Alle inzendingen over moraal

Kom niet aan met macht bij mij als oudere; op mijn levensbord graag duurzaam geestelijk voedsel Een beetje evenwichtige oudere kenmerkt zich vanzelfsprekend in de eenvoud van het vergankelijke accepteert de dood, niet het lijden Gaat voor een voltooid leven regeert niet over zijn graf maar draagt wel graag over heeft het financieel geregeld…

Een aadlaar streeft steeds naar het licht, Geen berg is hem te hoog; Streef, kindren! zo naar eer en plicht, Houd steeds het oog op God gericht, En houd Zijn wet in 't oog!…

Ik heb nergens verstand van. Behalve van volhouden in vrede. Ook weet ik te verdragen, veel verder dan redelijk.…

Doorbreek de stilte in deze woorden deze façade die als een cascade de ruimte vult verban de harde leemte in dit stil verdriet De waarheid verdraagt de kilte niet Ergens stolt het hart de stenen rollen door het hoofd vermorzelen ons met een streling, met knokkels van een zachte hand Mijn ogen dwalen af naar het teken aan de wand binnenskamers…

 1. Houd dit voor d' eerste tafelwet, zit waar de waard u      nederzet.  2. Doch of ge staat of dat ge zit, maak dat gij God te voren bidt,      Opdat gij zegen krijgen meugt en zo geniet gij rechte vreugd.  3. Maar hoe het zij, toon blij gelaat en houd ook zoete tafelpraat.  4. En als gij naar de spijze tast, zo dient hierop te zijn gepast.…

Als ik mijn sigaretje opsteek gaan bij sommigen de haren omhoog En dat zal me worst zijn ik eet heel gezond Neem ik ooit een frietje bij een kraam dan zie ik hele dikke personen staan Als ik een drankje ga kopen zie ik personen kei bezopen Wie zijn zij te bepalen hoe je leven te leven Van elke sigaret die ik rook gaan kinderen studeren…

De ingang is moeilijk te vinden het regenwater smaakt naar roest terwijl het langs de hoogbouw loopt gelukkig, daar staan ze, samengeklonterd onder het afdakje voor de deur, de paria’s van het dranklokaal inhalig te werken aan hun nicotine hou mijn adem in open snel de deur denkend: wat is erger een paffende stinker of een stinkende…

Het goud van mijn liefde was niet voldoende voor mij om mee verder te leven. Het zou niet in de kern geven. Er lag wat anders op het pad dat me gelukkig maken zou. Geluk tot in het geluk van onze dagen. Het goud van mijn ziel was niet goed genoeg voor mij en de wereld. Ik vroeg altijd méér van mezelf. Omdat ik zo ben. Het goud in mijn…

Petra, loskomend van al dat lastig belemmerende, verwacht niet meer dat alle mussen, roodborsten en mezen dezelfde richting als deze adelaar kijken. Ze kruipen weg op de grond, onder bomen of in open veld angstig omhoog kijkend.. naar de roofvogel met scherpe, genadeloze klauwen die op zoek was wat te reiken, alvorens te verdwijnen met prooi…

’t Meiske, met zijn’ teele melk, op zijn blote voetjes, lang, gelijk nen terruwstelk, zoetjes, zoetjes, zoetjes terdt het voort, en anders niet als zijn teele melk en ziet’t. ’t Meiske hoorde: „Goedendag!” zeggen, zoetjes, zoetjes: „Mietje!” ’t Meiske ommezag... op zijn blote voetjes viel de melk en, vol verdriet, wie dat ’t was en…

Van de maatstaf der bezinning en de keerkring van het gelijk naar het raakvlak van rood blozend en het metrum wat verstrijkt vinden slanke voeten trappelend een nieuwe danspas voor een oud refrein Ook de jachtuil en de veldmuis tussen maan en wuivend riet en de dauwdrop topzwaar rustend op het ranke loof dat lieft glijden immer zuiver…

Zou ik beroemd willen zijn, in de bekendheid willen leven, zou ik mijn gemoedsrust en sereniteit alsook mijn privé leven op willen geven, zou ik handtekeningen uit willen delen, aan jou en hem kortom aan velen, zou ik in de bladen willen staan, over een rode loper willen gaan, zou ik beroemd, berucht in ons kleine landje willen zijn,…

Het zien van andermans eigendommen brengt soms stekende ogen in 't gemoed. Telt dan nog het eigen vertrouwde goed? Stipt zal men zijn bezittingen opsommen. Die begeerte schreeuwt, mag echter verstommen bij vredig leven, waar 't weinige veel doet. Tergender' maar verfijnder' afgunst broedt, die zich als zoete wens wil vermommen. Trotse…

Wij stonden en blijven sterk staan. We zijn intens met elkaar begaan: zonder vragen. Het gezicht, mijn gezicht is een geheel eigen gezicht. Van klein tot kleiner staat ze open voor een geheel nieuwe wereld. Een complete openbaring die zal voortbestaan. Ons verhaal in verbale als non-verbale taal gaat verder dan welk dialect ook. De moraal…

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zij hoorden niet hetgeen wat ik dacht; ik werd verwacht. De correct juiste boodschap: een van zuivere hoop! Verzacht, verstoord en vooral ongehoord: nieuw gedrag in mijn persoon... zó schoon als ik nooit meer had gedacht. Zo begon en eindig ik. Met iedere wanhoop haalde ik adem in hoop!…

Als niets er meer toe doet als niets meer uitmaakt of zin heeft, als alles pijn doet van het alleen zijn dan kun je altijd nog teder zijn; dat zorgt voor een nieuwe, positieve vloed.…

Hij lokte haar met sterrendromen en vuurwerk in een leeg heelal tot zij tenslotte viel voor zijn komeet en hem verlustigd traag besteeg nu baart zij daaglijks sterrenregens en voedt hen onderweg met altijd verse melk hij bewaakt zijn kleine sterren spreekt hen vermanend toe als zij uit hun baan willen gaan blijf altijd weg van het zwarte…

Ik heb het geweten, Ik had het nog nooit zo zout gegeten. Het viel koud op mijn dak Als ik keek naar het gemak Waarmee het mij werd verweten. Geweten en zuiveringszout, dat is fout op fout.…

Ik hoopte op een land, waarin prins en prinses samenleefden. Maar dat was een sprookje. Gezien mijn aard, mijn natuur, mijn wezen hoefde ik niet te wachten. Ik was àl krachtig van mezelf! Héél goed ervoer ik een levenlang de discrepantie, de concurrentie en afgunst. Men had het breder moeten zien, maar dat was te moeilijk. Kracht en stuwing…

Het was meer dan een spatje. Bijna een sliertje. Of liever twee spatjes. Zijn ene spatje was blijven hangen tussen neus en bovenlip. Het andere had mij geraakt tussen oog en wang. Wat te doen? Zou ik het afvegen? Of juist niet? Uit piëteit. Uit respect voor zijn vochtige verhalen. Ik koos voor het laatste. Zo waren wij vereend in sp…

Jij gedroeg je vol begrip, als wol- vin in schaapskleren Jij deed alsof 't jou interesseerde jouw hart sloeg over, bij het idee dat de norm moest vervagen Een verzwakte moraal doet lijden Plots verbrak jij in jubel, contact Gescheurd aan flarden trok ik aan een voltooid verleden tijd Het heden plengde een traan daar inmiddels geschaakte…

De strijders en ridders... voor het Licht op aarde, in elk mens voor hernieuwde beleving: zij dragen waarlijk moed in hun hart. Het was de kunst, om deze dapperheid voortdurend te voeden in verhevenheid. Geen enkel bloed hoefde te vloeien; alleen daar waar bloemen groeien moest men de strijd met het eigen hart laten vervloeien. Dwars door…

De vogels huilen, ze zijn treurig. Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

zwijgende bomen lijken zo stil werpen schaduwen op de muur buigen onder gewicht van de wil verteren hun ziel in brandend vuur ik durf niet te zeggen waar het op staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene…

Vlinder droom op die bloem, geniet! En stoor je niet aan die bij met zijn gezoem. Jij die het leven weet te bekoren en de volgende dag dat gezoem niet meer zal horen.…

Een mantel met glanzende kleuren zweeft overal rond windt zich telkens om iemand heen wil haar dragers verrassen geeft blije gevoelens om God en beter leven schept vaak diepe gedachten over menselijke aard en het samenwerken van hemel en aarde kan soms huichelende bedekking voor kwade zin zijn men onderscheide steeds oprechtheid en…

(tanka) In 't ruime leven hoeft men zich niet te meten met deze of die. Kijk naar voren, zie de weg, voor jou alleen aangelegd.…

'k Liep alleen door het woud, En te midden van 't hout Zag ik enkele genummerde bomen. 't Was een merk, dat ze alras zouden worden geveld. 'k Zag de houthakker, die door de heer was besteld, Met zijn bijlen en zagen al komen. Ik stond stil en ik dacht: Van het menselijk geslacht Zijn zo telkens ook enkele…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

Zo is zij altijd dus geweest passie met vuur Bloem boven wolk Zij hield en houdt van niemand Verdriet de haar omringende wereld met geconserveerde leugens Onbegrijpelijk. Haar ogen die dus niet zien Bloem van de strijd Het verlangen van de man - oprecht, toegewijd en eerlijk - dat hoe kleiner, hoe groter, mooier wordt Zij vindt…