Alle inzendingen over literatuur

Dichter, van uw zachte woorden waar gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid…

(voor Geert van Oorschot) Hij stootte Wolkers, Mulisch en Van der Heijden van zich af, boorde in alle drie een kris, verguisde hen tot in het graf. Reve en Hermans wist hij wel met egards binnen te halen, hij gaf ze drank en lellebel, bewierookte hen in alle talen. Met zijn pseudoniem RJ Peskens schreef hij puntgave boeken, en met…

Zit ik hier ontroerd te wezen zit een beetje trots te zijn omdat Jasmijn heeft voorgelezen uit dichtbundels geheel van mij. Op school had ze verteld dat oma gedichten schreef dat ze ook boekjes hadden juf benieuwd: vroeg waar ze bleef. En zo ging Jasmijn naar school met bundels in haar tas stond later heel frivool voor te lezen, voor…

de foto herinnert mij in een vlaag aan het gedicht 'neger uit Mozambique' de titel kon destijds namelijk nog ik zie de vijftigers als kleine negertjes 'toen was er nog maar één' waarvan slechts de dichter Remco Campert als enige nog onder ons is... natuurlijk komt er aan alles een einde daarom blijf ik hangen aan de laatste zin van zijn…

Hij, van de bezie en de zoete zonde Hij, goed bekend met psalm, kansel en preek Hij, lang en blond en wild, ziekelijk bleek Ging al na tweeëntwintig jaar ten gronde Zij, met hem spelend rond de pastorie Niet wetend van de dichters in hun wezen Werd veel te weinig om haar werk geprezen In haar van vaders kant melancholie Augusta, domineeskind…

dichters dichten over geveinsd geluk dat zich in tegenweer staande weet te houden over koppels die in nimmer aflatende begeerte de grote en kleine beren van het firmament vrijen over trouw en nietsontziende passie en zoveel meer totdat ze stilvallen en men zich afvraagt van 'hoe ging het nu werkelijk ook alweer'…

'Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien' Slauerhoff Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het. Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep onder vijandig licht. En 's avonds op je kamer zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven, je dicht en heerst in het geniep over…

ik schrijf gewoon op hoe lief ik je vind op papier uiteraard want digitaal is zo koud in een fles stop ik mijn liefdesbrief aan jou en ik ga hem in de glasbak gooien dan komt ie vast wel gerecycleerd bij jou aan misschien in de vorm van een fles zoete wijn…

Onbegrijpelijk is het, dat het maar niet lukken wil, om onbegrijpelijk te dichten. Jarenlang oefende ik vergeefs. Lucebert en ook Van Ostayen, heb ik met aandacht gelezen, maar het lukt mij maar niet te doen, wat zij artistiek wel hebben gedaan. Taal proberen te vernieuwen. Zinnen creatief verknippen. Grammaticaregels misverstaan. Hoofdletters…

De Dichter des Vaderlands, woont ergens in ons land. De Dichter des Vaderlands, spreekt onze moedertaal, en weet wie kunnen dichten, en wat gedichten zijn. Dichters des Niemandslands, wonen nergens. Dichters des Niemandslands, schrijven in vreemde talen, weten niet wat dichten is, en wat gedichten zijn. Zij zijn roependen in de literaire…

schrijvende in de zon schrijvende in het licht zo zit de schrijver op zijn balkon en schrijft met een typemachine dit gedicht hij neemt een slok van z 'n wijntje na een stokbroodje met kruidenboter genietend van dit alles lacht hij om een geintje om van zijn binnenpretjes nog maar te zwijgen krijgt hij van de vogels nog een seintje terwijl…

ik weet niet hoe verlies eruitziet. het plots aanwezige van een nieuw niets. sommige woorden kunnen niet meer, ik geef geen voorbeelden. andere, oude, liggen te wachten. adderjongen, luierend in de zon. --------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…

Zij was een vrouw van alle markten thuis en schreef sonnetten of een kundig vers. Haar vrije werk ontlokte veel gekners want menigeen vond dat gepruts; een kruis! Zij leed niet onder de gelaagde toon van de kritieken op haar dichttalent. Ze had een missie -zij was géén scribent om maar te zwijgen van een epigoon- dus rijmde voort, vergat…

Alassio, Ascona, Rapallo, Florence, Sestri Levante, Arthur vertoefde graag onder de Italiaanse zon, alsof hij smulde van de spaghetti van een verre tante, waarna hij literair gezien bulderde als een kanon. Na het schrijven van 'Het fregatschip Johanna Maria' kan zijn roem wat mij betreft nooit meer stuk, hij was geen De Sade of een perverse…

Ik zie een mensje groeiend in het donker, maar in zijn donker is toch altijd licht, hij leeft naar zijn geboorte toe, zo puur, Scheppergericht. Zodra hij ledematen heeft beweegt hij op het ritme, zijn blijdschap klopt, popelend danst hij voort. Wie zal mijn moeder worden en wie heeft mij verwekt, wie houdt zijn handen naar mij uitgestrekt…

Scheen 't heiligschennis, buitenshuis-ook te gewagen Van liefde's teerste, van haar innigste bestaan, Aan hoorders dacht zo min mijn roemen als mijn klagen, Maar dichter is hij niet, die hoorders tracht te ontgaan; Een toevlucht, ongezocht, heeft soms zijn hart te danken Aan 't door zijn woord gestemd, aan 't diep verwant gemoed; De menigte…

Als ik rust op 't doden-kussen Als mijn ogen niet meer zien Als mijn oren niet meer horen Zal er éen, o éen misschien Brand van ziel en zinnen blussen Lopend tussen 't zonnig koren Met mijn verzen 't leed t' ontvliên. Verzen, duizend verzen schreef ik Voor mijn ziel gestalte kreeg, Nú was 'k al te zeer van woorden Dán van…

(voor Willem de Mérode) Ik liep onlangs door Uithuizermeeden, bij het huis van jou keek ik naar binnen, gevangen gezet om het schenden van de zeden wist jij nadien veel poëzie te ontginnen. Geboren in Spijk was jij daar een eenzaam kind, in Uithuizermeeden was dat nog steeds het geval, al wist jij jezelf als meester genoeg bemind, jouw aard…

Dichters moeten de minnaars uit zich weren willen zij naakt gelijk de goden zijn. Waarom dan, hart, dit mateloos begeren ... naar alle naaktheid, geborneerd en klein, en waarom zijn onsterflijkheid bezeren aan deze beten van het bot venijn, wanneer de liefde slechts dit klein creperen de beste is achter ‘t bedgordijn? Hijg dus, o hart, uw…

bijna 7 miljard mensen staan elke dag op en ze praten ze praten en praten maar door hoe gaat het ja lekker ja gaat wel hoe gaat het met je moeder ja goed best wel slecht weer vandaag kon beter en zag je gisteren dat zonnetje? was zeker even genieten voor de tijd maar met m'n moeder gaat het wel eigenlijk ja, je kunt het beste niet…

Hoe vurig is de wens gekend, erkend, herkend te zijn wanneer je door het vuur gegaan de ander hebt gered. Dat kan toch niemand zijn ontgaan, heeft dan in ‘t heetste van ‘t gevecht niemand naar jou gekeken? Getekend zoek je naar een teken dat je slechts even denkt te zien, je wilt, je hebt toch echt het recht. Door wie je redde word je…

(voor Xandra Schutte) Gerdi Verbeet beet zich in je vast en na veel geharrewar kwam ze eindelijk met jouw naam op de proppen, uit de last en op haar manier best koninklijk, zo met haar gouden oorringen en halsband. Ik kreeg bijna het idee dat ze een minnares van jou is, want ze deed wel heel erg verwant en ze sprong wel heel erg deftig…

Als ik zo om me heen kijk naar volwassen mensen begrijp ik niets van hun gedrag, degenen die ik hoog had ingeschat blijken zo anders dan ik eerst vermoedde. Wat zit er achter achterdocht en woede, waarom verdenkt men mij van iets waarvan ik in de verste verte niets vermoeden kon, waarom draaien volwassenen soms als een boomblad om. Zelfs…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

Kind van de sterren toon me je gladde handen die nog moeten jongleren met leven, liefde en verdriet nog zonder littekens van de tijd Vrouw van de maan geef me je warme handen waarmee je nu zo volop leeft liefde grijpt waar nodig is loslaat wat je kunt Vrouw van de zon toon me je oude handen waarmee je hebt geleefd laat me de sporen…

De een heeft de mond vol, van " chocola" een ander zegt: geef mij maar vla. Zo heeft een ieder zijn smaak of wens, dat is gewoon normaal met elk mens. De een draagt zijn ellende met gemak, de ander toont zich elke keer weer zwak. Geen mens is eender, gelukkig niet dat is de reden dat je zoveel verschillen ziet. Ik kan genieten van…

Zo mooi is het om gedichten te schrijven ’s nachts als de dagtaak af is en iedereen die bij de Nederlandsche Bank werkt al slaapt; het is donker, dat spreekt, en ook stil, in mijn hoofd suist het van woorden, woorden, mijn vingers zijn hard van de schrijfmasjien. De versterker kreunt na: laatste zenders geven gruis. Het is nacht, maar de bomen…

Ik schrijf maar een beetje over kalfjes en koetjes in de wei de boer die zijn vrouw berijdt Zie het allemaal voor me het complete festijn een prentenboek ga ik er van maken al slaat het niet aan op de universiteit Moet het dan gaan over de evolutie het breken van een ei liever zie ik de mensen zich vergapen aan een schilderij Ik heb…

Gehouden tot schriftuur, verbannen als het ware naar ver het eiland taal, ik schrijf van uur tot uur inslag en wedervaren, waarneming die ik maal tot denkbeeld en gedicht, mij dwingend te verklaren bij wijze van verhaal aandrift en overzicht. Schrijven is openbaren…

Een Bellini Geen mysterie Inspiratie Motivatie voor aaneenge- regen woorden geresulteerd in veel romans Literaire geheugens die Mulisch altijd conserveren verduurzamen in eeuwigheid…