Alle inzendingen over Chaos in het vekeer

de woonwijk in mijn hoofd brengt ogen naar het straatlicht als een oude vogel vlieg ik traag langs huizen ik zie de linker en de rechterbuur en de bovenbuur rimpelt in het raam mijn naam de buur drie deuren verder lijkt ook op mij ik voel hun binnenkant, hoe ze tasten aan chaos in de winterkamer en steeds wisselt de scherpte van…

hoe meer ik de chaos zie als opsomming van diversiteit waarin antwoorden uit het geheel liggen besloten is de weg die mij door onzekerheid leidt de juiste de gang naar ontspruitende loten als ik de massa een weg door de trechter gun en mijn ademen daar op richt dan zal een nieuw antwoord, ook al is de straal nog zo…

Houten versteende muren tussen wat te zien is, - ooit zichtbaar was wat nu in het verleden past - staat buiten de grens van blindeloos verlangen gevallen glas door geschiedenis aangetast. Veilig gedwee leven met slechts regelmaat, gaaf gekwetst door turbulentie gestoord. Geef me aan, ga me na, duw me door de muur van wantrouwen geeft antwoord…

Het is geen doen in deze wereld hoe ze ook in het onaandoenlijke als een vergeten kerstbal hangt. Kom ook dansen bij ons, roept ze vreemdsoortige verbinding toe van ver over het uiterst denkbare. Ontspannen is het bij ons onterechte, wij hebben het rookalarm vernield, stikken doe je maar in de buitenlucht. Soms timmert iemand op een lessenaar…

Maar neem dan het gezang van de sirenen, die uit de overleveringen, nimmer zullen zwijgen in hun diepste stilte daar huist de realiteit waarin de waarheid zich onderscheidt uit het concept van chaos, spoelt het aan als we de verbanden zien, valt het zomaar in je schoot…

In de opschudding salueren agenten -- alle kanten op.…

Dat wat is openbaart zich Geschapen Of geëvolueerd leven ontstaan Vanuit een kiem Een cel Een bacterie Een organisme Dat wat is de mens Die in de chaos orde schept En In de orde chaos veroorzaakt immer zoekend naar adem In de storm Dat wat is Openbaart zich In alles Vloeit Groeit Sterft Laat los Dat wat is Is in samenhang…

Zo'n Filippijnse stad na de tyfoon De beelden zijn te erg om te bekijken Het puin, de modder, opgezwollen lijken Een radeloze vrouw zoekt naar haar zoon Wat wereldwijd aan hulp wordt opgehaald Werd gisteren voor 1 schilderij betaald.…

Een perfectionist uit Leiden dacht orde en chaos te scheiden dat wou niet lukken planning in stukken resteert hem slechts een perfect lijden…

als er een god bestaat voor alle geloven die op ons neer-kijkt van daarboven ziet hij geweld en chaos en denkt: zij zijn nu echt van god los…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de turbulente chaos zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan…

zichtbare oneffenheden pas met het fingerspitzengefühl lokaliseerden we het plaats delict een oneffenheidje in de kristallen structuur als exponent van een latente frictie begin of einde van de mega breuklijn toen deze marmeren compositie zich ooit heeft gezet in herstel zal de spiegel geweld worden aangedaan maar de magie van chaos…

zij was alchemist kende het boek wist de namen van de meeste stoffen zo uit het onzichtbare te halen van base tot loog en alle metalen tijd etaleerde pipet en petrischaal in het donkere lab waar licht valse info gaf de stoffige receptuur voor een veelheid van elixers bedekte een hele boekenwand in chaos geordend zacht klonk…

verbeten trok hij strakke lijnen op papier begrensde openheid ontspande in plezier met rond verloor hij zicht en voor krullige tierelantijnen is hij nooit gezwicht zijn perspectief wist enkel dag en uur want morgen was vol onbekende zorgen hij kende de prijs van chaos door teveel impulsen tegelijk de medicatie voor ontwarren…

de tijd in chaos is ook de tijd van de onbegrensde mogelijkheden kijken in de onzekere toekomst maar eerst leren van het dubieuze verleden lopen over asfalt langs beton lopen onder de nog wat zwakke zon denken op dit roestige balkon alleen maar goedheid geef ik u in deze sociaal onzekere tijd geef u creatieve spontaniteit geschreven…

Als in een vacuüm rest het luisteren naar het fluisteren van de zachte wind Langzaam loslatend tot de stilte komt van daaruit de keuze voor een nieuw begin…

Chaos in mijn hoofd, uit zich in mijn huis, Ik wil hier weg, maar ben ook graag weer thuis. Wat gebeurt er in mijn hoofd, soms is het heel druk en soms lijk ik wel verdoofd. Onzekerheid is een struikelblok en daar zit een laag zelfbeeld bovenop. Dit wordt mij verteld en daarna door mijn hoofd duizend keer versneld.…

de schatkist vol gedachten aan jou is nooit gesloten in speelse chaos ontvluchten zij de ordening van plaats en tijd lichten op in leven met een lach en woord vol warme tederheid kleuren zomer in het vruchtenrood van lange dagen licht jij bent de schat en sleutel van de kist die ik al zo lang heb gemist…

Chaos om steeds te herscheppen als het lot komt onderscheppen elke spa op rotsen stuit. Regelmaat niet op te bouwen maar toch weer met stenen sjouwen in de hoop dat iets blijft staan. Morgen weer opnieuw beginnen weer de taak iets te verzinnen zodat eens dat huis blijft staan.…

penselen kijken me aan het linnen nodigt uit om te gaan beginnen snel de eerste streken maar mijn vingers zijn de vorm en kleur vergeten ik zoek en op het doek staat chaos in creatie schuif met mes de resten weg wat blijft krijgt adem voelt vrij en vormt in gemengde kleuren mijn stillevend schilderij…

Wanneer de aarde langzaam zal verdrogen en grote bomen bij bosjes vallen, pas dan zal men bidden gelijk vazallen, er de hemel smeken om mededogen De donkere wolken zijn allang gezien, uiteen gedreven boven de schapen die lamlendig hun helling afschrapen en zich niet houden aan paragraaf tien van het wetboek -verboden te graven in dijken…

kleinste is vermoord ze bakkeleien zonder woorden over wie de macht heeft over de galeien geketend zijn de slaven gedachten die stom varen op het dreunen van de grootste trom ze jagen tot de waterval hen breekt en ik in de psychose platgespoten bleef mijn schipbreuk is geleden zij zijn verzopen maar staan droog te wachten op de nieuwe chaos…

Achter de chaos die dit leven overheerst, Waarin geen lijn of vorm meer te ontdekken valt, Waarin gedaanten vormloos in elkaar overgaan, Bevinden zich de woorden van een heldere geest Die nauwgezet aanvoelt dat alles dat is geweest Alleen maar kan worden weergegeven in dit gedicht Waarin woorden alleen nog beelden zijn op schrift Voor…

het echte was te rauw te weinig mensen en ik vrouw je moest een sprookje blijven een verre lach de dag voorbij ik had mijn angst jij de sterke handen je mocht niet branden aan de pijn in mij dromen barsten uit mijn hoofd de vaagheid van gebroken wezens ik chaos om te overleven mijn oude wereld is kapot het…

Links, rechts, lob, ver, dichtbij, zelf, diep, achter, voor! Speel toch die bal! roept men in koor! Geen tijd om een weloverwogen keuze te maken, sjonge, wat gaat dat snel, ik laat het maar verzaken..…

in een dronken nacht verloor ze hem uit het oog hij verstond de kunst van het wegblijven ze liet hem een mooie chaos na de zon bleef er vastberaden op schijnen waarom zouden ze een vlinder breken…

Ik laat me gaan in de stroom, met de stroom de bedding, de oevers tast ik af mijn vingertoppen strijken langs de rotsen en de krokodillen voelen waar ze verpletteren in welke hoeken ze snijden ik ken de spanning van hun spieren, poten, kaken en laat hen gaan in mijn stroom, met mijn stroom mijn bedding en wijkende oevers geven hen de ruimte…

Trump is met fikse eigendunk behept En nog veel meer, hij hoort in het gevang Of een kliniek, het liefst behoorlijk lang Uitzinnig heeft hij om zich heen gemept Hij waant zich vleesgeworden Uncle Sam Niet langer twitteraar, maar pure spam!…

In zijn sadistisch universum waart Een slachtoffer van het schervengericht Dat zelfs voor chaos in 't Congres niet zwicht Een ramkoers: het venijn zat in de staart Op het moment suprème had hij gewacht Bestorming van het centrum van de macht!…

Het universum is verzot op vorm omdat het zelf de chaos wil bestrijden door mensen uit de chaos te bevrijden de dragers van de inherente norm die eerst op Aarde dienen te bewijzen dat ze bestand zijn tegen elke storm die daar historisch woedt; da's een enorm weerbarstig feit om boven uit te rijzen als 't pocherig verhaal van de baron…