Alle inzendingen over emoties

ogen vol glinstering gevuld met tranen kijken in de verte zoekend naar betere tijden…

Geef mij de energieke kracht van moeder aarde, die ik met intense zuinigheid als een schat bewaarde De overweldigende warmte van de gouden zon, die ik makkelijk in mijn gevoelens los maken kon. Geef mij maar twee mooie volle vleugels, niks geen regels of gebonden aan teugels. zodat ik op de wind mezelf mee kan laten drijven. en heerlijk…

Pak zachtjes mijn handen, en laat me niet los. Laat me niet branden en blijf hier bij mij. Zachtjes wandelen we samen naar het einde ik en jij. Ver weg.. naar plekje waar niemand ons stoort, daar komen we er achter dat jou hart bij de mijne hoort. Kijk me aan in m'n ogen, en voel mijn zachte stem. Nu weet jij dat ik de enige voor je ben.…

Zonlicht klatert in zomers verlangen over mijn genietend lijf wanneer ik onbezorgd de tuin in loop vergeet ik de politiek van de ontstemden de klaagzang van betweters gelaten vrolijkheid van de gemaakte clown boosdoeners onechtheid ontucht van de zielenpriesters en ik heb het leven lief met alles wat ik in mijn tenen voel.…

ook al lijkt zo’n dag als vandaag vol met valkuilen en beren te zitten Het is als een warme deken van troost dat de zon een glimlach schenkt en de wind speels door warrige krullen streelt dans als je te moe bent om te lopen…

Alsof er niets gebeurd is Maar er is heel veel gebeurd Elders werd er feest gevierd Maar dichtbij werd gerouwd, getreurd Elders werd gelachen en gezongen Want de wereld draait door... En zongen feestvierders in koor "Lang zal hij leven in de gloria..."…

Als de zon 's morgens in mijn kamer schijnt is de dag een geschenk, met die fijne warmte waarmee zelfs een probleem snel verdwijnt het geeft me rust begrip en heel veel kalmte. Elke dag is een geschenk, dat men kan leven genieten van veel wat men hier soms krijgt al wordt er niet altijd alleen vreugde gegeven en er soms een beetje…

Kom, laten we verliefd worden...…

ik blaas grijs voor me uit en schep een vaag bestaan als door een beslagen ruit zie ik enkel mist en voel vandaag niets ik lijk niet opgestaan het is een pas op de plaats op een stoel kan zelfs onder een deken of pratend met loze woorden die daardoor toch veel zeggen ofschoon ik zelf niet weet wat ik bedoel het is tasten in de vergankelijkheid…

wezenloos staar ik in de dag de mensen en de duizend dingen door de tijd voortgestuwd eenrichtingsverkeer altijd maar weer duizenden voetstappen en niets of niemand die zomaar tegen de stroom in omkeert en ziet en liefheeft zomaar een kus in de vroege ochtend…

De pijn van het jou moeten missen Is pijn die zich in de tijd Dat jij nog niet kunt beslissen Steeds verder door mijn ziel verspreidt De pijn van het jou moeten missen Is pijn die zich van mij meester maakt Omdat je hebt kunnen beslissen Dat je je deelname in het leven staakt De pijn van het beseffen Dat het allemaal zo over is En dat…

De zomernacht streelt het houten huis van binnenuit met lenteweefsels 't geluid van jouw stem is zeldzaam nauwelijks hoorbaar tussen verhalen van spiegels en wat mensen wensen dagelijks op de voeten van de wereld er is nog een klein beetje zilveren traanvocht van het standbeeld dat op je moeder leek maar wat sommige mensen ook beweren stilte…

Mijn ogen morsen tranen totdat de rem is bedrogen zoetjes zwevend in wolkjes slaap ook al snijdt het scherpe riet Mee die seinen beschijnen ons met Het Licht in donkere dagen Mijn grijze stopverf draait toeren Een vermorzelende molensteen Veel te veel pijn schuurt veel te veel vragen draaien…

bladerend door een bos vol gedachten boomt hij zich van wortel tot tak op zoek naar een nieuw bloeimoment…

de emoties botsen met elkaar als de golven onder het staketsel in mijn hart baart een woeste binnenzee van bittere ongezouten woorden de vuurtoren knippert zijn licht over het strand aan uit aan uit mijn omega maar ook mijn alfa mijn voeten zijn verankerd in deze wereld met een zekerheid die onnatuurlijk lijkt maar het wel is de…

het blijft bij ons wat eens in kwaadheid werd neergegooid wanneer niemand de moed vindt om ook maar iets van vroeger op te rapen ze doen of alles gewoon is maar dat is het absoluut niet de schakels van het verleden vormen een ketting die tegenhoudt maar ook één die niet af te breken valt daarom kan ik enkel het raam openen om zonlicht…

Als woorden niet worden verstaan voor wie en hoe ze zijn bedoeld. Ze als scherven op de grond vallen dan voel ik mijn tranen komen. Stromen langs mijn wangen besproeien de scherven op de grond. Waarom schrijf ik nog jouw naam. op mijn beslagen ramen. Omdat ik blijf hopen dat de scherven drogen en we ze weer kunnen lijmen.…

Dank zij jou, durf ik weer te leven een wereld die ik nu anders leer kennen de moed, die me zo werd terug gegeven dat maakt 't aan andere dingen te wennen. Een arm om me heen, een fijn gevoel van rust en ook van geborgenheid dat helpt me, streven naar een doel wat heb je me met je woorden verblijdt. Kort, maar heerlijk en een warm gevoel…

Lieve dochter, ik mis je meer dan je beseft.........!! Ik houd van je...................!!! Meer dan je beseft.................!! Nu ben je een volwassen vrouw, onbereikbaar. Maar ìk als moeder denk ik terug naar hoe het was toen je geboren werd. Ik telde je teentjes, gelukkig tien!! Ik telde je vingertjes, gelukkig tien!! Je smakte en had…

Vernederingen en verwijten werden mijn deel Toch ' bleef ' de hartstocht de leiddraad van het geheel. Bekvechten en kibbelen, het werd dagelijkse kost Een knipoog, een zoentje, zo werd veel opgelost. Eén oogopslag sprak vaak boekdelen Liefde, de stuwende kracht van alle werelddelen.…

Je giet iets in me waarvan ik niet eens weet hoe het heet, alleen dat het de kop heft, de oren spitst en rondkijkt met een argwaan die verlangt. Je raakt iets aan dat siddert, op hoge poten vaste grond zoekt, zonnedauw onder de hoeven voelt en geen plek vindt om te baren. Je legt je valerianen vingers op het trillen van mijn wimpers. De…

Nergens op wachten in de stilte van een mooie belofte die niets verdringt of vragende echo's wakker maakt. Blijven waar ik de tijd in woorden verpak en momenten langer maak omdat ze een melodie bewaren en de warmte fluistert dat ze nog een schaduw van dromen over heeft.…

zo vast ik denk, dat je me bij je houdt des te losser moet ik laten en telkens als je verder bent wil ik je dicht tegen me aan het achterlaten kent geen aanloop we weten niets over de tijd toch zou ik zo graag weten als ik je niet meer noemen kan hoe zeker is dan nog je stap…

Ik start een tocht, Vol goede moed. De vogels tsjilpen vriendelijk. Ik ben blij. Het begin van mijn tocht. Het gaat heel goed. De wind juicht me toe. Ik ben trots. Ik ga verder met mijn tocht. Bijna val ik. De diepte staart me aan. Ik ben bang. Zo gaat mijn tocht. Gewoon doorgaan. De eindstreep houd me bezig. Ik ben moedig.…

Gooi je tranen in de grote zee blijf niet stilstaan bij wat was. Kijk naar de mooie momenten tel de dagen van het geluk. Wees blij met wat je nu bezit treur niet om wat er ooit was. Dat is voorgoed voorbij gegaan leef het leven wat je wordt gegeven…

Goed hoor, antwoord ik op je vraag hoe het met me gaat Als ik naar waarheid zeggen zou dat ’t leven me tegenstaat, dat alles stuk ging sinds toen – open wonde in mijn ziel Liever lieg ik dan te praten over wat niet te helen viel…

Je hand hoort in de mijne m'n hoofd tegen je borst zo zullen wij dan zwijgen wijl het hart naar liefde dorst want door de fluisterstilte verbonden met elkaar kunnen zielen spreken zonder woorden weliswaar…

Ik wil de voeten in het zand steken  het warme zoute water van de zee in golven over me heen laten spoelen fietsen wil ik door de duinen met de neus in de wind  of in een bootje dobberen  en dan dronken zijn van Liefde en alles vergeten behalve nu. Ik wil vuurrood en een beetje paars vliegen hoog boven alle dingen die groot van moeten…

wij moeten weer zoeken naar het zilveren lijntje van oorsprong en oneindig het al en het ene alles en niets verbinden moeten wij ons met de navelstreng aan de buik van het onuitputtelijke om weer te kunnen huilen als een ezel om liefde in liefs in schoonheid en kleur in vervoering van Bach's hemelse klanken die verhalen van eeuwigheid…

onrust giert, afgeleid, heen en weer schieten gedachten. In aandacht, accepteer, wat is. Aandacht voor wie ik ben, mag zijn Rust, in acceptatie. Hoop op beter, maar zijn in nu en sterk in mij groeit de hoop die rust gezaaid heeft en opkomt in mijn lente. Loop de berg op en rust wanneer, het mij te moede is. Bezoek mijn…