Alle inzendingen over natuur

de duinen behoren aan wie hen liefheeft voor wie ook bij storm aan zee is, is het strand wie ver loopt, weet wie er in de holen en de nesten leeft en kent de vindplaats van elke plant wie zo wandelt, is een rentmeester en geen recreant maar waar Natuurmonumenten het duin beheert wordt de ware wandelaar met bordjes en prikkeldraad geweerd en…

ik zie de winter in hun vachten gebogen staan ze gras en sneeuw te happen wind giert hen voorbij vlaagt verstuivend door de wei lange haren dragen pegels door de vorst sneeuw smelt dorst honger vraag geschraap van ijzeren hoeven langs bevroren grond zijn warme tong brengt maar een schrale oogst naar roze mond de ogen zijn geloken…

Na weer zo’n dag vol overvloedig licht kleurt alles rood en raakt in coma waaruit het wakker schrikt in weer zo’n dag waarin de hitte ongenaakbaar opklimt in het verblekende blauw in het oosten het laatste groen schroeit bruin wat lopen kan legt zich in loomheid neer onzichtbaar voor de zon…

Als Ochtendgloren Goud in de mond heeft Wil hij Die vrouw wel 'ns zien Als ze dan gaat krieken Gaat hij Met haar en de Dageraad Op zoek naar de Zingende Merel En als er dan ook maar één haan Gaat kraaien Dan krijgt de dag Een gouden randje…

Zwaaiende bomen, lachende zon kriebelend gras zo zacht als tapijt genietend van deze zomerdag drijvende wolken, fluisterende wind kabbelend water zo helder als glas geen enkel besef van tijd mijn voeten in het koele water de brandende zon op mijn huid mijn handen in het kriebelende gras bedenk ik al luisterend naar de wind en kijkend…

Een wolken massa, in alle maten en vormen. Samenvloeiend onder één dak, die het natte of het droge zullen bepalen. Ze gaan over van wit naar zwart, van lieflijk, naar dreigend. Ze trekken horizontale strepen, dwars door... die zo mooie zon. Ze zetten zich klaar om wind te blazen, of onder elkaar te kletteren als glazen, zo- dat wij hagel…

Wanneer de klok om middernacht twaalf uren heeft geluid ontwaakt een dag in al zijn pracht. Als de maan nog aan de hemel staat begint in het Oosten de dageraad. De eerste vogel zweeft op de wind 't dauwt over het veld bloemen ontluiken een nieuwe dag begint.…

De grutvadder waandelt mî de klenne jonge dur d’n hof. De grutvadder kiekt nor z’n gruuntes, de ertjes en de slaojen de svojje. En hoew of de kelver ‘r bij ston. De jonge kiekt ok en hij prakkeziert ‘r ovver wa-t-ie opa’s nog mèr ken vroage. En wa zin dè, Opa? Dè zin zwarte bizzeme, jonge. En ze zin rowd, Opa? Dè kumt dè ze nog gruujn zin…

Ik zag een wolkje wezens waaien, een spreeuwenvolkje in de vlucht complexe haltervormen draaien met opgewonden schel gerucht. Het was een levendig spektakel. Wat orkestreerde deze dans? -Een ketting zonder zwakke schakel, ineengevlochten vogelkrans. Wie was de leider -ieder leidde. Wie waren volgers -om de beurt? Wat hield gevangen én…

Een zwaluw rust met bedauwde vlerken op het schaduwrijk ongerepte strand waar menig schelp in beeldhouwwerken zich schetsen laat als scherp getand het schittert in gelaagde schijn de schoonheid van het verborgen zijn Voorzichtigheid gebiedt de vreemdeling wanneer hij geruisloos nader treedt in het spoor van een nieuwe schildering dat zich…

Een grote wijze Uil zat op mij te wachten, In de kou naar een lekker hapje te smachten. Zeker ruim tien minuten keek hij mij aan, Zag me met zijn grote uilenogen staan. Vloog vlak over mijn hoofd in alle stilte, Daarna stond ik slechts alleen in die kilte. Twee weken heb ik mij nu afgevraagd, Waarom deze Uil nu niet in Holland daagt.…

Verbazing over moeder aarde hoe zij het al die jaren klaarde steeds weer de schoot te zijn van al het leven groot of klein Zij laat alles groeien en bloeien zonder zich te vermoeien om wat de mensen haar aan doen zij maakt elk voorjaar weer groen Het is een groot wonder keer op keer bijzonder dat zij al eeuwen lang gaat haar eigen gang…

als je door het raam naar blad en bonte spechten tuurt... hoe je vanachter of -op een karrevracht pas gehakte espen en iepen en dwars van kruiswoordraadsels weg toch nog het lover van het bos kan zien? kijk eens rond naar links en rechts; sta er middenin. ga op in groenige luierlucht de bladerlichte gave languit te liggen hoe het gerikketik…

Zomer is voor mij de zee, die opgejut door westenwind haar branding naar mij lonken laat. Ik kan niet anders dan mezelf verliezen, drijvend op de toppen van golven vol plezier. Ik keur ze met mijn ogen. Geef mij aan de sterkste mee En schiet pijlsnel naar ’t strand. Surfplank van vlees en bloed.…

als een poort in de hemel spant zich heel hoog een almachtige prachtige regenboog rood en oranje geel, groen en blauw net was er niets hoe kan dat zo gauw? het lijkt op een sprookje fantasie, toverij de helft van de hemel één groot schilderij 't is het werk van de zonneschijn die glanst en danst de zon die de regen in elk…

De zon komt op achter de horizon en schenkt hem haar rosse gloed. Hij repeteert hartstochtelijk zelfverzekerd over Wonderen - heelt juichend de tijd: de winter voorbij. Hij overdondert haar met zijn waterval van schrille tonen. Fantaseer ik in haar bekhoek even een glimlach? Ze vliegt op, de schaduwen glijden en houden haar geheim…

Broos en klein ben ik. De weidsheid van het landschap op de heide is zo mooi dat ik de kunst van de Schepper niet snap. Deze stille schoonheid; die ik niet bevat maar ik geniet ervan… Plots hoor ik het gakken van een zwerm ganzen en kijk ik omhoog, naar de blauwe lucht. Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht…

Sneeuwklokjes als voorjaarsbode in de winter....…

Water met een oerverleden tussen wildernis en binnenzee door kille zakelijkheid doorsneden gelijk een drama dat wordt stilgezwegen als de dood die zich herhaalt op grijs gereden asfalt snelheid is vandaag een zegen jaagt men op seconden winst dus ogenloos voor ‘t water vanwaar het kwam waarheen het ging hoe het zijn loop verloor…

Een kille winterbries scheurt over de eindeloze vlaktes. Waar de hemel de aarde raakt, verschijnt een schittering in het water. Hoop weerspiegelt onder de stralen van een lachend gezicht. De wind voert naar vreugde en doet denken aan een troostende hand, begeleidend in het duister. Op weg naar thuis.…

Wringend en onheilspellend, donkere wolken van een opkomende bui, of pletsende regen. Daarna een kleurenspel zovele kleuren door elkaar. Een wonder om te zien, een boog van mijmerende pastellen. Ze smelten samen, van licht naar donker. Zij spannen zich uit, ze rekken zich, van de ene kant naar de andere. Het duurt niet lang, de…

ik bewonder januari om de scherpe vliegtuigsporen in haar blauwe lucht en de paar witte wolkjes die snel op worden gegeten door haar lieve mond ja, ik bewonder haar en naast de donker- bruin gekleurde vensterbank wacht de koffiepot, en kaneelsiroop glijdt over de oude radiator naar beneden beneden waar het gras ligt te roezemoezen…

Het vijverwater ligt blauw in het licht van de lucht; het vijverwater lijkt lucht. Weerloos, het water spiegelt de hemel diep in zichzelf verlicht. Het stille vijverwater ondergaat het geweld van de lucht en het licht - en het blijft water.…

Weer geeft de wind en reiken wolken over en flarden wol van schapen vaal geschuurd aan rotse randen Een beeld van gras en vlak en langzaam stijgt een dal Het klettert kort en amper raakt één zonnestraal het vochtvervulde land Een vale damp van zee en ver omhult en hevig trillend klinkt de lucht en dempt het grommen van de zwav…

Heel veel water schoont en zuivert van het kwaad wat in de boeken staat is als een leugen water schoont en zuivert wast onfrisheid van ’t gelaat maar zie de mens hoe zij daar staat met vuil gezicht gewond tot in haar ziel zij haat dat zij nog steeds bestaat zij bidt haar god dat hij ook haar verlaat zij bidt haar god om water…

Veluws zand; grond van mijn hart trots blik ik naar je groen gordijn dat zich plooiend rust in zomen waarlangs zilv’ren beken stromen die zich monden in de Rijn. Veluws woud; als een ware kroon fier op sterke stam gedragen wiens wortels bodemloos verzinken om van het levensvocht te drinken dat in je kern ligt opgeslagen. Veluws heide;…

door stads- en lenteleven drentelen met een zon die piepend op de schouders hijgt. jazzybomen kuieren door het park en eenden fluisteren hun veren langs de waterspiegel heen een borst vergaapt zich aan een kleintje een bank dommelt onder 't oudje terwijl grasveld geurt naar fris en frisser tuimelt een wolkje boven die stad mijn woorden…

daar stond je, stijlvol tussen al dat donker in de zon omarmde jou en gaf je die zilveren glans voor mij ben jij de koningin onder de bomen daar in hartje winter sta je kaarsrecht te wachten tot de bladeren weer komen het zal nog even duren maar tot die tijd straal jij iets heel bijzonders uit…

de gloed die doet me denken en die keer dat het leven me wenkte ik was vrij en alleen mensen, er waren er geen die zachte gloed op al dat groen de bladeren gaf ik een zoen het riet een dikke knuf daar werd ik weer suf ik kwam weer op beide benen te staan maar die ervaring liet me niet meer gaan die mooie lach van de natuur kreeg om…

De eerste zonnestralen raken het wassende water Het schitterende waterkleed laat zich spreiden Drijvend neemt het water de zonnestralen mee Langs prachtige oevers van groene weiden Het waterkleed laat zich meenemen Door geulen van mystieke rietkragen In nevelen vol sprankelende druppels Het water laat zich langzaam meedragen Stil laat ik…