Zo vroeg (in Nijnsel)

aan de rand van dit bescheiden dorp
dicht nabij het begin dat leidt naar de kim
zie ik over vlakke velden en akkers
waar langs bossen en tussen oevers
de Dommel door ons Nijnsel stroomt
een waas van pril groen over zwart zand
ik heb het plots door, 't raakt mijn hart;
word door dit teken der natuur overmand

het is toch winter, in een windvlaag met kou,
en de bruine hoed met de hand bedekt
het is iets waar ik normaal niet
rond deze tijd aan denken zou
ik leef nog in de ziel van de dood
maar word wakker geschud,
dit moment duidt mij plots op morgen;
op verwachting die schuilt in de moederschoot

verwachting

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 163