1738 resultaten.
Food bij stuk
snelsonnet
2.0 met 15 stemmen 1.399 De vaste waarde van het eetmoment
Wordt nu ontdaan van burgerlijke trekken
We willen waar het kan voortdurend snacken
Al zien we groen van elk ingrediënt
En waar dat leidt tot mot op werkvloeren
Daar gaan we over tot het actievoeren…
tijden vervagen.....
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 827 beheers de sprong
toekomstgericht
in de ondenkbaarheid
dat tijden vervagen
beparel tranen
met ochtenddauw
in de wetenschap
dat gisteren verdween
herinner het verdriet
die droefenis te dragen
doorheen een leven
dat er geen was
beloof mij morgen
dat tijden vervagen
het licht van de zon
mijn toekomst weerkaatst…
Kleurenpallet! (Haiku)
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 554 zongebleekte lucht
vervagende regenboog
bewolkte kleuren…
Kleurloos
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 448 Kleuren vervagen
als de regenboog verdwijnt
uit je schreiend hart.…
Opgelucht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 Evenals mijn smart
vervagen mijn voetstappen
in natte vloedlijn.…
Zijden Draden.
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.852 De echo's waren spiegels in duister licht,
over mijn daden en denken en doen.
Teleurgesteld veranderde het mijn zicht.
Lang geleden is nog toen.
Zijden draden sponnen tot was.
Hoger, dunner, fragiel.
Lieten mij zweven tot net boven het gras,
geen angst meer, tot ik viel.…
weg
hartenkreet
2.0 met 32 stemmen 5.093 zal nooit vervagen.
Die jongen
die niet op kwam dagen...…
de hemel een bord
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 160 de hemel een bord
vol vervagende vegen
ook morgen weer…
onzekere regenboog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 door regen en zon
onzekere regenboog
snel vervagend beeld…
[ De muggen dansen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 153 De muggen dansen
in het vervagende licht –
de vlinder vliegt weg.…
Regendruppels
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 130 Regen drupt op mijn hoofd
Tranen rollen over wangen op de grond
Het doet pijn
Ik voel de angst, de woede, het verdriet
Ook het samenzijn
Hier en nu
Daar en toen
Het is zo surreëel
Die blik en die ogen,
om ze te zien vervagen in herinneringen
Woorden komen maar schieten niet los
Tranen wel
Regendruppeltjes op de grond
Om te vervagen…
Vervagend verleden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 457 Even
dacht ik
weg te zweven
naar een
ongrijpbaar verleden
maar jij
deed me beseffen
dat de werkelijkheid
zoveel beter is
dan een
vervlogen herinnering…
Vervaging in gedachten
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 2.096 grijs is het blauw
van het zilvergrauw,
zoals het baren van trage
golven die nog gelaten
stranden al zijn dagen
als toen hij verlaten
zijn stappen bedacht
hij ze voet voor voet
in het zand bedrukt
achterlaat voor goed
enkel de herinnering
spoelt de sporen naast
het water dat achterblijft
tot de vloed zich haast
en alles weer vervaagt…
Ik vervaag, de liefde niet
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 1.138 Je hebt een goed verstand
Je maakt mijn hart van zand
En je blaast het weg
Door je gevuiste hand
Je staat open
Zodat het op jouw land
En dan zal het smelten tot het in je brandt
En het vreemde is, je hebt het niet gevoeld
De weg leek onbereikbaarder dan ik dacht
Maar doe niet alsof je me zag staan
Ik was diegene die zo om je lacht
Ik…
Vervagende beelden
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 393 zij tuurde gisteren
naar het trieste grijze weer
de koude bleef stil in de lucht hangen
in voorwaartse vlucht
zij steunde op haar armen
verzucht door weemoedige gevoelens
zucht o zucht
ergens binnenin was zij weer kind
ziet zij zichzelf als klein meisje zitten
in vervagende beelden
over oud en nieuwjaar
ging zij terug in de tijd…
Vervagen (haiku)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 97 Weldadige mist -
scherpte verliest bestaansrecht
in een zee van grijs.…
Vervagen (haiku)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 65 Weldadige mist -
scherpte verliest bestaansrecht
in een zee van grijs.…
Vloeiende vervaging
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 376 Voor alles wat vloeit
Is niemand meer bij geboeid
Op intrige na, warmte, liefde en intimiteit
Ontplooit zich niet binnen de muren van vasthoudendheid
Gevoelens om in te verliezen zijn verloren gebleken
Zoveel misstappen geleden allen zijn gebreken
Reeds aangemeten in de schuur gelegen
Naar de achterdeur verwezen,
Wreken zal het wezen.…
Vervagende vieringen
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 315 De Pinksterdagen zijn alweer voorbij
Maar ik weet van die zondag en die maandag
Nog amper waar het allemaal voor staan mag
Wat weten dan de lichtingen nà mij?
Bij hen is Pinksteren vast heel beroemd
Als dagen die naar Pinkpop zijn vernoemd…
Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Als het daglicht gaat slapen,
waar ligt dan de grens?
Zal ik gewoon dromen,
zolang de beek blijft stromen?
Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of…
Hergeboorte
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 948 Strompel, struikel, stort ineen
Trots wordt uitgespogen
Welkom warme wanhoop
Huilen, lachen, ademhalen
Nieuwe, troostende lucht
Dan stilte, aandachtige stilte
die snikkende echo's verdrijft
Ik fluister voorzichtig
om haar niet te breken
Tot ik de slaap vind
of hij mij
Hoor je me?
Hoor je mijn stem?
Hoor je de stem van mijn hart?…
Stemmen in de herfst
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 601 Afstanden zijn leegtes die weinig verschillen
of echo's weer hun hoop teruggeven.
Geluk is een koud woord geworden dat ik verstoppen wil.…
Magie van soepele zinnen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 510 de lege tekst
tocht wind
luguber kaatsen
medeklinkers
echo's naar elkaar
ze kunnen geen
volume vinden
klinkers klotsen
tegenritmes en
zijn onbenaderbaar
woorden missen
de magie van
soepele zinnen
brengen niet meer
binnen dan betekenis
strofen vloeien niet
omdat de inhoud
strak bevroren lijkt
misschien wel
doodgeboren…
Dichterbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 111 Echo's die je achterliet
dichterbij kom ik niet.…
Je warmde het terras
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 366 ik zag je lopen
een glimlach in
de étalageruit
verkopers gingen
voor je onderuit
tegeltjes zoenden
je laarzen en klakten
zacht het tikken na
voor zij hun echo's
tegen gevels plaatsten
je warmde het terras
met je spontane lach
en in je ogen scheen
de zon ja zelfs de obers
keken vol verwachting om
je bent gekend
daar waar jij gaat…
schreeuwen zit van binnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 379 muren zijn hoogpolig
vreten echo's uit de lucht
het schreeuwen zit van binnen
een vliegen zonder vlucht
gevangen in hun kassen
fixeren ogen een plafond
handen kiezen houvast
zoeken veiligheid rondom
passen zijn onzeker
de vloer is lichtgeraakt
ademen gaat sneller
als er kennis wordt gemaakt
de eerste blik naar buiten
als drempels…
(T)HUIS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 Nog één keer zal ik gaan
en van op afstand zien
de voordeur met vers vernis
oplichtend in een scherf najaarszon
en daar
achter trendy vitrages
de geur van oude muren
tussen de spleten
de echo's
van mijn vroegste jaren
de kleurige loper
van de trap naar boven
die hele perceptie van gemis
opgeslagen in het landschap
achter mijn ogen.…
Parijs
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 330 Mijn hart huilt tranen
Van kleuren blauw, wit en rood
Grenzen vervagen…
Toekomstbesef ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 68 Mensensporen dekken
modderlagen van emoties
vervagen nimmer.
Vlinders begraven
beeldend vervagend herfstlicht,
mist als berusting.
Afwijking bestemd
besmetting van ons gedrag
de dood blijft ongetemd.
Open kruispunten
in werelds toekomstdromen
door details bepaald.…
Gevangen en geraakt
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 358 En waar haar scheidende ogen verzinnen wat ze zonder mij genezen
als een wond die zijn pijn in woorden verliest
en echo's weer laat dwalen
en ontwaken in het ritme
van het het gebed dat ze zelf het
meest vreest.…