Alle inzendingen over lichaam

Als jaren wegen en ogen zo maar tranen, verstommen klanken in kartonnen kelen. Als longen stikken en neuzen snotteren, versmoren woorden in rochelakkoorden. Als knieën verkrampen en benen stotteren, verstijven spieren en schrompelen klieren. Als wervels krimpen en knoken kraken, lacht magere Hein in je suffe brein.…

De een kan mooi zijn Dankzij de lelijkheid van De ander – of niet?…

Mijn gestreelde ijdelheid, is trefzeker, zonder spijt mijn veren staan heel mooi rechtop, mijn ijdelheid grenst aan de top-pen van mijn gestreelde kunnen! Mijn ijdelheid is geen adel, mijn strelen is gespeeld, tot mijn gestreelde ijdelheid me toch wel iets verveelt en besluit ‘t verenpak af te gooien! Dan ben ik bloot en…

Soms vrolijk en soms verdriet... Soms sterk soms zwak... Soms slim soms dom... Soms dood willen soms nooit sterven... Soms kapot soms heel... Soms pech soms geluk... Soms liegen soms eerlijk zijn... Soms samen soms alleen... Soms lui soms druk...…

Ik ben vandaag een jaar dood moet zeggen dat het went ik heb erger meegemaakt. Mijn ogen zijn verschrompeld tot krenten maar er is toch niets meer te zien. Oren plakken aan mijn wangen vangen verloren geluiden zonder toon. In mijn mond een ranzige smaak van zuur geworden papillen en tonsillen. De fiere neus ben ik helaas kwijt er rest…

Kan het zijn? Ja het is zo. Onmiskenbaar. Als een grote baby zuigt hij aan haar tepels. Ze verharden. Hij verhardt. Hoe lang geleden waren zij zo intiem? Maar nu zijn zij het. Yes, zeker weten. Onder zijn mond voelt hij haar sidderen. In dat ene moment vallen meisje en vrouw, moeder en minnares samen in één geheeld lichaam dat…

Zweten en niet meer weten waar de angst de bodem raakt in welke druppel de dorst naar de verlossing smelt. Zweten is een beetje sterven je lijf tot het uiterste koelen zodat niemand zich eraan warmt en allen wachten tot je bezwijkt.…

De schoonmaak net klaar, met de Franse slag weliswaar, meldt de agenda mij "je bent afsprakenvrij" dus onderwerp ik vandaag me maar al te graag zonder tegenstrijd aan een dag van luiheid.…

mensen in veelvoud ongeneerd ingelijfd kent kunst geen schaamte…

okselfrisse kus mij ongewenst blootgesteld intiem in pose…

Mijn handen, die horen bij mij zonder ben ik niet compleet. Handen, waarmee ik als baby heb geleerd ze te gebruiken. Waar ik als kind mee speelde er ook mee leerde schrijven. Mijn handen, die hebben leren werken ook kunnen troosten en strelen. Mijn handen, waarachter ik mijn tranen en verdriet kan verbergen. Met die handen, heb…

Het lichaam moe en uitgeblust de ogen zwaar verlangend naar rust toch weten vele gedachtenstromen de stap naar nachtrust te voorkomen Getob dringt ongewenst naar binnen en laat zich niet door slaap overwinnen Na veel gewoel het licht weer aan pak ik een boek onder bed vandaan hopend dat lezend in het schrijven de zorgen uit mijn hoofd wegdrijven…

in een rustige ruimte waarin intensieve bezigheid zich elke dag ontplooit waarbij het lichaam zichzelf herstelt van alle emotionele inspanningen tegen overgebleven kilo's die het afleggen tegen de gedachte naar succes van het fitnessen met die mooie spieren en een gekweekt wasbord want willen we niet allemaal in deze zomer rondlopen…

in een rustige positie dromend ver van hier ben je bevrijd van alle zorgen waar het lichaam een wordt met de geest en waar emoties en gedachte de verrijking zijn van het beheersen van het lichaam en waar yoga innerlijke rust geeft zowaar opent dit het hart en geeft dit je het geluk en stralende gezondheid…

Als de zon op spiegelend water Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst, dit is een kleinigheid voor mij want in mijn hart ben ik als een baby. Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst als mijn ogen nog glinsteren want binnen in me glinstert een oceaan. Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst ik heb geen tijd om me daar druk…

Echte schoonheid zit van binnen wordt althans alom beweerd. Toch is een mooi smoeltje om te beminnen om den drommel niet verkeerd.…

mijn lichaam zegt nee, mijn geest zegt ja ik doe het toch maar nu , nu ik nog besta…

Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Probeer me, vertrouw me mol me, herbouw me. Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Proef me, ruik me. Voel me, gebruik me. Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Open me, ontleed me. Laat me, vergeet me.…

Waar het lichaam heeft gelegen is het gras geplet takken zijn geknakt de plek wordt vergeten het gras zal herstellen de tragiek blijft…

De moeite die ik doe om overeind te blijven in een koel en onschuldig briesje vanuit zee, ik probeer er wat gedichten over te schrijven, maar om het echt te laten lijken valt niet mee. Altijd staat iets in de weg, de verbeelding of anders wel de vorm van het gedicht, en de rijm. Ik bedel de muze om het juiste evenwicht, om de woorden goed op…

nadat hij met god had gesproken wist hij van die vreemde achter zijn ogen hij had zijn voeten in de mond gestoken en was behoedzaam in zichzelf gekropen zag hoe bizar en bijzonder zijn binnenkant was gebouwd aderen, bloed, stroomdraden en een hart tandwielen, schroeven en botten tandwielen? godallerzielen de wereld zou van hem horen…

Bij veel lopen en ook staan zie je eelt tevoorschijn komen, op voeten en handen, van 't harde werk. Maar nog niet eerder was een mens door 't vele zitten, voorzien van eelt, op zijn achterwerk.…

( voor Hans Lodeizen ) Een jongeman, zo teder en fragiel, ademde zijn korte leven de poëzie in en uit als een eeuwigheid. Er bloeiden rode rozen uit zijn rode mond en gele en roze, vooral roze. Hij bracht de kleuren van de papegaaien en de regenbogen onder woorden, soepel als een lasso, hij zalfde ons met de zachte golven van zijn geurige…

Begin bij jezelf oefening in aandacht voor je lijfelijkheid voelen en luisteren naar het orgaan dat je huid heet zo wordt je redder van het leven dan kan je de ander ook leven geven en helemaal aan de lijve ontmoeten…

Het leven raast tussen steden en terloopse slaapplaatsen elke dag een ander ontwaken mijn huis is waar mijn lichaam is in de steensteeg van vervalstad of in de luxe van het dollarhotel ben ik thuis waar mijn lichaam ook wezen mag. ------------------------ uit: 'Deze dagen', 1998.…

Op de aarde bestaat nog een geheime planeet met één wet, geschreven in één boek, dat altijd op dezelfde bladzijde openvalt. Waarin immer iets anders wordt gelezen, en als wij liefkozing verwachten, worden wij met obscene taal verrast, en als wij een obscene zin wensen, dringt er uit de boter blank een scherpe nagel, of tong die warm smacht,…

't is voor knappe koppen niet zo moeilijk, zeg je, de plek te vinden in je brein waar het heimwee ligt na analyse van je tranen kunnen ze vast en zeker het verlangen situeren en de verliefdheid het verdriet onwijs natuurlijk ik voel nog steeds 't gebroken hart, de vlinders gevoel vertaalt zich 't allermeest in mijn vergeten lijf…

De dieren. Ze vieren de zon beschonken en behaagd. Ze lonken naar het naakte natte vlees van het jong veulen, haar gladde blonde manen krampachtig beteugeld De dieren. Ze gieten hete, dode vellen gebrand en geroosterd, gezwaveld en zwart dieper dieper weg. Met bekers. Met emmers. Met bakken, vol vet en verdoving. De putten vullend tot…

Sinds wanneer zijn gedichten wetten? Zijn jouw benen zuilen van albast? En jouw lippen – zijn het poorten? Vind ik jouw diepste diepte op de tast? Het licht is gemaakt opdat wij zien en woorden bevrijden, zijn geen last Leef en open je ziel en lichaam Toekomst is herboren, houd me vast…

Is mijn kennis de hemel? zijn mijn gedachten de rivieren? is mijn geest het heelal? is mijn lichaam de aarde? mijn kennis is de hemel niet begrenst mijn kunnen beperkt mijn weten de hemel eindeloos mijn gedachten vlieden voort stromen verder groot verval gèèn vergelijk rivieren zijn gèèn gedachten rijk mijn geest het heelal zo groot…