Alle inzendingen over huwelijk

Vandaag is het 31 jaar geleden dat jij JA tegen me zei lief en leed deelden we samen ik met jou en jij met mij. Ons huwelijk ging niet altijd over rozen pieken en dalen hebben we gekend, Ook toen ziekte in ons leven kwam toonde jij je een echte vent. Ik wilde je opnieuw je vrijheid geven maar jij wilde daar niets van weten, ik zie…

Zij zag zijn radeloos gezicht zijn ogen, zoekend in de rijen. Hij zag wanhopige vrouwen schreien, Verbijsterd door het wreed gericht. Vaak had zij hem op straat zien lopen: het was geen grote, sterke vent, maar wel een die de wet erkent; zijn tred en blik, die waren open. Wat moet ik doen? Straks is ’t voorbij, Voorbij zijn kans en ook…

Er wordt niet meer gepraat, gekletst, geklept, gesproken, ja, dat allemaal wel... Maar praten en naar elkaar luisteren, is er practisch niet meer bij.... Er wordt niet meer gepraat, dus gooien we de knuppel in het hoenderhok... Liever scheiden van, dan praten met mekaar... Wat zit de mens toch raar in elkaar... Er wordt niet…

Zodra het begint het gewoon worden van jou aan mij en ik aan jou zeg je dan dat jij van mij houdt om wat achter ons ligt of omdat je vermoedt dat er verderop niets niets meer is dan wij op zoek naar elkaar als helften van het geheel dat wij eens waren…

Een huwelijk begint meestal als een sprookje, wakker gekust worden door jouw prins, gelijk destijds doornroosje... Ze leefden nog lang en heel gelukkig, geldt niet voor iedereen, soms wil het echt niet lukken en ben je weer alleen... Soms is het huwelijk drama, wat blijkt, en dat is waar; er zijn grenzen aan je incasseren, Je past…

Haar trouwjapon van maagdelijk wit, versiert met heel veel strikken; strikken achter, strikken voor, je zou er in verstrikken. Ik miste een strik om Friso's nek; de grootsten zaten onder... De strikkenjurk van Friso's bruid vond ik niet zo bijzonder. Waarom keek Friso niet zo blij 't was een partij voor beiden; alleen Mabel leek een…

Doof ben jij voor lovende woorden van zonden ben jij je alleen bewust al stammen die uit een ver verleden van toen ik jou nog niet had gekust jij spookte door de zware hoofden van slapeloze geliefden van weleer legde bij hen jouw vragen neer de dwazen vroegen, kregen meer mijn lippen op jouw grote mond voelen de volheid van jouw kus zo…

Gearmd op het strand Staan beiden, op zes poten Zolang al samen Thuis wacht Huize Avondrood De zon bloost bij het afscheid…

Als moeder van de bruid wil ik ook één keer stralen, tot in de puntjes verzorgd een wit voetje gaan halen. Als getuige van de bruid, op zich al een hele eer, zal ik haar aan hem geven, want hij krijgt haar maar één keer. Ik vraag hem van haar te houden in lief en in leed, goed voor haar te zorgen zoals ik als moeder voor haar deed.…

geen dwingelandij die haar hoofd beneden drukt zij wil samenspel zonder eenrichtingsverkeer doch heen en weer rotonde…

Ik ben wat triest en moe, dus ga mijn bed opzoeken want daar ben ik aan toe. ‘k Zag alle hoeken van de dag en van de dag ervoor, en dat smoort mijn levensvreugd – zij ‘t niet tot op het bot - toch veel meer dan behoorlijk. En lig ik dan naast jou dan stel je me gerust en fluistert zachtjes in mijn oor, “morgen gaat ‘t wel beter hoor…

Wat trouwen nu precies betekent is een veelgestelde vraag het antwoord lijkt vanzelfsprekend maar blijft in veel gevallen vaag Alles draait vaak om die ene dag maar die duurt slechts even zoals je dadelijk zelf ervaren mag is trouwen de start van een nieuw leven Je vormt nu samen een paar, Jansen, mevrouw en meneer het lijkt nog allemaal…

slaapkamergeluk van de nachtkast weggemaaid voor een huilend hart…

over haar nek simuleert ze ziek strakzat van toezien in een keurslijf is het bed vandaag haar kogel uitziend dat hij verloren thuiskomst met linkerhanden rondjesdraaiend dient zij hem alleen nog van repliek dubbel opgeblazen aanwaaikont welgevallen onder bolgevreten buik propt zich het voedsel in zijn mond als een pasgeboren kind blèrt…

Hij wilde het nog mee-beleven als zijn dochter voor het altaar zou staan en haar ja-woord aan mijn neef zou geven zo is het ook gegaan In een rolstoel kwam hij binnen Hij vreesde dat het niet meer kon Dokter had een extra shot gegeven Zodat hij toch nog blijven kon Ja, zijn dagen zijn nu wel geteld want hij is terminaal de…

Twee harten smelten samen tot één twee gedachten hebben zoveel gemeen twee verschillende leventjes net peper en zout toch duurde het maar eventjes voordat ze zijn getrouwd Al snel werden die levens met elkaar verweven tot één leven met z’n twee samen alles aan elkaar geven Als het strand aan de zee Twee maar één Dit is de liefde…

Nee, niet zo dicht tegen me aan. Hou je niet meer van tederheid? Ik ben een oude zak. Zij vindt mij vies. Het is gedaan. Och, laat me toch slapen, hou de kop toch dicht.…

Heel even was er sprake van geluk leek de zeepbel erg solide en vonden zij elkaar na even bleek geluk gewoon gewenning was de zeepbel een omhulsel en zagen zij elkaar nog even is geluk een vertrouwd gevoel blijkt de zeepbel een veilige cocon en blijven zij bij elkaar en voor het leven weten zij dat geluk samen wordt gemaakt dat…

Gelukkig zijn in Holland alle vrouwen. Vooreerst: ze spelen heel lang met de pop; Om daarna in een kostschool huis te houen; Daar leert men frans en engels in galop; En om haar hartsgeheimen te vertrouwen, Doet elke mooie een hele lelijke op; Die schrijven zij dan 's zomers lange brieven, Zo lang, zo lang -- totdat ze in ernst verlieven.…

Jij gevangen in jouw cocon ik in die van mij, ben ik de groeven in jouw gezicht ontstaan op weg naar waar geen verdriet heersen kan een landschap van ravijnen die bij elke nieuwe regenval rivieren van smart bevatten en ik pieker, pieker me suf zeg jou dat het van vermoeid- heid is, terwijl ik beter weet…

50 jaren samen liefde vertrouwen geloven 50 jaren samen warmte geven en nemen 50 jaren samen vreugde verdriet houden van…

25 Jaar gaan niet zonder slag of stoot. Soms zijn vreugde of verdriet groot. Natuurrampen en aardbevingen doorstaan, steeds maar weer opnieuw samen verder gaan. Problemen groot of klein, konden voor jullie geen reden zijn..... Wonden heelden, barsten weer open, ondanks pijn toch maar weer verder lopen. Samen over het rulle zand, kris kras…

Sterren stralen aan het firmament krullen achter elkaar door het heelal gloeien opgewonden tijdens de val schijnen blijkbaar permanent Planeten draaien zonder dollen buitelen verveling in het stieren geroofd door deze kuddedieren met ogen die slechts rollend tollen Manen hebben zich laten vangen wapperen niet langer vrij en blij schieten…

Kijk daar vaart een huwelijksbootje gelukkig raakt het kant noch wal Het vaart dan ook op volle zee al is dat niet altijd het geval Vaak vaart men door zeven sloten met rietkraag en met eendenkroos Terwijl de schipper staat te zingen daar was laatst een meisje loos Zij wordt jaloers kan het niet hebben dat hij zomaar dat liedje zingt Dus…

Ze perst zijn nek, blaast hete stoom het bovenste knoopsgat in; de bout sist maximaal. Ze legt gewicht in zijn oksels, boven de plank broeit een melange van gewassen zweet, leugens en hitsige smoezen. Ze glijdt van zijn buik langs draden zonder knoop, over vlees en volle darmen, plet breeduit zijn krampen. Ze strijkt zijn schouders…

Wij lopen niet op de klippen, wel hebben we wrijving gehad bij vlagen nat als `k weet niet wat golvend hoog als kippenvel Bij eb luidt hier de schippersbel en rust de mond niet achter blad de neus wel open houden schat want hoogtij kust het lippenstel Het huwelijksbootje is cliché daarmee sleepten vele dichten de diepte naar het oppervlak…

Zijn ogen dralen in versleten waarheid waar onschuld zwijgt geveinsd in zijwaartse blikken Waakzame cellen dragen haar naar zekerheid het helder weten van verbloemd verraad…

Dat zij elkaar beminden. Vroeger, ’n andere tijd. Decennia van natte grond en hijgend gekreun, lang in stilte drooggelegd.…

Duivelse machten verstoren wreed de heersende vrede van het koninkrijk Twee angstige wezens verdwaasd in strijd, opgelegde keuzen innerlijk verscheurd Knellende ketens liefde ontkracht, warmte ontnomen in haat en bedrog Oorlogswonden tekens van werk’lijkheid, ‘t onontkoombaar einde van een falend verbond…

Mijn ziel voelt aan als nooit tevoren herkent nu eindelijk compleet te zijn gered door verstrengeling zonder pijn of angst voor `t levenslang bekoren In dit was ik al snel verloren je liefde zwervend door dingen klein die veelvuldig herkenbaar als rechte lijn zijn getrokken tussen mijn slingersporen tot zelfs het kaf zich van mijn koren…