Alle inzendingen over natuur

Wolken rollen onstuimig voort door een donkerblauwe lucht in het boerenland gevoord buigen halmen met een zucht Dan een donderslag, zo luid de hemel lijkt te breken ver voor 'n woeste wind uit golft een groene korendeken Bliksemflitsen schieten uiteen geladen gonst de atmosfeer over 't verlichte landschap heen dalen regenvlagen neer…

alles verandert als alles verandert dacht de regelaar van temperaturen in dit voorjaar rupsen piekten keurig vroeger mooi weer tegelijk op pad met de uitloop van hun voer zomereik vers in het blad koolmezen moeten het bezuren bleven seizoensgetrouw wachten tot de dagen lengden zodat snavels zojuist uit het ei vergeefs om rupsjes smeken…

als edele ridders staan zij langs de waterkant in een rij jarenlang staan zij daar te treuren zijn door niemand op te beuren echter de lente kleurt hun hout met fijn groen en fonkelend goud in deze groengouden sluier glinsteren de tranen die de wilgen al zolang hinderen verdriet omdat zij alleen naar beneden kunnen groeien niet in staat…

Alles wordt hier afgezet het vergezicht dempt oorverdovend stil het slijk der aarde in slenken opgehoopt waar lamsoren lopen te grazen genomen eet men zeekraal met vers is iedere naam in het zeezout omgeven hiert baart men zorgen naast geluk en paart er slik aan schor in die gedachten heel wad geboren in alle rust is dit in mist…

bomenogen bekijken priemend loslopende mensen oude en verse ogen uit de boom alleen de vogels begrijpen hun ontstaan ze hadden nog gezeten op de afgezaagde takken genesteld tussen de littekens immers de meeste mensen willen alleen maar bomen met een lange kale stam of liever nog betegeld afgetopt geasfalteerd bomenogen bekijken…

In het ochtendwit ben je opgestaan en je hebt toen je mantel van licht aangedaan om in stralend geel aan de hemel te staan en gehuld in oranje de nacht in te gaan Ik heb je gezien heel vroeg al vanmorgen en toen je vanmiddag de planten verzorgde ik zag ook hoe wolken zich voor je verborgen ga nu maar slapen, we zien elkaar morgen…

Mooie vlinder met je tere vleugels geschakeerd in rood, wit en zwart mooie vlinder met je dansen op de wind mooie vlinder je raakt m'n hart…

Schuimende golven rekken zich uit en bedekken het naakte zand Helmgras wuift onder een wolkenvlucht van oogverblindende kleuren Boven, op het zonverwarmde duin tintelingen door heel mijn lijf sta ik compleet verwonderd Ik zie de geestverruimende zee het ruige tussenland een magisch veldmozaïek Ik ruik heerlijk bedwelmd alle geuren tegelijk…

Mond vol warme zoete kersen Hoofd vol flarden zomerverzen Lig ik in een wei vol klavers, muizenoren en papavers Wiebel met mijn blote tenen Schiet de pitten rond als stenen Richting wolk in vorm van hart In mijn buik een zweepje smart…

een klad zwaluwen zwermend in de avondzon happig naar modder…

de wind fluistert zingend door het dichte naaldbos hij ratelt zich door populieren en zuigt de pannen los steeds verandert hij zijn stem de wind fluistert zingend hij babbelt zich door beukenkruin tart de weerstand van de eik in een eeuwenlange strijd hij doet het water zachtjes briezen of buldert als woeste wilde orkaan tot hemelshoge…

vergezeld van minstens zeven kwekkende kwakende kikkertjes tussen waterlelies en zwanebloemen lig ik heel lekker lui languit in het hoge geurige gras met klaprozen en margrieten de blik op hemels oneindig zie daar drijft engeland achter een zittend hondje en opeens is daar spanje maar dan andersom naast een heel boze man een grote vogel…

zij zal haar armen om je sluiten en je het hart van moeder natuur tonen Haar schoonheid herstelt de eeuwige pijn Pijn gevuld met haat door het duister een gedoofde vlam zal weer branden Als de aarde weer herstelt en de ziel weer terugkeert in jullie koude harten der haat…

wie een wonderschone wereld aanschouwen wil kijkt nu mee naar de foto van mijn entree onder de lijsterbessenboom groeien saam een witte vlier een stokroos en een braam ernaast tegen het gaas een metershoge stokroos met talloze rode bloemen torent hij hoog boven de braam die met zijn doornen een rode bessenbos innig omhelst ervoor er achter…

't Is Oogsttijd. Ginds in 't donker woud verscholen, Bespiedt de Dood met gierig oog het veld; Reeds heeft zijn hand de zeis omkneld, Geen rijpende aar blijft voor zijn oog verholen. 't Is Oogsttijd. Zie hem grijnzend nader treden; Hij heft de arm, en de aren vallen neer; Zijn buit vermeert zich meer en meer, En halm bij halm…

het regent buiten de nacht huilt de druppels glijden langs de ruiten als tranen gedreven door de wind de nacht is blind ze ziet haar eigen tranen niet de wind zucht en zingt haar mooiste lied…

Water Bron opwellend ontstaan geklater Luister ruisend druppels pletsende schittering van zilver Bruisend fris frissend verfrissend Dorst verkwikkend vormenloos speels sijpelend Oase lessend blessend groengerand levensgevend bevruchten Erosie uithollende woestheid glad polijsten spuiten spelonkerig nauw Kringende uitdeining rimpeloos…

Boven op de mast, altijd even enthousiast, zingt hij: "Tsssie! tsssie! tsssieééé! En soms, om zijn lied te rekken een lange "tsièèèèh!!!" Zonder complexen dreunt die virtuoos, monotoon die ene toon die ene noot In HIFI Een blote si. Mercièèèèh!!!…

Vanmorgen om 10 u 10 ontmoette ik de man die de zon heeft verduisterd, drie minuten lang. Hij droeg een colbert van krekels, een dorp als een monocle in zijn oog. Hij aksepteerde mijn cuba libre niet, hij aksepteerde mijn cafe solo niet, hij aksepteerde mij niet; zijn wenkbrauwen van muggen optrekkend, liep hij door mij heen, als een…

Lucht stuwt de buizerd cirkelend omhoog naar god ontkent zwaartekracht…

Niet helemaal met mezelf en de wereld tevreden Stap ik na zeven kilometer te hebben gereden Van mijn fiets en schakel over naar beschouwen Me in mijn malaise houen zou me zwaar berouwen Ik bevind mij op de parallelweg oost van de A44 Tussen Wassenaar en de provinciestad Leiden Ik kijk om me heen en laat me door natuur verleiden Naar links zie…

Een druppel bloed karmijnrood als offer aan hun vrij bestaan vanuit de bladerkroon ziet zij de dood niemand lijkt verder aangedaan. Met een onverhoopte sprong tuimelde fataal funest een kwetsbaar pluizig vogeljong uit moeders veilige takkennest. Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk…

de lucht hangt trillend gevangen landerijen warmvlijend warmdroppels in verschiet een ver licht verlicht de einder, het knettert op de middengolf blikskaters, daar is het gedonder…

ragdun geweven buitengewoon kunstwerkje een stofdoek wappert…

Brutale donder in zwart en wit Met je krachtige snavel pik je in alles Sloop je wat je slopen wilt Bessen en noten Restjes eten voor de mussen Waarvan je er laatst nog zelf een at En maar schelden tegen de kat Brutale donder met pit Door de openstaande schuifdeur loop je naar binnen En dan weer terug, alsmaar scheldend De honden verbouwereerd…

de storm lokt slaat me om de oren zand straalt mijn huid groot is het strand breed de vloedlijn breekbare schoonheid op het kerkhof van de zee lichte wenteltrapjes stoere strandgaper mijn voet kraakt een nonnetje…

Vrees niet bewogen mens we laten geen sporen na tenslotte blijkt dat de mens deuken in water baarde Dat gevoel besluipt me als ik de mens bezig zie met zinloze zaken op de grote levende aarde Als de mens verdwenen is om welke reden ook schudt de aarde z'n vacht en vormt nieuw evenwicht Bevrijdt van de luizen in z'n schurftige pels…

Als ochtendmist, onzichtbaar maar te voelen, niet zelf koud maar de huiver overbrengend... Als stilte, klaar al om gewekt te worden, ontwakend tot een zuiver ritueel van vreemde vogels in het riet verborgen... Zo kom je, ben je plotseling mijn deel....…

de stilte lengt de dagen nieuw naar zomers vol gevoel klein zoals intens geluk kan zijn het vijverwater valt in druppels nieuw uiteen schittert lucht als bellen vol plezier klettert leven slechts tot hier in mij gaat alles verder met vleugels als verlangen water als gezangen voor mij en wie het hoort..…

stormgewassen zuiver ruikt het bos een populier ligt neerslachtig dwars over het voetbalveld geveld moeder eend telt nog een keer vandaag mist ze er drie van de vijftien maar de vijver maakt een draai waar ze zich verstoppen kunnen boven water onder de treurwilg buiten beeld in de verte vindt een trein zijn rails terug evenwijdig er…