Alle inzendingen over tijd

januari februari maart... het seizoen vliegensvlug aan flarden tijd heeft dikwijls heel veel haast dus klamp ik aan met een zweem van angst voor het onzekere…

trijp en velours uit een zwaar bestoft verleden de verlopen tijd drukt een laatste stempel op het straatnaambordje Trijpstraat te Hengelo…

Alle tijd van de wereld trilt. In een druppel water. In een korrel zand. In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

En als ik nou vandaag door niemand opgebeld, gevraagd, geapt of aangesproken wordt Als ik nou vandaag niemand lastig val of blij maak met mijn opmerkingen, niets doorstuur niemand van zijn of haar tijd beroof met een spreuk, een idee van mij niets probeer te ontlokken dan dan is de dag, de tijd voor mezelf en de tijd voor de ander…

In grootmoeders kamer daar hangt het beeld Uit hare kinderjaren: Een lachend mondje, peerlenoog En bruine kroezelharen. De kinderen stonden en staarden ’t aan, En ’t een zei aan het ander: ‘ Och, waar dat schone kindje hier, Wij speelden met malkander!’ En de oude in haar leunstoel met bril en toer, Keek op bij deze rede: ‘ Wie zou dat…

Verlaat het rijk van de rot waar monden die koud zijn als was rond de tafel kauwen op wat van je rest - handen klapwieken trage motten rond je schedel, liefde duizelt als sigarenrook omhoog tussen de onscherpe messen van woorden - en ga de tuin in. Daar lopen ze ook. Ze zijn jong hun dunne armen wit en onhandig. Ze zien je niet. Graaf…

Drecht Ik droomde, werd wakker en vervolgde in het maanlicht mijn weg. Dezelfde maan kwam langs, nog eens, tien maal, duizend maal en nog steeds leidt mijn weg mij voort. Voor mijn voeten nu een drecht door de tijd. Tot aan mijn heupen nat geworden kom ik weer tot de droom:

John Loopstra23 februari 2020Lees meer >

voordat het regent terwijl donkergrijs naar blauw neigt zodra het later is dan daarnet de kinderhand geen stenen meer raapt het huis zich in eendere straten herhaalt vogels al zwijgend hun koorzang weerleggen een rivier verwatert tot woordenstroom en dat onherroepelijk ook blijvend is het moment waarop, de stip van het tijdstip - inpakken…

ze denkt in dagen bijna alles is voorbij tijd deert haar niet de winter sleept zich door trage dagen de wind trekt zijn sporen in de boekenkast zwijgen verhalen van hartstocht en verlangen de klok slaat gesmoorde uren het deert haar niet het is bijna voorbij…

Het landschap van de tijd is als vrije ruimte in de straat. Het is een zonnige februaridag. Ik zit buiten met een kopje koffie. Rustig rook ik een sigaartje. Rook leeft zoals gedachten leven. Als wolken die komen en weer gaan. Ik zie een vrouw met tulpen komen, het papier zit er nog omheen. Toevallig staat ze even bij me stil, en vraagt…

Hier gebeurt het. Daar is ver weg. Gisteren is overleden. Morgen niet geboren. Hier, waar ik nu sta. Daar, waar jij nu bent. Hier en nu en daar verandert alles. Hier en nu en daar en nergens anders tikken alle klokken eeuwigheid. Hier en nu en daar is het leven leefbaar. Gisteren beleven is ondoenlijk. Morgen voorleven veel te zwaar…

Om op tijd te zijn voor mijn liefste ga 'k op tijd op reis sluit je aan zonder tijd maar met de zon tijd pauzeert geenszins de zon gaat onder de maan weer vol soms is tijd zinvol, maar al- tijd hou ik van jou…

Wat ik op een dag al zou willen doen was het niet zo vlug avond, morgen, noen toch laat ik gemakkelijk de tijd verglijden en vergeet van iets te doen of te schrijven veel liever is het me te dromen dan concreet tot iets te komen iedere dag zeg ik : nu moet er iets gebeuren en toch loop ik weer rond te zeuren zo kom ik werkelijk tot niets uit…

Zo ver van mijn alles, Gans teder verlangen Naar woorden der liefde, Verheugt mij dit uur. Ik zit aan mijn venster, En tuur op de landweg, Mijn ogen zo moede Dat alles mij schemert. Nu zie ik een briefpost In ieder verschijnsel; Mijn hart klopt reeds sneller, Het ijlt hem al tegen, En - ach het is mis. Ik tel de minuten:…

Je opkomst en je ondergang verstreken in enkele eeuwen (nee, dagen). Je opdracht was de optelling van alles. Je was geen boom vergeten, geen sloot (of oceaan) (behalve de kleine oceaan waar iemand stiekem voor ging staan, alsof je een stel arme sloebers hun oceaantje af zou pakken). Evengoed stond je op straat…

Tijd is niet echt Emoties en gevoelens zijn alomtegenwoordig Zij bepalen de manier hoe wij de wereld ondergaan Alles is onderworpen aan opinie Het doet de werkelijkheid ontstaan…

Wanneer het water stijgt tot onze lippen. Wanneer ons bloed wil kruipen waar het niet wil gaan. Waar ons verzet gedwongen wordt tot staken. Dan pas toont zich ons stille pad. Pas dan opent zich een poort die altijd open stond en staat. Dan pas opent zich een venster. Een venster in de tijd. We zien een land waar niemand denkt. Waar…

Leef in het nu wordt er gezegd Maar wie kan er nu in het nu leven? We leven in het verleden en anticiperen op de toekomst Nu gaat steeds aan ons voorbij Wordt een herinnering We hebben geen tijd…

Hoor de kreet die niet wou huilen zie de tijd dan ook vóór want achter is sowie- so echt minder mooi Haast, ingehaald door passie hoe snel ook ingepland rust nu weergekeerd…

Herinnert u zich nog uw allereerste fiets? De valpartijen en schaafwonden waren niets toen u eindelijk uw vehikelevenwicht vond. Uw ouders stonden glunderend aan de kant, ook al zat uw knie danig in het verband: u was een vogel die eindelijk vliegen kon, de hort op naar de zomer en de warme zon, ook al was er veel dat u nog aan huis verbond…

laten we het ongezeefde verleden ‘toen’ noemen waarmee dit zich onderscheidt van alsmaar voortdurend nu we toch verdwijnen kunnen we, eendrachtig de taal, gebruikmaken van aanhoudend zwijgen om al vergetend ons verlaten voort te zetten later dan destijds is ons toekomend gras bezaaid met onbeschreven blad…

de tijd vliegt voorbij maar ik blijf staan en laat haar zo snel mogelijk aan mijn gezichtsveld voorbijgaan de tijd vliegt voorbij ik wil niet mee ken geen enkele haast ben met mijn eigen tempo gelukkig en tevree en zij snelt langs hogelijk verbaasd de tijd is zo traag ze sleept zich voort tijdens een preek vergadering in klooster of…

Een aanwezigheid ontvouwt zich en maakt me wakker. De nacht spreidt haar vleugels en draagt me door de tijd. Ik zie vader onderwijzen. Zijn zoon leert luisteren. Ik weet dat ik zijn bezit, zijn leerling ben. Ik zie mijn moeder terug. Ik voel haar zeker weten. Zij wist zeker wie ik was. Wie ik werkelijk ben. Haar bevrijde zoon. Niemands…

In de vroege morgen van de toekomst Tikt de klok lekker door Alles wat je toekomt Komt niet van achter maar Van voor Als de tijd zich maar laat zien Geen negens Zeker geen Tien Maar veel gezondheid En veel geluk Blijf af van de dienstmeid En vooral veel geluk…

zo de tijd ook maar ergens vat op kreeg dan wel het zadel dat hier in de zeven alleetjes sinds jaren her gestald staat zowat alles vergaat in de straat maar fiets en zadel in levend groen houden braaf stand…

In gevoel alsmaar te moeten te kiezen, en als ik me de weg vergis, toch maar door te gaan, waar al lang geen pad meer is, geen duidelijk doel, ingeslagen door de tijdsmechaniek die richting geven moet aan de voortgang van stappen, een voorspelbare tragiek, zal me in de herhaalde vraag verliezen of ik wel het juiste heb gekozen, kan…

Een heel leven duurt maar even, laat staan het vorige jaar, dat, was dat gisteren alweer, veel te vroeg is overleden. Eventjes, straks, nu, later? Tijd leeft zoals water stroomt. Moderne mensen leven snel! Een neef van mijn vader, het is al lang geleden, moest nog even sigaretten halen, op de verjaardag van zijn vrouw. Hij is voor altijd…

In tijd is ons leven gemiddeld zeer kort Afgezet tegen oneindig is 't niets Weer and'ren zeggen: ''t is tenmin- ste íets' Naast het zeer vele dat er echt wél aan schort Hoewel berekening gaat im- mer door Leef ik mijn leven, echt wetend waarvoor...…

De morgen kleedt zich in de jute zakken van oude plunje, de zon drapeert z’n stralen en vertekent de ornamenten van een verdwijnend jaar, een vluchtig contrast tussen schaduw en licht, wat zich op de kortste dag weer heeft opgericht, Ik zag je roerige wijzerplaat op je slapen, een kloppend bewijs van een gevoelsstroom in ontembaar…

Jij bent voor mij als een horloge Altijd bij de tijd van slechts puur goud Geen blad-, geen nep-, maar voldoende karaats Jouw goede hart, uit 100% puur goud gegoten Immer bij de tijd Gezien het klopt >< Titel: Horloge II Vooralsnog ben ik in deze tijd Ziekte echter versnelt mijn leven Op weg naar een tijd die voor eeuwig is…