Alle inzendingen over muziek

Bergtoppen aangeraakt Op handen gedragen ’t Licht valt door kieren en verspreidt zich aan je voeten Door woorden verwond Middels veren gestreeld De wind slaakt een zucht warmt jouw blanke handen Treden vol levenslust Dalend en verend Wapperende lakens voelen als een deken van ijs Oh…..beste vriend, zing voor mij vanuit je hart van…

Je ligt betoverd in je bed. Beneden speelt je moeder. Lichte noten van een nocturne. Je huivert onder hun duistere koestering. Schaduwen worden bedwongen, kamers gezuiverd van zwart. Je valt in slaap op een valse brillante.…

zacht fluisteren huizen de woorden van hun bewoners opgeslagen achter raam en deur mêleren zij hun eigen geur ontsnappen in vlagen die door wind van straat naar plein worden gedragen waar werk en verkeer de echte stemmen zingen in het koor van de grote stad…

De namen van de koor-smoelen nog niet zeker de contouren van de koor-doelen zeker wel zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder ho, he, le, bi , Yt, ‘n griet met ballen van het accent op onze verscheidenheid naar een verrassende klassieke eenheid door God ook aan ons soort mensen gegeven om ons vooral op aarde muzikaal uit te leven…

Een hele generatie is ermee opgegroeid denkende dat dit schip nooit zou zinken als de politiek zich er niet mee had gemoeid zouden haar geluiden nog steeds klinken die vertrouwde stemmen van de dj’s met tussendoor het geluid van de jingles de hits van de Bee Gees en de O’jays wie genoot er niet van al die singles de laatste minuten met de…

voor Yann Tiersen hier ontwaakt de dag uit een nevel van mist die de nacht heeft opgeworpen wanneer het vroege zonlicht de morgen een handje op weg helpt dan komen de mensen weer tot leven... de morgen als begin van een mooie belofte die wellicht vandaag nog kan worden ingelost…

Onverstaanbare stemmen. Dichtbij en toch ver weg. Heerlijk geluidsdecor. Om bij te mijmeren. Over mensenlevens. Over dingen die voorbij gaan. Ideaal geluidsdecor. Om naar te luisteren. Meer is er niet te doen. Op dit terras in de zon.…

is het niet bijzonder dat wij onderuitgaan door schone tonen wegebben in streling en stroming van innig hoge gevoelsband onze emoties niet meer beheersen en laten meeslepen door zwevende liefde als zalig diepste wezen van mijn zijn in verrukking der gevoelige wetenschap muziek en mystiek keten mij voor eeuwig in uw gevang…

Het kind zat naast mij in een zaal, tussen ons lag de partituur. Maat- strepen stonden stijf in stil geweld van inkt. Dankzij de muren en het dak werd dat geluid. Zoals bij ons de huid verdriet omspant, zei ik, en een voor een wees ik de instrumenten aan op het schavot. Zij is er niet. Als ik mijn ogen sluit ga ik haar zien. Tussen hoorn…

Op wolken, zachte wenk van lijfwacht weet wel beter. Kijk wel uit boom, op- gezet onder ogen - kort joernaal. Uit mijn T-hoofd, onder arrestanten. Bedoeling? Mij niet gemainlined. Platzak landverrader. Ik speel, met Santana, zaden. 'Ben ik in beeld?' Klinkt goed. Zie je, ik kan ut schudde. ------------------------------- uit…

Mijn lief is blij, zij lacht en zingt En schittert in de zonneschijn; Als zij zó héél mijn leven zingt Kan nooit mijn leven lijden zijn. Ja! zang en lachen duren kort Als bloemen in de zomerdag; De zomer sterft, de bloem verdort: Zo sterft der mensen zang en lach. Maar nu der zonne gouden val Vloeit langs gelaat en blinkend kleed, En zij…

ik was gegrepen door het orgelspel liet me zweven op donkere bassen langs pilaren waar heiligen al decennia lang sokkelden in vrome gebaren klom met hoge tonen naar boven waar licht en lucht elkaar raakten in gebrandschilderde ramen als kleuren sterven vult muziek de gewelven gaat het finalegeluid al voor het zingen de kerk uit…

Toen klonk er muziek en het geluid werd... anders! Een gedaanteverwisseling. Met de klanken komt de andere mens aan het licht. Een mens wordt ontvankelijk. Muziek bespeelt de ziel met haar tonen. Ze troost, bemoedigt. Ze is een weldaad voor het hart. Of het nu de opening is of de laatste tonen die wegdrijven in de verte. Steeds opnieuw weet…

virtuoos overdansen lenigjonge vingers de vierweg op een elegantslanke hals harenstokberoeren doet borst- en taillesnaren sidderend ontwaken trekt registers open melodie breekt pareljuichend uit de open flanken de heupen kingeklemd bij haar boventoon in orkestrale luwte tuimelt mijn ziel een kortstondig arcadia binnen…

Nu de poorten sluiten Moeten wij gaan Er wacht een wereld buiten Zwevend in je baan Volgende ronde Pak het beet Anders is het zo zonde Het zand wordt heet Onder je voeten Daar begint je reis opnieuw Je moet het voelen Zuurstof door je kieuw Heen Zoals dit levende Wezen…

Caro Emerald, haar nieuwe song : I belong to you dit heb ik er van gemaakt ik luister naar het gefluister van de nacht wanneer luchten zwart zijn, vol wanhoop ik vraag de zon om de maan te vertellen over ons twee uitgerekend ik… het nagenieten dat eeuwig schijnt te duren …zie ik in uw glimlach en in uw ogen, waar liefde uitstraalt…

ik wacht op een paar woorden de zon en de maan en de eenzame reiger kom mijn liefste ik mis je altijd langs de vaarten lopen koeien en mensen dat zal dan wel Nederland zijn zo laag zo laag het land wat een onzin we zijn kantoren en snelwegen die kloppen in hun aderen vol bloed van de muziek we zijn gek van muziek…

Wie luistert naar Grieg, denkt aan Noorse sagen. Hij ziet fjorden en bergen. Hij hoort water stromen. Hij ruikt sparren en dennen. Hij proeft de zilte zee. Noorwegen is avontuur. Noorwegen is natuur. Noorwegen is muziek. Muziek van Grieg.…

hij wist op eigen wijze de grootste noten klein te krijgen met rechte rug de voeten vrij begeleidde hij de koren rei op rei pas als de kerk leeg en donker werd hij zich alleen wist in het orgellicht dan zwichtte hij voor solo’s die de hemel raakten de hoogste nootjes kraakten tot een volmaakte melodie…

op de radio zingt iemand zo mooi dat ik bijna ga huilen maar waarom huil ik ? misschien uit verdriet over het leven dat zo verloren lijkt en om oorlogen in verre landen wie weet ook gewoon dat ik zelf zo wil zingen maar het niet kan dus ik luister en mijn tranen vloeien over de wereld en voor mijzelf Pappa, huil niet…

Zojuist verloor ik weer mijn ziel aan Bach Adagio 'Concerto en ré mineur' het heeft zoveel van verlangen en treur ben vaak door zijn noten en tonen van slag zoals hij gevoelig wenend meevoert langs het hemelsblauw klassiek gelaat van het schoonste wezen op aard, voel dan eeuwige droom die met liefde ontroert kom vrouw, waan der permanente…

Als had de menigvuldige gedachten Met alle 's mensen begeerlijke krachten 't Verstand gehoorzamen gelieke, En reden dan de mate daar slaat Met ene voorzichtige rijpe raad, Waar vindt men lieflijker muzieke. Als Heren, Vorsten, landen ende steden Eendrachtelijk leven in goede vrede En d'arme hem neret van de Rike. Als d'overheid goede…

Vloeiend over de zwart-witte toetsen met sterke, bewegende vingers, soepel in de polsen baant de pianiste zich een weg door prachtige partituren van Bach tot Chopin en ik de klanken laat doordringen aan de horizon van mijn gemoed omdat ik het pianospel zo bemin…

de hand was licht en droog vingers lang en slank je nagels donkerrood gelakt in subtiele kracht je opende terwijl de ogen telden met een ontspannen lach in wit en zwart toucheerde jij de sterren van de hemel vergaten mensen dat jij het was die aan de vleugel zat stilte eindigde jouw concert men voelde hoe de wereld anders…

hij wilde fortissimo om alle deuren snel te openen maar preludeerde in tonen die raakten ruimte voor akkoorden maakten met een licht toucher op gevoelige snaren kreeg hij de mensen mee…

ik heb thuis nog een gitaar waarop ik nooit zal leren spelen maar ik vraag u niet om medeleven want ook niet kunnen spelen (er geen aanleg voor hebben) maar tóch de drang er bij vlagen op te willen tokkelen het heeft wel iets...…

ik wil de tonen voelen zij moeten in mij woelen iets losmaken dat zweeft mee gaat langs pilaren gebrandschilderde ramen in de hoogte ruimte neemt ontkomt aan de kleingeestigheid op weg gaat voor een verre reis ik heb iets verloren maar zag in een glimp van engelenkoren het hemelse moment dat in aards beleven zijn weerga nog…

leunend tegen vergane glorie van strijkers omlijst door koperen blazers vanuit het midden klinkt de donkere stem van Nat King Cole de geur van oudheid vermengt vergane glorie innemend zijn met galantheid het ritme aanstekelijk uitdagende pianoklanken zo smaakt pure verleiding…

Gestrande engelen strelen de schelpen in mijn oren Stormvloed vanachter de pupillen laat verouderde schepen vergaan Elke keer als ik aangespoeld Flower duet mag horen Dank ik Neptunes voor de muziek van de bloemen uit zijn oceaan…

Geef mij de ballade uit de Hades of een opgewekte blues, ik swing op elke hiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaar geuzenlied, de wals voor weduwen en wezen, de bloedeloze stierenvechtersrapsodie. En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne…