig ben omdat het moét wij samen niet meer verder mogen ontbreekt mij hiertoe alle moed Wat zeg ik wél Wat zeg ik niet Wat doet je teveel zeer Ik wil het zo graag voor jou verzachten maar hoe ik het ook wend of keer elk afscheidswoord doet pijn en daarom zou ik nu uit pure onmacht in jouw plaats…