Alle inzendingen over overig

Des avonds wilde hij verhalen doen Over doodspuwende kanonnen, Waarmee soldaten, koel zowel als koen, De vuigste vijand overwonnen. Dan kwam er speeksel om zijn heldenmond En streek hij moedig door zijn haren En ongeveer een meter in het rond Was elk beducht voor zijn gebaren. Ook zie ik nog het opperheilig vuur, Dat hel hem uit de ogen…

Die hond van haar, lijkt op een breed-bek-kikker en zijn vrouwtje mag ik niet Hij loopt snuffelend naar de bosjes voor mijn huisdeur is zijn gebied Poept de boel daar helemaal onder altijd op dezelfde plek Vind je het een wonder, die hond die maakt mij gek dan spreek ik nog niet over de vliegen en de geur Als het zo door gaat…

Wanneer het donker bangt en het licht zo plots vervangt Denk dan aan die kleurenboog die toen, zo stil, je hart bewoog En de tranen met de straal van zon in kracht al vluchtig droog Wacht nacht! ik denk dat ik weer kijken kan ik ben nu niet meer schaduwbang Hoor ik daar een vleugelzang?…

Was ik maar zo’n simpel kant-en-klaar product of ’n stukje puzzel altijd op dezelfde plek Of kon ik maar meelopen in die lange rij van grijze muizen dan viel ik minder op Helaas ben ik uniek en maar in één ding goed dat is het leven dansen op mijn eigen melodie…

wat weet men van het leven vanwaar eigenlijk weten de mensen dat er vrij weinig is als zekerheid? -heeft gisteren de leegte zich gedragen? ze doet het met ons. verward maar overzichtelijk, dit ongevraagd voortduren. (tussen haakjes) het is tijd voor wat zich aan ons niet voordoet maar terug doet slaan als troost, warmte, vergeten etc…

achterweg de opstapeling van autokerkhoven speelgoedwinkels drukt de wind de door regen omwonden gezichten een straat uit. onbeeindigd is de belangrijkheid die deze wereld voorstaat ergens. cursief. en toch breedvoerig rechtop als lucht. het windleeg gevulde niet van dit kerkgestalte van een landschap besloten in een nietsbezittende…

De slaap komt, het lichaam leeg. Was ik gordijn, dan ging ik dicht zoals de steen altijd, dan hing ik als gewicht aan klok tik tak, dan steeg het bed in een mum van pijl mijn gaap in. Binnen gaat de bedstee open, mijn gedachte spelt het lichtruim - een hooiberg richt zich naar de vinder: Past de glazen schoen je voet? Kan ik zeggen dat je…

Er was eens een kanarie, die wilde op safarie, maar, toen een ouwe zeur dat las riep hij dat geel geen schutkleur was.…

De mens leeft levenloos Rond zich heen Versterkt gevoel van onlust Verraad en tevens Wanhoop van verdriet Op 't leven dat hij verliet Achterlatend 't verschiet…

altijd mijn kop in het zand gestoken een struisvogel was er niks bij alles om me beter te voelen in dat nep-wereldje van mij was wel zo makkelijk waarom het moeilijk maken? als ik door deze politiek mijzelf niet hoefde te laten raken zag het toch niet en liefde maakt toch blind? echt, het denkvermogen van een klein kind moet maar…

de zee is niet zuinig met haar golven noodzakelijkerwijs legt de zee zich uit maar laten wij nu uitzien inzien naar haar zuinige golven dat alles tevergeefs herinnert aan het uitzicht van ons de zee onbehulpzaam omdat de elementen onbehulpzaam en buiten blijven ze ziet vooruit noch ziet ze iets ze komt ons toe en schuift ons onder…

in het gras net zo koud als de stenen die niet willen smelten als je valt sneeuw daalde neer op mijn geweten wat bleek ik een integer mens te zijn zonder aan kracht te verliezen in de schepping ik maak het groen om tussen te wonen zonder de klacht maar enigzins in te perken want van liefde krijg je nog rode oren alles fluit mee in de bomen…

een wereld vol gedachtes in vogelvlucht voeren je naar een paradijs een paradijs vol hoop en dromen die werkelijkheid worden in je fantasie…

een dichter mag niet lachen, niet bekoren hij zal z’n pen in gal en alsem dopen dan gaat een bovenwereld voor hem open daar wordt de warme ziel door hem bevroren hij waant zich heer in een ivoren toren ver boven het gepeupel op de grond hij kijkt met haviksogen in het rond en smijt met nevelige metaforen naar hen die hem niet lezen en niet…

dichter danst pennenstreken kleurt witte lucht tot regenboog lezer plukt pennenvruchten voert zwarte dag tot schaterlach…

Het huis staat en ik doe niet veel na vijf uur niets staat het huis nog steeds stil, ik zit en kijk naar de muur uit het raam - een vogelzwerm passeert ik ga er even voor staan. De lucht is grijs, de wereld zit potdicht zelfs de wind houdt stil in bedrukt kijkend licht. Buiten - is het anders dan gewend gezichten kijken anders alsof…

Het was dinsdag de vogels slaan zwart op het paleis, net als zondag ook de boot strak rondvoer, net als vandaag de stad zich roert en ik verdwijnen zal naar thuis - waar? - en niks legt zich erbij neer. Rood stijgt de kathedraal Gutenberg grijpt zijn welverdiende bijbel ik wals met alles in de stad tot ik neerplof dan, de stad danst voort…

Controle bij de uroloog, brengt altijd spanning mee, Je denkt toch altijd aan die keer, Toen hij een tumor zag beneê... Routinematig dus controle en iedere keer weer vrees dat hij toch iets ontdekken zal; ben dus een echte zenuwpees... Ik kijk alleen maar naar zijn ogen als hij een "scopie" doet, En, als het onderzoek gedaan is, Zegt…

je angsten verberg je in woorden en zinnen in strepen en kleuren en tijdloos geluid je zorgen verlies je in weerloos beminnen in beelden en geuren met muskus gekruid je liefde beleef je in roerloos vertrouwen op alle momenten en iedere plek je leven beschrijf je als kleurloos aanschouwen van pap zonder krenten met lekkere trek…

een man loopt maar zo wat door de straten fier en losjes zonder doel hij heeft de tijd zo hier en daar stopt hij en praat wat met mensen vriendelijk en open wanneer hij weer gaat gaan zij glimlachend verder met wat ze aan het doen waren op een enkeling na die verstoord verloren tijd probeert in te halen tijd die verder loopt…

Het stroomt vannacht, komt samen met de ochtenddauw. Hitte verdrijft mij, drijft mijn gedachten met schokken puur van kracht uit mijn bed rol ik en met de wens van wat koelte merk ik dat het geschokte verdwenen, niets meer is zoals het was.…

T.V. Tijd... ik weet nog van de beginperiode, een páár uitzendingen per week, bij de buren stond zo'n pratende kast... je snapte er niks van, als je er naar kéék! Wist ik veel... Als het programma afgelopen was, kwam er een "omroepster" in beeld, ze zwaaide naar de kijkers, die enthousiast terugzwaaiden... Wisten wij veel... 't…

Nog nooit hebt gij, mijn heer, de waarheid niet gemogen. En op het veld van eer, heeft uw waarde nooit gelogen. In uren van geleden pijn, bad gij voor zielenheil. En zelfs voor Gods' aanschijn, had gij geen gramschap veil. In mooier dagen, leek gij haast, een koning, in glimmend harnas. Menigeen zag en keek verbaasd, naar U, mijn heer…

net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van wakker, slaap zakt een waas over mijn netvlies tel ik reeds mijn eerste schaap net voordat mijn ogen sluiten op de rand van lui of loom staar ik naar gewitte muren wacht ik op een nieuwe droom net voordat mijn ogen dichtgaan op de rand van waken, rust zak ik weg in witte watten … totdat jij…

Ik wou dat ik kon zingen lachen als een clown lekker kunnen swingen zorgeloos, niet down. Ik wou dat ik kon acteren, pianiste was of tamboerijn ik zal moeten leren talentloos tevreden te zijn. Ik wou dat ik kon schrijven over leven, lief en leed en me bij zal blijven, dat dit leven goed is besteed.…

Even een terrasje pikken, gewoon voor de gezelligheid, en dan leuk naar mensen kijken, een leuke aangelegenheid. Vanaf het terras zie je van alles, Groot en klein, of jong en oud; Lekker kuieren met z'n allen, de ene dun, een ander zwaargebouwd. Gekke hoedjes, vreemde petten, sjaaltjes, mutsjes en zo meer, iedereen draagt wel iets anders…

Ieder huisje heeft zijn kruisje dat is echt maar al te waar En al die kruisjes bij elkaar vormen één groot kruis, echt waar Als je van al die kruisjes één mocht kiezen Nam je je eigen kruis weer terug de jouwe bleek toch minder zwaar, dan die anderen torsten op hun rug... Zo heeft ieder wat te torsen Grote lasten, kleine lasten je hebt…

Hoe zou ik overleven op een onbewoonde plek zou de natuur mij eten geven op zo'n onbewoonde stek? Een onbewoond eiland in een grote oceaan met zon,zee en stranden, heel ver hiervandaan... Vissen vangen met mijn handen bananen plukken uit een boom En, water sparen van de regen en bladeren van een palm-boom... Ik zou leren insecten…

Gevoelens in mijn maag Gedachten in mijn hoofd Beiden zijn een plaag Ik heb het nooit geloofd Mijn leven is een farce Een schijnvertoning Een toneelstuk De hoofdrol is helaas van mij De meeste zinnen De minste inspraak En altijd maar de hardste kaak Ik ben het zat Ik wil niet meer Heb genoeg van al die klappen Laat me nou toch…

Zeg maar niets meer, helemaal niets... niet begrepen, ik voel nu niets... Wees maar stil nu heel erg stil gewoon niets zeggen is wat ik wil... Ik zeg óók niets ik zwijg stil geen gedachten geen verschil... Lange nachten altijd wachten ik zeg niets meer ik ben stil...…