Alle inzendingen over geweld

Opgegroeid met veel huiselijk geweld Altijd verzwegen en nooit iemand verteld. Niemand biedt een helpende hand Iedereen keek naar de andere kant. Het geweld was bij iedereen bekend Maar alles werd door mijn ouders ontkend. Het briefje voor gym werd geschreven heel vlug Want de handdrukken stonden op mijn rug. Altijd wel ergens een blauwe…

toen stenen en glas door de straten vlogen toen monden schreeuwden door de koude muren heen toen tollende lijven met groot lawaai de stad in stormden en alles tot puin was gewalst toen het licht begon te worden en een vreemde stilte binnensloop en jij je in gesnik verloor en duiven onverstoord koerden en je rondkeek naar wat over was en…

Rellend tuig plundert Slaat voor tonnen stuk Politie treedt op! De eerste in z'n poot De tweede door z’n kop…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn Waste Land, over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. -------------------…

Zit je nog steeds in je cel? Is dit de hel? Zijn je dagen lang? Heb je een cel zonder behang? Dat is niet van belang! Snap je wat je hebt gedaan? Je hebt ons pijn gedaan... Heb je spijt? Huil dan maar als een schoolmeid...jouw toekomst is uit de tijd. Had John maar aanbeden, en was je toekomst niet verleden... Dit voor alle schone verwachtingen…

ze staan allemaal aan het Tijdenskanaal kazematten beton en staal maakten het helemaal als O-lijn verdedigingslinie radicaal tegen een Duitse aanval bruggen over het kanaal opgeblazen vanuit de kazematten schieten maar over het kanaal vertraagt in elk geval de Duitse aanval er zijn nog tal van verdedigingslinies in het binnenland…

wind en wolken jagen blaadjes ritselen vlagen smoren ochtendrood wolkenflarden vlagen het licht uit de dagen langs de Grenzweg de Westweg waait de dood de Walchumer Schloot doet de grens voor oneindig rechtdoor vanaf Sustrum Moor somber verlaten lopen de straten al maar rechtdoor gevangenen zwoegen een meter diep ploegen met schoppen…

Er werd gestreden, dit met wapengekletter schoten klonken door deze donkere nacht De donker geklede gozer scheen een etter die in donker de oude man had opgewacht Het werd een knokpartij op leven en dood dan leek de oudere aan de winnende hand Daarna de slechterik, tot zelfs in een sloot de ander duwde hem onder tot de overkant Geen van…

Kerf getrokken langs een lineaal totaal kaarsrecht zo ver ik kijken kon en het loopt door achter de horizon zo eindeloos recht dat voelt slecht waar ben ik terecht gekomen nergens troost in mijn dromen heeft een water bochten Stadskanaalsters kochten drugs en drank om dat kanaal recht als een plank te vergeten niet langer door hun…

volg MIJN pad alleen veeg de straten schoon een kind doet de was dans naar mijn pijpen het is een simpele wals hoor het 1-2-3- klappen van de zweep doorbijten is het devies mijn wil is de wet een blok aan je been al die toxische mensen iedereen heeft wat wie niet horen wil zal snel spoorloos verdwijnen in nor kist of kuil 1…

Drie in één het licht de wijsheid van mijn zingen Mijn stem is de merel in mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemel troont Het huis met de vele woningen; voor mijn oog een blinkende Davidster terwijl ik denk aan al het onschuldig vergoten bloed; de kannibalen die nooit genoeg krijgen van het verorberen…

ik ben het fabelschubdier in Wedde op het kasteel hier was ik de draak had tot taak in lengte van dagen het wapenschild van de familie Addinga te dragen hoofdelingen die solden met de vrije boeren van Westerwolde als onderdrukkers waren ze berucht naar de slotkelder ben ik gevlucht voor hun orde en tucht bang kwam ik in hun onderaardse…

Vandaag werd ik spontaan getroffen door een aanval van lichtvoetigheid, waarvoor geen therapie bestaat, dan zéér sombere gedachten. Mijmerend ga ik zitten op een bankje. Somber denk ik aan de zinloosheid van ons sterfelijk bestaan. Mijn donkere wolken werden getroffen door een aanval van de zon. Ze verloren na een nutteloze strijd. Daarna…

Versgevelde abelenbomen liggen langs de grachten heen, die de oude zandweg zomen, hoofd en armen afgesneên. Sterke stammen, kon dat wezen, gij, die, op en in de grond, met uw voeten vastgevezen, vamen diep, ondelgbaar, stondt? Gij, die 't zwaar geweld der winden, kreunende, op uw kruinen droegt; die zo lang…

niemand weet wie ik zal zijn wie ik was u overschat mij ik ben radeloos ik was een ander geef mij touwen bind mij vast dood mij niet ik ben onschuldig ik ben de vijand ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1999.…

Wat Balthasar ons volk heeft nagelaten Toen hij godsgruwelijk en onverdoofd Barbaars gevierendeeld werd en onthoofd: Twee authentieke ronde kogelgaten. Bedenk, als u die kogelgaten ziet: Gevaar voor recidive is er niet.…

Ons kickboksduo ging haast over lijken Het is onmenselijk, zulk grof geweld Miljoenen volgden dat. Ik was ontsteld Dat zoveel mensen daarnaar konden kijken! Zó zot. als mannen matten is ’t ‘hoezee’ Maar als ze zoenen is het meer ‘nou nee’ (Maar liefst 3,5 miljoen kijkers bij Badr en Rico…)…

Heel even staat hij in een bui van veren een korte sneeuw een kolk van kleine pluimen weerspiegeld in de vloer een ademloze vrede terwijl het schot weerkaatst tegen de zuilen. De lichte buit begeerd de vogel weerloos als room geschept gelegd tegen zijn huid aanspoelend in een golf van bloed ontroering de kerk zet in de zon haar bakens uit.…

Toen hij gedaan had wat hij wou, Begon er in hem een bedroeven Of hij moest wenen bij een groeve En nooit meer vrolijk wezen zou. Vlak naast hem was de vette vrouw, Nog naakt, zich wassend, of de schande Met ’t zeepsop droop van hare handen. Haar ogen waren hard en grauw. En plotseling had hij zijn mes In ’t deinen van die buik…

De koning leed aan melancholia, zij hield hem uit de slaap. Het eerste licht trof een verslagen man. Er werd gefluisterd dat God zijn goede hand van hem terugtrok. Nu houden boze machten bij hem huis. Zijn kamerheer, een praktisch man, liet toen een herder komen. Jong en muzikaal zou hij de wolk om het koningshoofd verdrijven. Die kunst bood…

De stormwind gierde met dof gedruis; Ik dwaalde treurig om Ada's huis; Daar binnen blonk met rode schijn De bruiloftstoorts op 't blank satijn, Daar binnen klonk zo rein en schoon De zilv'ren snaar met zoete toon. De stormwind gierde met dof gedruis; Ik dwaalde grimmig om Ada's huis, Daar binnen stond, die 't woord mij gaf Van liefde…

wanneer alles weeral eens tegenzit en het denken verstoort het evenwicht zo ook het verdriet verdrijft de blijdschap dan treurt de lach in gevangenschap we willen wel maar kunnen niet zo goed het luisteren naar die gedwongenheid ons hoofd knikt steevast op en neer maar het hart wilt juist die ommekeer we kunnen elkaar in de haren vliegen…

Alles heb ik geregeld: de valse naam en het hotel waar niemand ons zou zoeken. Zijn spierkracht, dat hij klein was, niet veel sprak, zijn gladde bruine zolen heb ik zelf bedacht. De rust waarmee hij alles met me deed om me tot een bekentenis te dwingen. Stroomstoot, ijslikeur, bamboe, valse hoop: hij was een meester in het derdegraads verhoor…

Uren, dagen, maanden, jaren heb ik, ik zweer het, ik schrijf het nu op onder ede met vanzelfsprekende reden gewerkt aan vrede op de aarde in de mensen een welbehagen maar oorlog is wat men, met name de man trekt de mannelijke oudere regeringsleiders voor de 250ste maal is in de VS het geweer gepakt om heel, heel veel slachtoffers dood…

Ik ben zo kwaad, kwaad op meneer de rechter Want hij dacht dat hij alwetend was en maakte daardoor de ergste vergissing, de keuze van de onverschilligheid Ik ben zo verbijsterd, verbijsterd over het wankel rechtssysteem, waar de almachtigen nooit verantwoording hoeven af te leggen Moordenaars hun gang kunnen gaan en de mening van…

Ik ben vanochtend heel vroeg opgestaan, op zoek naar wat nog waard was voor te leven, een antwoord werd die ochtend niet gegeven, en langs het water ben ik teruggegaan. Daar zag ik iemand die wat op mij leek, en stil vertederd naar wat eendjes keek.…

In mijn tuin een sijsje zat, Dat zo'n aardig nestje had. 't Vleugelde in zijn groengeel pakje Vrolijk in de bomen rond, Van het takje op de grond, Van de grond weer op het takje. In het nestje zat zijn schat, Die drie jonge sijsjes had. Lustig ving met zoet gezing 't Kleine fijne kwinkelding Al in d'ochtend aan te kwelen…

Door het raam zie ik een vrouw haar kind slaan de man komt thuis en slaat zijn vrouw ik sta en kijk Ze zijn nu bij de buren een veldslag huisraad vliegt door ruiten ik sta en kijk Het huis vat vlam en ook het huis ernaast er liggen doden in de tuin ik sta en kijk Kinderkreten sterven weg de overkant is een ruïne uit een puinhoop…

“Wij allen zijn als bloemen van één tuin”, Tot welke god je bidt kan mij niets schelen, Geen eigenschap of kleur mag ons verdelen, Al ben je gay, straight, wit, geel, zwart of bruin. Zo’n tuin, welk aardig mens wil dat nou niet? Maar zorg dan wel dat je het onkruid wiedt.…

Wat kun je zeggen na die schietpartij Wat woekerde er in dit daderhoofd? Wie heeft het van gezond verstand beroofd? Wie bracht het onderricht in barbarij? Wie liegt dat men zo naar de hemel gaat Is een der bronnen van dit aardse kwaad © Inge Boulonois…