Alle inzendingen over Groninger

schorre lege velden waken als duivels over verlaten steden en dorpen die als luchtkastelen opdoemen in wrakke doch lange nevelslierten het leven is vertrokken, slechts wat ademgeruis slentert nog door het puin waar in het gruis staat geschreven, dit was eens ons zo vertrouwde huis fundamenten ter zicht gesteld door het kantelen van de aarde…

Was getekend Jan Jacob Krediet Van den Bos, dichter van en voor de Europese Unie Mede namens minstens Vijfhondervijfenvijftig Groningers…

Er zit geen schot in mij, Want ik draag een Loden last om mijn nek, Probeer me voortdurend Aan haar te ontworstelen Die begin en oorsprong was Van dit leven, de paraplu Boven mijn hoofd waaronder Ik altijd schuilen kon - Langzaam valt zij nu uiteen Als een rottend kozijn Dat zo veel jaren door Onderlinge verbanden in Het lood…

Kijkend naar een aflevering van Jinek memoreerde Arjen Lubach, een Groninger net als ik, naar jou, omdat je door een zware depressie zelfdoding hebt gepleegd en je levensklok stil bleef staan. De grote wijzer haperde nog even, maar dat was dat.…

Met nostalgische blik Terugkijken op wat ooit Het naberschap heette - Buren die Elkaar niet links Lieten liggen En verantwoordelijkheid Namen voor elkaar Uit naam van saamhorigheid Zo was het immers, in De jaren vijftig, toen Geluk nog heel gewoon was In regio's waar het Naberschap leek te zijn Uitgevonden - nu er Meer…

Minerva wil weer eens een feestje, dus Men koopt wat bier en wijn en ook wat nootjes Huzarensla voor op de kleffe broodjes En stapt dan met dat alles in een bus De regels zijn: Niet aan de noodrem trekken En denk er aan na afloop uit te checken…

dag in dag uit was er wel was in het jaar 1900 voor de jonge moeder die toen mijn oma was maar zou zij ooit gewassen hebben in een wak met een rivier op loopafstand van waar zij woonde in mijn verbeelding zie ik haar ook in de winter bezig in het kleine schuurtje waar het soms krakend vroor maar ik hoop, dat het werd warm gestookt…

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

Mijn geheugen is een vergiet, Het is zo lek als een mandje Of je het nou Wil geloven of niet Altijd als ik het nodig heb Laat het me in de steek, Dan is het er gewoon niet - Als volgt heb ik mijn probleem Voorgoed opgelost: Een hoge hoed draag ik sinds kort, Onderverdeeld in ontelbare laatjes Met daarin mijn verleden In beelden…

. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- eerste couplet van het 9 strofes tellende gedicht Novemberland (clandestien in 1943 verschenen), een loflied op de Groninger Veenkoloniën van Koos Schuur (1915 - 1995) uit: Gedichten 1940 - 1960…

Dit is geen gewone rivier Die zoals van haar verwacht wordt Ergens uitmondt in een breed Uitwaaierende delta ergens aan Een kust - Mijn rivier gaat tegengesteld, Stroomt van een naamloze kust Van een niet nader te noemen land De droogte in, brengt water Voor hen die dorsten, en vruchtbaar Leven in de woestijn Waarin zij uitloopt…

je schrijft over ons ons gebied dus waarom niet in Groninger taal ?…

wijde laagte stormvloed vaagde een landstreek weg het zeewater kwam helemaal tot Onderdendam water sleurde alles mee Reiderland werd binnenzee kloosters, dorpen, borgen verdwenen onder het slib wat losse stenen eeuwen lang en eeuwen later polderden Groningers het water terug tot de norm de Dollard in zijn huidige vorm achter de zeedijk…

Kunstenaars zoeken een plek voor hun werken, gemalen en sluizen in ‘t Groninger land. Koeien vormen silhouetten door een bundeling licht uit het dak. Vlakken geel water spiegelen lucht. Glas tussen hout scheidt kracht van verstilling, dieren op sokkels blikken geducht naar vogel en beer in pinguïnpak.…

bevatten in graftomben kostbare stukken - rijk bewerkte sculptuur en beeldhouwkunst Begeert men landerijen te bezichtigen met hofsteden het leeuwendeel van het Oldambt kan aan deze en gene verwachting voldoen benevens fortressen aan de kust van Delfzijl mitsgaders die der Zoutekampen Plaatsen van uitspanning welke door Groningers…

Voortbrengsels van mijzelf Zijn het, de gedichten die Als botjes bekleed Zijn met vel - Uitsluitend mijn eigen vel, Waarvan teint, blos en Gevoeligheid helemaal Van mezelf zijn, zo hard Komen ze bij jou binnen, Omdat ze honderd procent Echt zijn, Zonder dat ik er ook maar Iets hoef bij te verzinnen…

"Mijn theorie is misschien wel omstreden, Maar hem wordt duizend euro toegestopt, Die aantoont dat mijn theorie niet klopt. Geheel naar eigen inzicht te besteden. Mijn credits zijn voor hem en bovendien Heeft hij nog meer dan ik het licht gezien.…

Voel me zo ondraaglijk alleen, Niemand die bij me is, Helemaal niemand om me heen Die om me geeft, Bezoek vandaag voor het eerst Het hondenparadijs - Zie je voor het eerst, En meteen is er een click Je legt je kop vol vertrouwen Tegen de dij van mijn rechterbeen En op slag ben ik verkocht - Je bent vast een hond Met een rugzakje…

(1) buitenzintuiglijk Akseli Gallen-Kallela; de Magie van Finland, nog t/m 15-04-2007 in het Groninger Museum. www.groningermuseum.nl…

Wijd uitlopende kraaienneus Niet gevuld met geurige kruiden Maar met het gif waarmee Jij je woorden naar mij Afvuurt en mijn eigenheid Vernielen wil - je vermoordt Een mens, mensenkind, Je weet niet wat je doet, Van achter je masker Dat de werkelijkheid Verbergen wil, Want stel je voor Dat je herkend wordt, Je moet er niet…

Wat lijken we toch Veel op elkaar, Wat hebben we toch Veel met elkaar gemeen, Zeggen de mensen die Het weten kunnen over De oosterburen van ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien…

Ik houd je woorden In mijn hand - Een schelp vol verzen Die jij voor ons achterliet, Je band met de Eeuwige, Met zijn onvolprezen natuur, De schepping die Hij Voor jou en mij achterliet - Ik doe mijn ogen dicht En draag mijn jaren in de hand, Droom van mijn studentenjaren Waarin jij ons begeleiden mocht In de zoektocht van ons…

tijden verbittering alom, doch onze horizon rust zich in hoop en biedt zicht op een veilige haven die onze kust scheidt van bedrog en loze beloften, ze kust - het verlangen maar vergewist zich van het feit dat een teleurstelling weer een mokerslag zal zijn op de kwetsbaarheid van elk wezen dat het recht heeft om hier in vrijheid - een Groninger…

Het sierlijke Schierbeekeiland had weliswaar zijn loopplank in Beerta uitgelegd, maar dat verhinderde hem niet om als een vogelvrije zeerob te reizen met zijn muzen, een eenvoudig Groninger met rijke baronessen in zijn deftige herenboeraura. Alleen de rijpste dichters zijn zodanig dronken, dat zij parels braken uit hun magen van kristal.…

In Memoriam Gerrit Hingstman Royaal kijk jij me Aan vanuit de hoogte Koning op vier benen Edel wat betreft statuur En oogopslag - je ziet Goedkeurend toe als ik Je vertel dat ik je mooi Vind - volmaakt in schoonheid Te midden van dit kristallen Landschap waarin alles blinkt Alsof het van zilver is, en dan Beginnen je ogen te…

De wolventanden van de tijd Hebben genadeloos het kind Uit mij weggevreten, Het levend karkas Dat overblijft levert Voortdurend strijd met De weerspannige werkelijkheid, Waarvan niet veel meer overblijft Dan een groot vierkant in het zwart Dat mijn wereld verbeeldt, En een grote zwarte zon Waaruit licht gezonden wordt Vanuit…

In mien pyama zat ik bie te kommen, en wat ik doun mout vandoage op te sommen. Ik mag noatuurlek niks vergeten, mor eerst n poar koppies thee en wat te eten. Twij kwassantjes heb ik had, meelkoekies, n stuk of wat, ain beschuut mit sjèm…

Als Groninger ben ik niet minder stug. Dan verdwijnt hij godzijdank in de stad. De nacht strijkt alle plooien glad, De Visserstraat wordt wijder dan een plein En langs het Lage der Aa wordt de schijn Van maanlicht zomerzon in overdaad En mensen dansen als gekken op straat.…

Even stilstaan de wind waait uit het noorden en de kale bomen buigen langzaam mee de regen valt in vlagen zoekt de juiste weg die het altijd vindt de maan breekt door de wolken in een zwarte lucht, de donder houdt niet op maar de mensen die er niet meer zijn ze kleuren nog de foto’s in m’n hoofd stilstaan bij de mensen die je voorgingen…

Een studie met voorspelbaar resultaat De jarenlange gaswinning in Groningen Bracht schade toe aan veel van onze woningen En niemand reageerde adequaat Ook nu komt één reactie bij mij boven Net als voorheen: eerst zien en dan geloven…