Alle inzendingen over natuur

Ieder jaar is anders. Nu ben ik zelfs het voorjaar vóór. Ha! Had je maar eerder moeten beginnen! Brandnetels beheers ik, zelfs bomen kan ik voorkomen, paarse hemabollen rollebollen tussen lieve vrouwe - Zal ik voortaan wat meer in de pas, wacht even, straks smeed ik nog sonnetten, nee het moet niet gekker…

de grond bezaaid met sierlijk groen en overal gezoem gefladder en gefluit ik luister en verstil vermoed een glimp van hoger hand…

De zon is eindelijk terug van weggeweest, wel een beetje bedeesd kijkt ze naar de zaden op de grond, ze voedt ze met haar stralende mond. Ze neemt hen, in haar warme armen ze bloost en zoent hun knopjes, die worden bloemenkopjes strijdvaardig als ze is gaat ze de aarde verwarmen.…

een langgerekte vijver plooit zich minzaam in het park te midden van oeroude bomen trots op hun massieve kracht een houten brugje spant zich ingetogen door het heimwee en wat oude dromen tot rust en milde troost gekomen vindt in de spiegeling wat mededogen wat eenden glijden schadeloos onderdoor geen vogel vliegt nog op daarvoor twee eksters…

Er is weer helderheid van witblauwe luchten wolken als luchtkastelen tere bloesems gekoesterd door de zon terugkerend leven een palet van zachte tinten bij zonsondergang over een vergroenende wereld verhoogt verre vogelmuziek op de achtergrond de feeststemming…

uit de dakkapel op de dijk zag ik rook heet die zomer mijn gang was naar vuur vlammetjes likten de luifels van de veiling walmende tongen spiegelden op het water nimmer zag men water zo branden…

De bomen glanzen oranje en geel, insekten blauwe juwelen. Een trage beek overwoekerd met winde koestert diepgroen water en rode karpers. De hemel indigo, de zon violet. Andalucía de regenboog.…

held're ochtendster onder een wolkendeken draai je langzaam rond doch zonder aantrekkingskracht blijf je een schijngestalte…

De oostenwind verleidt het zaad, de nacht waakt over gesloten knoppen en jij, het landschap van schoonheid strekt zich uit over verlangende toppen. Teder kroon je mij met je lenteadem, dicht je ons blad tot het inkt langs ontwakende nerven vloeit. Het is je scharlaken kelk waar mijn bewondering naar groeit.…

vannacht voor het eerst heb ik ontmoet en begrepen de lichaamstaal van de merel hij zette zich voor mij neer ineengedoken en brutaal bij het schijnen van mijn lamp hij ging niet aan de haal vertelde zonder fluiten in stilte zijn verhaal leidde mij van zijn nest waarin de schalen barstten beschermd door ma ik begrijp je merel kerels…

Buiten ligt een halve meter sneeuw Kouder was het nog niet deze eeuw En alle theorieën ten spijt Er lag ook geen ijskap in het Krijt…

De zilveren maan danst haar laatste uren voor de ochtendstond, waar azuurblauwe lucht zijn intrede neemt met een nieuwe dag... het gouden koren zwenkt heupwiegend op de tonen van het lied dat de wind zingt, wijl de vogelverschrikker zijn dagelijkse deuntje fluit.…

ze zijn er ondersteboven van de natuurliefhebber die zijn voet plant op het verkeerde moment op het verkeerde pad…

In de glinstering van de stam kraken de zwartgerande scheuren De berk staat stoer aan de rand van het gespetter van dansende vissen waar stilte wordt aangezet tot luister In het fluisteren van de wind zweven de stofjes in de lage zon die verderop in het sluimer van de kabbeling worden geweven tot lakens en het wateroppervlak bedekken…

De aarde verteert onze doden en alles loopt uit. Tweede Paasdag 2006…

1 Abrikozen avondlicht glijdt met een licht penseel langs het windberoerde canvas der bladeren. 2 Inktspattend valt duisternis op het gazon; het vederen maanlicht schrijft de dag teneinde.…

dag vuurvlieg trillend stipje in de nacht je trekt mijn oog en aandacht naar je toe totdat het daglicht komt en ik je niet meer zie maar dichtbij weet tot straks wanneer je licht opnieuw zijn trilling aan me geeft zodat ik lach of zacht mijn ogen sluit…

het bos richt zich groen en fris op de onttovering na de winter tot groei en bloei te komen uit de versplintering van sneeuw en vorst en ijzel wederom herboren het laatste smeltwater zoekt haar heil met de gevoeligheid van een moederhand over het babyvel van haar laatst geborene en glijdt onafwendbaar haar weg naar het korstmos op de bodem…

1 Riet, halsstarrig gras de onbeweeglijke roerdomp, een schreeuw ontmantelt de mist, het water klotst zwartademend. 2 Op de plomp volgen zilveren druppels, een aardegroene kikker sprong in de diepbruine sloot. 3 De welige ogen van de man, de zachtwitte lelies, met handen uit karmozijn, een dromende visser te zijn. 4 Om…

Het groeit en bloeit en bemoeit zich niet met geld het schijnt en verdwijnt het belijnt mijn gevoel Onstuimig als een eerste liefde stroomt het voorjaar over de aarde streelt de bomen in knop zo lieflijk dat ze open moeten zonder enig verweer tegen deze stralende kracht het streelt mijn hart onroert en omhult mij zo zacht…

Verscholen achter het riet volgde ik ademloos in de vliet, gedurende vele minuten, de hofmakerij van twee futen. Hij baltste, zij walste, hij danste, zij sjanste, hij lonkte, zij pronkte, hij praalde, zij straalde. Samen verdwenen zij in het riet en ik liep verder langs de vliet, nagenietend van hun duet, een klassiek waterballet.…

Eerst dommelt dan schommelt en hommelt hij zacht voor mijn raam op en neer zo zwaar kan zowaar als zoem- kunstenaar zijn eigen gewicht haast niet dragen…

De bloemetjes komen weer uit de grond, het zonnetje, kleur op je wangen, zo gezond. Lieveheersbeestjes en vlinders vliegen af en aan, lammetjes proberen op hun pootjes te gaan staan. Genieten van de zon en de vogels die fluiten, de mensen trekken allemaal naar buiten. Lekker wandelen, fietsen of tuinieren en bestrijden van wespen, bijen en mieren…

Treurende reus jouw rastatakken raken troebel water oude tak poreus windvlaag doet haar kraken eenden kwaken willen takken raken rimpels in het water lopende kring wordt groter cirkelding raakt de oever niet wel het wuivend gele riet knoppen verschijnen park wordt groen zon gaat schijnen.. ochtenddauw verdampt glinsterend…

Hij ligt er moerassig bij, slijk, water een vuile brei. De jeugd lijkt uit zijn lijf verdwenen, de hemel is zelfs aan het wenen. Moeder, waarom doe je mij dan aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat bloemen op mij groeien. Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans mijn lijf is nu doorweekt…

'een lekker vrouwdier van plezier' dacht het mannetje en fier nam hij haar in snelle wip da's pas padden'trek' met stip dreigend stond een stille reiger aan de oever van de plas schudde 't hoofd bij zoveel ijver vond de hartstocht niet van pas hij had ook wel trek in pad bedacht grimmig: 'weet je wat ook al is het dan niet fair…

Sta op, mijn lief, de zon schijnt door de bomen, De vogels vliegen al om voedsel uit, De visser achter 't huis sleept in de schuit Zijn net, gevuld met vissen, uit de stroom en De stalknecht legt op 't voorplein reeds de tomen Zijn paarden aan, - sta op, mijn lief, mijn bruid, De aarde is voor ons ook nieuw en schoon en luid, Sta op, mijn…

in volstrekte nederigheid legt het meer zich neer offert haar rimpels aan de oevers houdt de vissen onderhuids stil om alleen maar een spiegel te kunnen zijn van het magische maanlicht…

oker dalende zon in Afrikaanse woestijn giraffen zoeken de horizon magisch…

De koperwiek zwijgt. Wat valt er ook te zingen in een vreemd land? In de populier halverwege de lijster en ja, hij zingt. 24 maart…