Alle inzendingen over woonoord

Wie kust er zo driftig der duinen zand? Wie klotst er zo blij, zo juichend aan 't strand? Wie geeft er ons zout in het bloed, En moed in het krachtig gemoed? Hoezee! dat is de Noordzee! Hoezee, dat is de Noordzee, De zee van Nederland! Wie omsluit in ene heilige band, België, Nederland, old merry England? Wie stuurt hun volk de wereld…

0 stad van licht, met zilver-gouden gloor, Op 't spieg'lend water, dat, vlak uitgespreid In nachtvreê, tot ontvangenis bereid, Uw pijlend glansgetril in zich verloor! En opwaart slingert zich de straat, waardoor Geel-rode stippen gloeien; majesteit Omgeeft het Valkhof, dromend van de tijd Toen keizer Karel daar zijn rust verkoor.…

Van Moskou valt het nodige te zeggen Ontegenzeglijk is er heel wat mis Maar één aspect is alleszins te prijzen: Dat het in elk geval niet Emmen is Op doorreis, zo is mij althans bevestigd, Is het in Moskou ook niet al te best Doch bent u, wereldreiziger, verstandig Dan mijdt u Émmen driewerf als de pest Voorzeker heb ik meelij met eenieder…

Boven op de Domtoren biedt zich voor een ieder in het Sticht geboren een markant panorama over gracht en bolwerk aan. De rode dakpannen van de huizen en kerken geven een impressie van een doorleefd bestaan. Boven op de Domtoren biedt de stad aan wie Utrechter wil zijn; een skyline grillig door het blauw doorsneden van de Vecht en de Kromme…

Ze rijzen, rijzen, hier en daar verspreid, de hoge torens in de vlakke velden, - als baken van gevoel, die wisheid melden langsheen die duiz'lingwekkende eeuwigheid ... Hen ziet de zwerver, tot de zon verscheidt, opdagen, of ze beurtlings hem verzelden. Wen nacht en stilte en vreemd geruis hem kwelden, klinkt nog hun stem, die troostend hem…

Dit huis heeft de rust van de maagdelijke duinen Gebroken noch verstoord; Het ligt in het nest van zijn geurige tuinen, Als bracht de grond het voort. En waarlijk, het wèrd ook gewonnen, geboren; Een eedle kunstnaarsdroom Bevruchtte, als het zaad, dat zich mengt met de voren, Het steenblok en de boom. En zo uit die paring, dat innigst…

Regen hing er boven de haven van Honfleur De donkere wolken -blijkbaar- nog niet klaar voor het vallen Deuren van de hemelsluizen nog in het slot Je schrikt je kapot als het dan zover is Het schijnend gemis van paraplu en regenjas of cape En alles wat water heet blijkt zich samen te ballen wij worden werkelijk…

Zeg eens! - 'k hoor u altijd dromen Van de goede 'oude’ tijd: Zou er.... denk ik dan met spijt, Nooit een goede 'nieuwe’ komen?.... Maak te schande, maak te schande Al die prijzers van 't verleên; Sla de handen flink ineen, Wakkre mannen in den lande: Toon, dat er nog kracht en pit Ons in merg en beendren zit! Zij het al niet…

Tussen twee riviertjes liggen de beemden en aarden, akkers en gaarden. Veilig binnen de ligusterhagen, rijen zich de boerderijen op de rug der glooiing.…

Dordrecht, ik heb het zelf gezien, want ik ben er zelf geweest. Overal muren en ramen. Mensen lopen door de straten. Er is een kerk, waarin geloof werd scherpgesteld. En al die huizen! Naar verluidt trekken jongens zich er af en staan er meisjes naakt onder de douche. Is het leven daar net zo als elders – vuil dat de lichamen van mens en…

ik heb genoemd, vraagstukken die vervagen een zonderling in eenzaamheid rake stappen in elke windrichting het incasseren zonder strijd wie danst mij als ik zoek achter klagende uitingen, de esdoorn vergeet te lieven de kreupele zijn veters strikken, van me houdt al was ik een kind groot in getal gezocht naar iets wat ik nooit kon…

Ik fiets in laat zonlicht langs de rivier Zondag in 'n vroege herfst staat op 'n kier Een kerk luidt haar klokken als met de hand Wonderschoon de stroom,het land door dag vergeten Bij mijn weten schrijft een God dit dicht.…

Spijker op je voordeur het bleke houten masker tegen het kwaad. De giftige blikken staren dood en verderf tegemoet. Al wat het op je voorzien heeft draait zich om en druipt af de holle ogen dwingen. Slaap in en geloof dat ze elk onheil buiten sluiten. Dan is het zover en kom je je eigen huis niet meer binnen. -----------------------…

Ik heb de weemoed van uw stad verstaan. Een stad vol vreugde, zeiden zij die nooit Geneugten weten dan het vlees ontplooit, Vol zoete tastbaarheid en weken waan. Maar in uw parken geurde uit iedre laan 't Verleden: grootser tuin, voorlang gerooid; En iedre lijst die strekt of rijst of glooit Aan uw paleizen, hing de erinnring aan.…

Aan d' overkant van 't water stonden d' oude huizen. Het water was heel stil, een witte rand van pas gevallen sneeuw lag voor de huizen. 't Was alles broos en fijn, voor strakke lucht met sterren. De huizen stonden oud en stil....van verre kwam dof gedreun: het ruchten van de stad, dan was het, of de huizen nóg groter stilte hield omvat…

Thuis leeft het. Kalme slakken signeren elke avond de mat. De vriendelijke pissebed drentelt over het tapijt. In de gootsteen bloeit een klein groen plantje. Leven gaat zijn gang. Op de witte muur slingert een rode duizendpoot. In elke hoek een spin. Langs de plint flitst 's nachts een muis. Er woont hier ook een mens - die af en toe wat…

Verborgen gebreken, een huis geeft ze pas Prijs, wanneer na de wittebroodsweken Er geen grond blijkt voor stabiel grijs. Niet de jaren zal het nog bewaren; noch Gaat het altijd over zwart of wit. Bij goed Onderhoud kan men nog iets sparen van De goede eigenschappen die het huis Ook bezit. Het huis een symbiose van de zielen; Geesten…

Ze vullen de gaten dichten de gaatjes In de straten en straatjes van deze Hanzestad Ligt te blinken aan 't water in vroeg lentelicht Ik vervat de IJsselstad in een gedicht geniet vooraf met mijn ogen op Zutphen zicht.…

al eeuwen wonen er boeren onder dit dak er werd geboren er werd gestorven het land is gebleven zag alles voorbijgaan er werd gehooid er werd geoogst nog steeds nestelen ooievaars op het brinkje…

er is een hittedag voorspeld dus passen wij ons aan om toch nog koel te lopen zijn wij op tijd op pad gegaan wij lopen tussen lommer tussen het frisse groen daarna een groot glas water met een schijf citroen gordijnen dicht, deuren dicht buiten schijnt het felle licht…

Ik roem uw vrije blauwe luchten De vette weiden van uw polderland Uw zeekust, waar de blonde duinen rijen En de oude toren blikt op het brede strand Ik roem uw hofstee in ’t geboomd verscholen De blanke zeilen op het spiegelend meer Het vredig landschap met de oude molen De bongerd met zijn bloesems, fijn en teer Ik heb u lief mijn land om uw…

Je mag er kijken naar het water wolken die laag overdrijven De luchten, waarin ik je naam -met hoofdletters- wil schrijven Maar hoog kan ik niet reiken hooguit op m'n tenen de vingers gestrekt Hier zijn de watervogels ....goed gebekt snoepen uit de stroom vissen uit het water Vroeg in de morgen of later op de dag mag…

Kent gij - dat land, waar ronde gulheid woont; Eenvoudigheid in taal en zeden troont; Natuur, vol pracht, in maagden frisheid bloeit; Een zilvren stroom langs malse beemden vloeit? Kent gij dat land? - Daarheen - daarheen - Daar trekt mij 't hart, o mijn geliefde, heen. Kent gij dat land, vol heuvlen, lachend schoon, En koele dalen,…

Soms, fietsend langs donkere grachten, duikt je blik ongevraagd een woonkamer binnen, stuit op een glimlach, een hand op een schouder, maar je bent al voorbij. Niet meer dan een tiende seconde lijkt nodig om haarscherp te tonen waar het om gaat. Moet je in je huis misschien gewoonweg trachten te kijken alsof je er toevallig voorbij rijdt.…

Ze kunnen zich al verschuilen achter het lentegroen Het Holland even meer van toen.... Groen dat niet afwacht niet schuchter,eerder brutaal Dat de molen het schuilen niet met opzet doet is buiten kijf ze moet immers juist wind vangen in haar bruine of witte zeilen op de wieken gespannen Je ziet al van verre minstens…

Amsterdam weerspiegelt in het water van gracht en vaart van het IJ van Herengracht Ik zing zacht en fluister met Ramses mee: 'het is stil in Amsterdam' Ik denk WIJ hebben gedacht dat water spiegel is van bouwlust en bouwnijverheid de tijd spint zijn cocon en wij schuilen als onder een dak weerspiegeling wordt afspiegeling…

Een Brit, flegmatisch in een tuin gezeten, Met een Chinees, die toen zijn gastheer was, Schonk andermaal de whisky in zijn glas. Zij hadden in gesprek een uur gesleten. Nu zwegen zij, beschouwden op het gras Een bokje met een jongen, als bezeten Zo sprong het dwaze diertje, fijn van ras En dat zij rijk gekruid straks zouden eten. Toen zag…

Ons houvast heet landschap. Wij planten de dagen vol bomen en dromen van dijken en duinen die als we er stranden nog lijken op wat we bewaren. Wij sparen gedachten en spannen steeds samen. Het noemen van namen als vogel of wind overbodig voor wie zal beamen dat alles wat nodig is staat waar het hoort. Zoemen van camera's blijft achterwege…

Zo maar even zomer gauw de wollen wintertrui in de wasmand en snel in je korte broek naar het strand je moet je haasten dit is jouw land korte zomers, weinig zon je wou soms dat je ergens anders wonen kon maar hier leef je in vrijheid die wil je toch voor geen zonnestraal kwijt?…

Wandelend langs huizen in mijn eigen stad kijk ik de ramen door naar binnen, steeds nieuwsgierig: wat is dat of dat wat zullen de mensen hier beginnen? In elk huis zie ik andere mensen andere dingen, ieder met zijn eigen wensen spullen die hen omringen. Ik denk: hoe leven de mensen hier of hier hoe zien hun huizen er van binnen uit? Hebben…