Alle inzendingen over oorlog

Een kleine jongen heft zijn handen omhoog. Hij begrijpt niet waarom die buitenlandse soldaten hem tot een vakantie dwingen. Angstig kijkt hij in de camera van een fotograaf; voordat hij met vele anderen een geschiedenis zal worden van onmenselijke herinneringen. Zoals deze kleine Poolse jongen in het menselijk collectieve geheugen staat gegrift.…

lood in mijn schoenen Schieweg eenennegentig drie Stolpersteine Simon, Roosje en David voor altijd dichtbij…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

het voorjaar tijd om te schrobben en te struikelen over de stenen straatvuil sneeuw en regen verduisteren het geelkoperen bestaan struikel nu val stil bij het kind van twaalf tere lentes in de knop ik noem je Marion ik noem de naam van een gebroken kind dat werd vermoord…

Esthetiek fladderde toen fragiel Bunkers ogen dan ook vooral viriel Hoop ging achter een gewapende poort Barbaars geweld zette zich door Betonvast geschraagd door viraal applaus wordt wreedheid voor krijgsheren donkere saus Terrorisme heerste toen zo onverbloemd dat het nu eensgezind oorlog wordt genoemd Knallende bommen testten hun stenen…

In de diepste donkerste krochten van de mens begraven in de aarde ontnomen van betekenis waarde de hel die donderde zich voltrok het uiterste kwaad waarin vragen groter dan ons leefden Het Staat geschreven woord voor woord letter voor letter als geheimschrift een code dat nooit kan worden gekraakt Een besef dat in ons diepe…

de stille week werd bruusk verstoord toen het nieuws over Brussel werd gehoord dat terreur en moord hard had toegeslagen met onbeschrijfelijk leed en zoveel vragen de stille week werd bruusk verstoord voor mensen onschuldig gewond en gedood door gekken die zichzelf zomaar opblazen en daarmee grotere massa's weten te raken de stille week…

Grijpland, nijpland, Engeland, steek schoon Vlaanderen niet in brand. Blijf van onz' steden, blijf van onz' dorpen, waar gij de haat en de honger zaait. Laat uw bommen onuitgeworpen, wilt gij niet zien, dat Londen laait. Loert gij op haat, loert gij op buit, vecht uw vechtlust elders uit. Grijpland, nijpland, Engeland…

In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen, Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon, Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen! Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? - De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending, De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon: ‘Dit schelmstuk, na zoveel…

Van alle oorlogen elk slagveld, de hinderlagen, scherpschutters. Door dralend stof van getroffen wijken, staren holle kinderogen. De strijd trekt helder aan ons oog voorbij, desgewenst in slow motion of uitzending gemist, maar de beelden raken ons steeds minder. Artsen klagen dat de hulp faalt wegens groot gebrek aan middelen. Mannen…

tranen worden aan elkaar gebreid daar onwijsheid lang gelee teloorging in woelige nachten, waarin geweld ongezien kan toeslaan zijn de kreten om hulp oorverdovend de geur van angst kruipt in neuzen chemische wapens, niets schuwt de vijand om het licht voorgoed uit te doen wij nietsnutten staan aan de zijlijn kijken toe, vragen ons stilzwijgend…

Ares' kinderen horen zijn bulderende stem de uitgestrekte dodenlandschappen aangetast door weer en wind mensen verdwijnen ze keren nooit terug klokken verliezen hun greep op de tijd binnen en buiten de onschuld is voorbij oorlogen hebben geen ziel nietsontziend nemen ze alles af geen god komt er aan te pas…

Als je zo'n klein wit steentje was van nu dat in een grote wei werd neergezet bij al die andere stenen, rijen lang, dan had je ons, maar niet jezelf gered. Als je zo'n bange jongen was van toen die in het gelid moet staan met vlees en bloed dat je thuis achterliet, en in een heg voorovervalt, waar je dan hangen moet, je gezicht vol in…

buiten spelen tussen de tanks spelen kinderen met de kogels hun kleine kijkertjes richten zich op het niet te begrijpen grotemensenspel zien geen gevaar horen zware knallen zij zwaaien vrede naar de vijand hun V- vingertjes denken niet aan het overhalen van de kromme trekker van de mitrailleur zij gaan volledig op in het daverend…

"Er is hier geen oorlog" Ook geen vrede, toch? Hier valt dood uit de lucht. Vrede? is hier een klucht. Vogels zijn hier niet meer. Komen er ook nooit weer. Hier heerst slechts de dood. Daarom zijn de straten rood. Hier kraait een baby niet. Onder 't puin kan ze niet. Hier is er geen zon meer. Maar een bom, keer op keer Is er dan…

Weer is het vrede, roept men wild om wijn, heet, opgelucht na al het leed en bloeden. Zij zegt: er zal nu nooit meer oorlog zijn… en ik, afzijds van het rumoer en moede: oorlogen, liefste, zullen blijven woeden eeuwen nadat van Boston of Berlijn, van stalen helmen en van hoge hoeden de laatste resten niet meer vindbaar zijn. What’s…

haat wordt weggevoerd trein na trein er is zoveel stilte te verdragen zoveel geschreeuw en voeten die over hen heenlopen het aanzwellend geluid houdt niet op vrouwen die de dood proberen te ontwijken stikken in het gebed kinderen verliezen hun taal als uitgehongerd ongedierte enkel de lage, stenen muur blijft staan 'nie zapomnij…

Zijn blik kaarsrecht, het zwaard geheven, met onder de arm, het wetboek van het land. Zo gleed de generaal, in brons gegoten, ter ere van een groots verleden, de jaren door. Maar het zoet van de victorie verwaterde, verkeerde na een zeker tijdsbestek in bitter vocht. Een groeiend schuldbesef omtrent zijn daden dat steeds dieper werd. Het…

Mosterdgas. Het klinkt naar nog. Naar hompen Passendalekaas. Naar preskop met bruin brood. Het was de geur van stikkend vuur. Blaartrekkend gif: een trage, gele adder die onder je oksel kroop. Longen liepen vol als loopgraven. Maag en darmen trokken samen tot je lippen bloed afvuurden. Mosterdgas. Het klinkt nog naar. Naar hompen Passendalekaas…

Vrede spreid gij uw zachte vleugels Over de donkere aarde heen - Over de moede en de gewonden, Over de duizenden, die verzwonden, Over al de snikkende monden, Die verbleekt zijn van geween! Vrede daal gij uit de lichte sferen, Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart, Daal over hen, die u hebben verraden, En over de dwazen, die op u smaadden…

jij lieve veteraan jouw vervulde zeer zware opdrachten knap ondergaan het thuisfront gaf jouw liefde/kracht sommigen terug in het gezinnetje/hoofd vol ellende dit hadden zij tevoren niet gedacht met deskundige hulp die donkere kamer uitgestapt/positieve wending/grote ommekeer wij Nederlanders waarderen dit zeer voor…

Wie zit daar langs de bevrozen straat in witte mantel en blauw gewaad? Wat bergen haar mantelvouwen? Wat houdt ze tegen haar borst gelast? Wat prangt zij zo warm met haar armen vast? 't Is Onze Lieve Vrouwe... 'Onze lieve Vrouwe van Vlaanderland, wat zoekt gij op dit verwoeste strand, van bommen doorwoeld en granaten? Geen hutje…

Het is waar op dat haar van Puigdemont valt heel wat aan te merken maar stop die man niet in een cel en laat hem verder werken. Want Spanje dreigt met kerkers en knuppelt vol venijn. O Carles, net als Mozes leidt uw volk door de woestijn En trek Rajoy maar stevig bij zijn grijze, vlassige baard want net als Franco indertijd is hij…

Zinloos en zonder respect voor eenvoudige mensen. Ten strijde trekken was niet hun idee. Ze werden de loopgraven ingejaagd, bang en onhandig als ze vaak waren, lichtjes onwillig. Ondertussen ijskoude bevelen van officieren nauwelijks begrijpend. Wat kon het de leiders schelen wie hun soldaten diep in hun hart waren, waarvan ze droomden, waarop…

in een lange rij schuifelen ze langzaam naar voren de moeder ingeklemd tussen haar dochters daar staat hij de engel engel des doods ze kijkt weg weg van zijn koude ogen met zijn wijsvinger bepaalt hij hun onverbiddelijke lot hij gebaart de moeder naar links te gaan met zachte stem zegt hij je zult mama snel weer…

het fijn bleek gezichtje prachtig gitzwart haar men wil een trein in Duitsland naar haar vernoemen toch raar het waren meisjesdromen turend door het kleine raam niets wetend aangaande het komend verraad OH dat dwaze haat daar de doodstrein stopt te weinig ruimte werd erin gepropt wij in Nederland gedenken lief…

Elke dag van hun pensioen leek op de vorige. Eenvoudig, sober, zoals hun maaltijden. Terrasje? Ja, op het eigen erf. Vakantie? Ik heb hen nooit weten reizen. Hard gewerkt en zuinig geleefd. Vroeg oud ook. Vroeger was zeker niet alles beter, maar het leek vaak makkelijker, omdat de verwachtingen zoveel minder hoog lagen dan bij de 60-plussers…

de stilte is pijnlijk maar vergeleken met de pijn van hen die hier hebben geleden mag het geen naam hebben minstens 70.000 onschuldigen van vlees en bloed lieten hier het leven en vonden een plek in één van de massagraven sprakeloos en vol verwijt denk ik waarvoor en kijk terloops naar dit schuldige landschap waar de heide thans nog…

Zij dolen langs doelloze wegen komen allerlei hindernissen tegen hongerig, afgemat en uitgeput voor de oorlogsgruwel gevlucht zij komen aan in een onbekend land iedereen kijkt hen argwanend aan kinderen op de arm en aan de hand zien zij deuren voor hen dichtslaan de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij…

Mensen aan het werk in oorlogssituaties. Dikwijls de enigen die nog instaan voor het verzorgen van slachtoffers van die bloedige oorlog. Jonge, goed opgeleide mannen en vrouwen ver van huis en in gevaarlijke omstandigheden zorgen voor hun medemens, ongeacht huidskleur of politiek kamp. Artsen zonder vakantie, die hun verlof opofferen…