Alle inzendingen over jaargetijden

(de dichter kijkt) de wortel ziet er niet uit niet te verkopen het loof bijna verwelkt zeg maar gerust verlopen door iemand neergelegd op een verweerde plek van vergankelijkheid maar als je goed kijkt proef je warempel nog iets dat lijkt op een vorm van gelukzaligheid…

Indruk willen maken op mensen, maakt mensen eerder depressief. Voor hen is druk niet druk genoeg. Ophouden met drukte maken, ontspant veel te drukke mensen. Actieve golven van hitte en corona drukken drukke medemensen neer. Daarom adviseert onze Paulusma om rustiger voor elkaar te zorgen vanwege klam en drukkend weer.…

ik wil dat de zon gaat schijnen maar zij breekt haar stralen tot een zielig kwijnen verlang naar een strelend plagen door de wind die als warmtedrager met verrassend koude vlaagjes een frisse balans hervindt geef mij maar de zomer met stukjes prille lentebloei groei die nog seizoenen mee gaat en ons volle oogsten laat…

In zomerse zonneschijn onder windstille bomen zalig liggen dromen kind van de schepping te zijn komen tot het bewustzijn Zijn Paradijs zal weldra komen in zomerse zonneschijn onder windstille bomen geen hart- of zielenpijn maar een warm thuiskomen waar genade zal stromen uit Zijn liefdesfontein... In zomerse zonneschijn…

Iets wil je overhouden van een dag, bijvoorbeeld van vandaag van schroeiende hitte die niet wijken wil nog flirt met de late uren die schemerend blozend glijden naar de nacht Iets van wat is geweest van dat voorbije wil je overhouden iets gewoon, gering als herinnering zoals verschaalde wijn in een glas avondwarmte die nog kleeft tegen…

De zomerdag, onder zijn dak van licht, en met zijne uren, die onafzienbaar diep en strak in de uitgestrektheid duren, staat hoog over de kalme zee, over die koele, zilte bezonkenheid, van ree tot ree vol zonneschijn, vol stilte. Het water, in de middag zwaar en rimpelloos gelegen, is als een loden loomheid…

De zomer kan me gestolen worden. Fris groen verschrompelt zinderend tot as. Mijn vader die vurig gelooft Dat God zijn goudreinetten stooft In zonlicht van miljarden jaren oud. De larf vreet zich tot worm des verderfs, Begeerlijk vruchtvlees roest tot op het bot, Het klokhuis wordt een tongewelf van smet. De ledigheid van liggen in het gras,…

Lente Zomer Verval Ik val In een oneindig bodemloze put En ik blijf maar vallen Dat valt heus niet mee Het vallen Het verval De bladeren blijven maar vallen Deze herfst Tot humus Tot winter Daarna Punt Uit Eindigheid In een oneindige stilte Het eeuwigdurende niets Totdat de rups In en uit de cocon…

Ons land mocht de warmste dag ooit beleven de Spaanse Costa' s waren tot bij ons gedreven de temperatuur steeg boven de 40 graden voor onze landgenoten moeilijk te verdragen 's nachts draaien en keren , niet kunnen slapen 's morgens bezweet opstaan en blijven gapen oververmoeid en loom aan je werk beginnen het maakte je op de lange duur buiten…

ik dank God voor de zomer die 't verstilde leven weer opwekt Ik dank God voor de liefde die met zonnebalsem de winter toedekt Ik dank God voor de warme zon die mild over ons leven schijnt ik dank God voor haar helder licht die de donkere wolken wegdrijft Ik dank God voor de landschappen die nu veranderen van uur tot uur de merel…

Langs zomervelden wil ik zwerven, waar hemelreine liedren zingen, die tot de grond des harten dringen, langs zomervelden, waar het koren goudglanzig deint in wijde golven, vol kollen, in die zee verloren, roodlachend nu, dan weer bedolven. Langs zomervelden wil ik zwerven, oneindig breed als oceanen, waar nooit de blauwe sferen tanen, geen…

Midzomerzon, voor U dit gedicht: Schenk de levende Aarde uw warmte en uw licht. Zegen de machtige Eik die als een vriendelijke vorst heerst over z’n groene rijk. Zegen het bos en alle bomen, zegen de struiken, de kruiden en de bloemrijke akkerzomen. Zegen plant, mens en dier met levenskracht en lust, met liefde en plezier. Midzomerzon…

Gevangen in de lethargie van een junidag rijg ik de uren aaneen lazuurblauw en geel zweef weg op vleugels van gelukzaligheid ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

Gevangen in de lethargie van een junidag rijg ik de uren aaneen lazuurblauw en geel ik zweef op vleugels van gelukzaligheid ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

blauwe lucht geurt lente koude zon lacht zijn belofte in ijzige wind…

Het rijm De pijn Het slijm Geheim Venijn Daarbij De tijd De spijt De strijd De roem De zoen Het doen Nog geen miljoen Zou dit kunnen vervangen Nooit gevangen Zitten Staren in het niets Komt er toch weer iets De wind in je rug op de fiets De zon in je gezicht Je plicht Om Mani Padme Hum Oren dicht en klappen Met een hand…

Hij niest en niest en niest van alles kriebelt in zijn neus betraande ogen staan wat triest zijn oogopslag zo serieus Het zonnetje in huis slaat om in deze tijd met ogen als een sluis waaruit water wordt geleid Toch trekt iets extra aandacht laat mij niet los hoe ik ook poog pakt mijn blik met volle kracht: dat is zijn doorweekte elleboog…

Ze bewonderen de zon reiken hun lange nekken hun kopjes draaien mee om al het licht te volgen…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

De dagen sleepten zich voort, op weg naar weken en maanden van gemis, seizoenen wisselenden. De pijn om het verlies vervaagt, maar niet de herinnering aan wie je was.…

ze liggen overal, op straat de genen van de zon in bos en park blauw en licht vermomd als warmte dezelfde schaduw het voorwoord is van riet en oever nergens uitstel gaandeweg in alle hoofden naar een gedachte aan een onbekend thuis een tijdperk als bruggenhoofd…

Met de lente wil je liefhebben, warmte voelen op je lijf en je ziel, alles zo graag weer opnieuw de geuren hemelse kleuren intensiveren jezelf uiten tegen iemand iets zeggen of praten En toch.... toch kun je 't ook laten En gewoon stilletjes gelukkig zijn in jezelf…

De lente komt van ver, ik hoor hem komen en de bomen horen, de hoge trilbomen, en de hoge luchten, de hemelluchten, de tintellichtluchten, de blauwenwitluchten, trilluchten. O ik hoor haar komen, o ik voel haar komen, en ik ben zo bang want dit is het siddrend verlang wat nu gaat breken - o de lente komt, ik hoor hem komen, hoor de…

Een vrolijke familie de pioenen, van de bollebozen die geen leed verkroppen, volle harten en onnozel, gulzig in de lippen, sierlijk in verliefd gespreide vingers, doende doende in het rond te zoenen. Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen…

De ochtend is ontwaakt, het is grijs en nat. Er is lichte regen voorspeld met hopelijk vanmiddag een heerlijk zonnetje. Een vogel is in de tuin druk bezig om een nestje te bouwen en een meerkoet geef liefde aan haar kleine. De ochtend is saai maar een kopje koffie doet wonderen. Het is genieten van de kleine dingen om ons heen…

Wanneer alles al gezegd is, waarover spreek je dan? Wanneer alles al is gedaan, wat gaan we dan nog doen? Wanneer je denkt te begrijpen, wat wil je dan nog grijpen? Wanneer we genoeg hebben vergaard, wat willen we dan nog meer? Voldaan en dankbaar zijn, en genieten van dat wat is? De winter is gisteren overleden. De zomer is al in aantocht…

Het wordt een mooie zonnige dag. In de vroege morgen warmt de natuur zich weer op. Het is prachtig als de zon schittert over de zee of het land. Heel soms denk je dat de wereld dan even van jou alleen is. De zonsopgang kan je blijde momenten geven in een roerige tijd als deze. Dankbaar mag je zijn, als je van het kleine mag…

In het lichtend ochtendgloren als de zon zich vleiend zacht laat zien en onzichtbare wind rimpelingen maakt op het water waarop het zonlicht sterren strooit en je de eendjes al hoort met hun vrolijk gesnater de takken van de bomen geknopt maar nog niet in vol ornaat getooid steken ze af als afgedankte penselen tegen het blauw van de hemel…

Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…

De lent verschijnt, de doren bloeit. En haag en hegge fluistren, De roze bot, de zonne gloeit - De liefde is niet te kluistren. Ze kwam als sluwe hartedief Bij nacht tot ons getogen. Nu lonkt ze alom als madelief Uit duizend blanke ogen. Er is geen struik, geen kronkelbos, Ze zit er in verscholen, En spreidt er mild en mollig mos, En…