Alle inzendingen over natuur

ik ben een drijvende wolk zonder vorm zonder rust ik ga altijd mee met de wind waarheen hij wil soms druppel ik schreiend uit andere keren vlok ik wit over de huizen over de weiden over de zeeën overal ga ik heen nergens kom ik aan haastig of rustig ik ben steeds onderweg…

O bladerdak zo dicht..... Regen druppelt op mijn gezicht. 'k Zou hier uren kunnen staan en nooit meer willen hier vandaan Ik voel de rust van de natuur. 'k Zou hier willen blijven tot het laatste uur. In deze stilte, deze sfeer... Maar, 'k moet nu gaan Bij deze stille rust vandaan. En toch kom ik hier weer!…

piepklein groen kooltje met bollende bovenrokjes ..om op te vreten…

gebogen zijn je oude takken als verwrongen staal neigen ze naar de grond je versteende stam schiet prille bladeren voor een nieuw seizoen je meester preekt geduld…

Snelle auto's grote plas vele druppels op regenjas paraplu's vliegen in de wind flinke plassen stampend kind donkere wolken volle maan vroege avond lichten aan kachel hoger winter pret en vanavond vroeg naar bed…

hartverwarmend die getuite mondjes ze geven luchtkusjes krokussen, net boven de koude grond…

belofte van ontluikend groen in allerlei schakeringen ik heb trek het wordt tijd voor prikkelende lente-uitjes…

De lente komt voorzichtig en verlegen met de kleuren van de sneeuwkoninkjes op haar glimlach en groene knopjes in haar haar. Merels groeten haar met gezang. Eendjes op zoek naar een partner verwelkomen haar met een liefdesaanzoek. Wolken maken verwonderd plaats voor glinsterende zonnestralen. En haar gezicht (de zon) wordt alsmaar…

De maan is achter het huis, Nu moet gij met mij komen! Over het bladgeruis Zijn zilvernachtstromen... De tuin ligt blank beneden, Ziet gij het wel? O! alles was tot heden, Het héle leven, maar spel... Kom! en geef mij de hand En laat mij u leiden door lanen, Waar bloemen aan de kant Glinsteren nat van tranen. Kom! en geef mij uw hand…

Nietszeggend spreekt het woord door de sumatraanse regenwouden stemt gematigt de hartewens, tropische regen slaat gekenmerkt de houten trommels. Groeiend omringt regen duizenden verschillende planten. Liefde groeit met prachtig gevormde bladeren, als diepe bloemen in alle kleuren, voelt spiritueel overleven.. nietszeggend en stil falend…

in alle vroegte wakker gezongen worden door hetgeen ik maanden derfde onthaal ik de Lente met heel mijn hart…

Als op een glanzende huid na een nacht vol liefde glinsteren de druppels dauw, doorzichtig als een tule sluier, vederlicht in de vroege morgen. het mistige vocht streelt de droge aarde dat dorstig wacht om gewekt te worden, de nevellucht daalt in alle rust, en zorgt voor nieuw leven.…

de stilte van de nacht belijnt blauw grijze dromen tegen zwarte achtergrond transformeert duistere angsten naar indigo blauw toont plooiend en stippelend golvend en draaiend de zee uit verscholen diepte haar kwetsbare kracht…

De ochtendzon heeft gewekt de vijver in de weide, gelegen aan de bosrand. Het leven in het water hervat vol ijver zijn dagelijks doen onder het oppervlak, beschenen door zachtrossige gloed. Levendige stekelbaarzen schieten verwoed van plant naar plant. Trage zeelten glijden bedachtzaam door het slijk van de bodem. De grote treurwilg buigt zich…

De slaperige stad lijkt nu zo klein zo triest en zo verlaten, de nacht hangt als een klef gordijn boven het asfalt van de straten. Die stad heeft moeite met het ontwaken dus sluimert zij zachtjes voort, tot het verkeer op drift gaat raken dan is die sluimering verstoord maar pas als de laatste flarden ochtendmist in het niets zijn weggedreven…

het is even rustig nu zand stuift niet op onder mijn voeten de zee geurt sterk en zuiver de wind ruikt naar regen hier en daar ligt aangespoelde rommel ik raad naar de geheimen van het grijze water de wolken rollen open tot zilveren gedachten waar ze zich al die tijd schuilhielden een koestering van verbeelding een verwijzing naar…

De nauwkeurigheid waarmee ze vorm gegeven zijn doet niets af aan de korte tijd die zij kunnen schitteren…

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan verslaafd. We waren er een poosje niet meer geweest…

winters wit hangt ons ongelooflijk de keel uit op naar lentegroen…

Eikenbomen, de lichteters verkruimelen de winterdag dofheid distilleert de glans, schuwen blikken om te wassen gewogen modder en waterstof, tijd dompelt lange schaduwen in een trage schittering van de aarde, losgelaten uit de matrix van de zon, in helder prisma van gekozen kleuren, zaaigoed van feestende kristallen in het mos.…

Onder het zilverwit tapijt van sneeuw en ijs zijn dorp en rivier, vermengd met mens en dier, plots bevroren in de beker van het koude uur. Op deze gestolde en verkilde dag vol met sneeuwbestuifde velden gelijk een eeuwenoud tableau. Houden tijd en klank voor heel even...hun bevroren adem in.…

de ganse dag al klagen de winden bij tij en bij ontij stuifsneeuw tolt rond met een onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand…

waaiende wind ruimt winters weer wassend water maakt schoon schip…

muisgrijs het asfalt dat aan de horizon samensmelt met donkere wolken hoge bomen staan levenloos langs de kant kale takken grijpen naar de wind zwerfvuil draait rond de as van het onzichtbare en baant zich 'n weg naar boven er valt 'n onhoorbare stilte die nog lang na zal echoën in de schemering…

Breed wiekend in een traag cadans volgevreten met vis, die al azend door zijn lange gerekte nek, de weg heeft gevonden naar verteer. Breed wiekend in een traag cadans is het water zijn podium waar de voorstelling begint, zonder publiek. De hals geheven wachtend, als een concertmeester op de stilte dirigerend naar de sierlijke dans…

De oranje gloed achter de bomen kondigt de avond aan door geruisloos zachte schemer is geen donker of licht Witte zwanen statig vergrijzen in het niets het water met lange stroom vloeit naar de einder De kelken dichten hun hart wat blijft is de geur stemmend geroezemoes verstomt, de stilte valt de schakering regenboog tinten, als…

De stille nacht heeft mij omsloten en van de wind, die in zachte vlagen over dit land komt aangestreken ben ik mij ineens weer bewust. Het is hier, aan de rand van dit stille donk're bos dat ik mij weer één voel met de bijna verweesde Natuur. Ver weg, van de krijsende fanfare van dat immer opgejaagde en allesverslindende modern bestaan.…

de verraderlijkheid van water is onzichtbaar voor velen als briljantjes dansen de kabbelende kopjes voorbij gracieus lonkt het, daagt 't uit als de zon hoog aan de hemel de aantrekkingskracht doet verheerlijken zelfs als het kwik gedaald is doet het menig hart sneller kloppen om de ijzers onder te binden met die wonderschone blik…

het meer ligt er gladgestreken bij volle maan weerspiegelt hemels ziel klinkt een uil in verte 'n vallende ster flonkert als een diamant die spoorloos verdwijnt in het niets de nacht lost langzaam op terwijl de ochtendzon bomen omarmt en met haar oranje gloed de wereld wakker kust…

als ik in grijs ontwaak wind waait koud over me heen waarom zou ik dan in mijn wakker worden naar de dag trachten dan wacht ik liever diep verscholen in mijn verlangen tot rode gloed me in al zijn warmte begroet…