Alle inzendingen over maatschappij

In open veld is meer te zien dan je lief is, poep en pukkels niets privé, vertrouwen nergens goed voor, overal schaamte omdat het niet geheim is waarin je afwijkt, wat je eet aan welke angsten en ziektes je lijdt hoe je je wast en seks beleeft, wanneer je menstrueert, een miskraam hebt, huilt ruzie maakt, hebberig, gemeen en onredelijk…

Ik kon niet blijven, zonder escorte reisden we onder de zeven hemelen en pas later besefte ik dat daarboven de zielen wonen van Adam – verdreven net als wij Johannes en Jezus – de boodschappers Jozef – door zijn familie verstoten en Henoch – de levende leraar Aäron – nog steeds geliefd Mozes – de geduldige in de woestijn van ongeloof…

tot in het kleinste detail wist jij ons vaak onmerkbaar te ontroeren beheerste het actie reactie model in liefdevol fingerspitzengefühl jij was in staat de wereld binnenste buiten te keren om hen emoties te leren met je goddelijke lach zal jij ook hen op het verkeerde been zetten en laten staan vol verbazing over hun eigen…

ik heb geprobeerd uit de stilte van mijn woorden naar voren te treden me voor het eerst te laten zien in de hoofdletters waarmee ik altijd de wereld bekeek de kleine letters had ik als kind al heel vroeg begrepen en daarna leren leven ik wist dat dit niet alles kon zijn er was een gordijn van volwassen zijn om ooit te passeren…

Zachtjes op elkaars rug cirkels en tekens schrijven tot we roze en voldaan zijn: zo eenvoudig is vrede met elkaar .....Vader 's middags voor ons uit .....op zijn trompet spelend in het bos .....hem vinden naast een zak snoep .....met grapjes en kleine dieren overal ..........Bij elkaar liggen, voorgelezen worden ..........motten rond de…

Waarom geloven? Geloof geeft hoop, een richtlijn in je leven. In de wereld kennen wij zoveel gelovigen. Iedereen zijn eigen geloof. Maar toch ontbreekt het aan respect naar elkaar toe. Vooral de derde/vierde generatie. Komt het door de opvoeding van ouders, school, samenleving, geschiedenis of verveling. Iedereen maakt een keuze. Maar waarom…

Het is drijfzand, lastig maar er zijn geen beesten die mijn ogen uitsteken om me levend te verscheuren ook is er geen getij geen vloed die me verdrinkt ik zit alleen maar vast als in beton, het zand is hard geworden, ja als er toeristen waren zou ik naar ze zwaaien op hun foto’s, maar er is niemand ik voel niet eens meer hoe koud…

De avond valt in sobere stemming in het bos het geritsel van geluid wegens een veldmuis laat een uil onverstoorbaar zijn kop draaien ook hier is de stilte voelbaar van de stad. Trompetgeschal echoot door het bos een groep edelherten buigt het hoofd de das ligt met zijn voorpoten voor zijn ogen onbewogen ligt de veldmuis onder een blad…

“””De Koninklijke Familie zit op de voorste rij hoefden ook bijna niet te lopen vanuit hun Koninklijk Paleis op de Dam daar direct achter mijn eigen (schoon)familie aflopend van vol evangelisch tot overvol van eigen weten, gelijk en ongelijkheid ook mijn gehandicapte dochter met haar moeder zittend op een kleine verhoging met remranden…

Ogen passeren mij met een groet ogen hangen stil in de straten en winkelpaden, ogen vliegen rondjes om de aarde ogen lopen wacht om belangrijke lijven parate ogen die beschermen, bereid anderen te beperken Ik verdedig mij en weer ze af met de hand op mijn hart oog om oog, pas op ik kijk terug ook als ik niet kijk…

Wij bewonderen de sterrenhemel de bloeiende aarde en onszelf en we concluderen: God is er niet toe in staat iets verbeterlijks te scheppen dus de mens moet goed zijn onze moraal gaat niet achteruit of vooruit, noch omhoog of omlaag maar links en rechts, zijwaarts heen en weer, van mens tot mens tussen hard en zacht, lief en leed jong…

Mijn eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de ouderlijke macht het beet zich vast in zichzelf Ook hun religieuze eigen gelijk begon ondergronds, uit verzet tegen de gevestigde macht het beet zich vast in zichzelf en meelopers het fantaseerde over later en oefende geweld zodat ik moet zwijgen ondergronds, onmachtig ik…

De samenleving is een kader, het leven kostbaar en uniek, Maar de mens kent geen God de Vader En de vrede is zo ziek. Oorlog, diefstal en geld, zijn dagelijkse dingen. Steeds zoekt men naar geweld om zich in deze gemeenschap op te dringen. Oorlog brengt geen vrede, maar vrede brengt geluk. Geluk dat brengt ons liefde en ware liefde kan…

ik voelde de muur rook de binnenplaats met de geuren van hun familiegebeuren stappen zagen hen gaan in een dierbaar raken van de aarde naar vrienden of gindse bazaar samen hoorden we bomen dromen in stille hitte van de dag ondanks de afstand die er tussen ons was ik liet het komen de empathie van het leven en zijn om mij heen…

Mijn hart lacht niet mijn ogen zijn waakzaam ik ben een kameleon Vanuit mijn hol kruip ik voorzichtig door mijn leven nat als het regent dor als de zon brandt schuw onder de bladeren als de meesters passeren die mij niet willen zien hun ogen lachen niet het is een spel waar ik niet blij van word Ik droom kameleondromen van een…

Tussen het lover van bomen, ademt het gif van wraak. Men jaagt op vrede, ja, men schiet raak. Deuren van liefde gaan niet meer open. Alles is geblust, men gaat kogels kopen. Men bemind zijn echo veel te graag en geven elkaar het ergste kwaad. Geweld is de grootste therapie, weet men met zijn geweten nog raad? Hopelijk komt de…

Er hoeft geen bloed te vloeien we kunnen ook uit elkaar gaan en alleen in verhalen bevechten wie we zijn, broers en zussen met de gewone behoeften aan een eigen plek en deugden die soms ondeugden zijn beter weten, beter leven beter denken te zijn bereid om levens te offeren bij gebrek aan een engel die ons tegenhoudt alleen de verdeeldheid…

Toen was er even niks geen maatschappij waarin iedereen zijn plek wil beschermen waarin de ene man alle vrouwen krijgt en de ander alleen staat zonder praat in verlegenheid naar een vrouw toe waarin de een het succes beleefd de ander verdriet heeft omdat niemand om hem geeft de winnaar wordt altijd weer een verliezer en het vuur blijft…

Het was geweldig om koning te zijn maar ik heb niet de macht om het einde tegen te houden Ze kleden me helemaal uit en smeren me in met vet blazen met pijpjes stofgoud op mij, bedekken me met jarenlange afgunst Een optocht brengt mij weg naar de troon op het vlot het is een meedogenloos spel Schitterend in het licht van mijn vader…

ik voelde het strelen van ontelbare handen die hun lading als reprimande gaven in dit protest # ook ik prevelde hun mantra’s die uit een diep gevoel van onbehagen aan de oppervlakte kwamen ongeweten formuleerde de demonstratie oneliners van een onontkoombare waarheid over het dagelijkse bestaan maar het strelen werd al…

Verzinkend in het slijk der aarde rest me slechts wroeten en geknabbel. Een spitsmuis die gangen graaft in de spitstechnologische machine, een vuiltje met andere woorden. Geen vuiltje aan de lucht?! Enkel een zonsondergang doch niet meer voor mij: ik zou mijn vingers verbranden. Schichtig vluchten mijn gedachten als een rat. Vetgemest…

Een vak voor ‘t leven is al uit de mode. Degene die zich bijschoolt maakt zich sterk en houdt zichzelf, vernieuwend, aan het werk. Carrière hoppen is de nieuwe code. Dat ook politici, zo wil ik hopen, die nieuwe modus in de oren knopen.…

Ze zeggen dat rozen verwelken en dat bomen groeien Ook al zijn rozen het mooist wanneer ze bloeien Op een zomeravond bij een heldere blauwe lucht Die de werkelijkheid maskeert waar men voor vlucht Omdat we niet open staan voor gecompliceerde zaken Het is ons eigen om eerst te gaan voor makkelijke taken Maar als er geen zomer is genieten…

Hoe groei je op passend onder een ledikant in de Bijlmer, maak je je stiller veilig onzichtbaar, ontbreken er oude weelden en speel je beslist soms geen buut vrij op ongevraagde momenten. Raciale spanningen, het steeds half slapend met alleen je pen en gedachten, herinneringen aan ooit dat verre land ontwaken in de Bijlmer, en steeds als het…

Als sorry, vergeef me te veel gevraagd blijkt is soms als zoete balsem op een open wonde de gedachte: wie is er zonder zonde…

(bij het passeren van een overweg) een meisje pakweg 7 jaar juist als ik denk dat ze gaat' zwaaien steekt ze haar middelvinger in de lucht... -ontgoocheling in vogelvlucht-…

De vele branie kon de leegheid erachter toch niet verhullen…

een fictief blaffertje veel mensen hebben een onzichtbare hond zei de vrouw in de lift die zag dat ik naar de riem keek zit de hond in de zak die je in je hand draagt vroeg ik haar nee hoor giechelde ze mijn hondje doggy staat braaf naast ons te wachten tot we beneden zijn…

De geuren van de blonde rook dwalen rond als je commentaar op commentaar geeft hoor je er vanzelfsprekend ooit ook bij windkliekjes beschrijven droeve keutels langzaam verder verwijdert van de muze die uit zichzelf nooit hoerig blijft geestigheid moet terug in de melkfles zodra zwellinkjes zich met ironie verrijken.…

zij heeft de magische kracht om recht langs oneffenheden te leiden zonder zijn visuele strakheid te verkleinen waar lijnen elkaar raken in de horizon weet zij in licht de ruimte nog te vinden voor een zitje met schitterend vergezicht daar kaatst in grijzig groen het blauw van hemel terug verwatert zon in een heldere bries en…