Alle inzendingen over Lange Wapper

Blinde psychopaat ‘Wapper’ Op de Amsterdamse wallen Met z’n hond ‘valse happer’ Kwijlt van intens genot als De hond zijn tanden zet in Een stiekeme late stapper…

Ik zie je voor me Rennend van hot naar her Je zwarte haren Wapperend in de wind Je ogen vol passie Een lichaam vol vuur Maar een hart vol verlangen Naar rust…

Een wapperende wind in dansend Kroatië. De windstoten slaan me, maar slagen er niet in, mijn gedachten op de vlucht naar vamperig Vlaanderen: mijmeringen naar wat ik achter liet: niets.…

Geplaveide woorden ben ik gaan haten wat ik wil zijn lijkt niet meer te passen simpele scheuren kun jij niet lassen de kracht om te leven heeft mij verlaten tijd en ruimte zullen ons passeren jaren verdwijnen zonder zelfverwijt maar nooit zal ik meer om kunnen keren naar het begin van die keiharde strijd mijn ogen kijken zonder registreren langs…

soms te gehaast, 'k had weinig tijd, de weg was nog zo lang, totdat 'k ineens, heel onverwacht, een rimpel tegenkwam, ik struikelde en viel voorover in het zand. Veel voeten gingen langs mij heen, niet één hield bij mij stil, ik was, beneden hen in 't zand, gevaarlijk noch belangrijk meer.…

. --------------------------------------------------------------- ... nieuwsfeit: Lange Frans en Baas B zijn niet welkom op Bevrijdingspop Haarlem.…

Al dagen lang, waarom dat was, dat wist ik niet. Ik leefde in het duister 's nachts, en overdag bewoog ik in het schemerlicht. Met een boek over ziek en dood en de geur van vochtig Russisch land, bevond de wereld zich nog slechts, tussen mijn muren en gordijnen.…

Is m’n essay geen wetenschappelijk succes noem ik het een prozagedicht, ik zit dus als dichter-filosoof altijd goed. Onderweg pluk ik de rijpe dagen, voordat anderen er met mijn leven vandoor gaan. Ik vraag Tamara m’n mooie donkere vriendin, waar ze was in de ijstijd om me te warmen toen ik met half bevroren lijf evolueerde in…

Als u een zakelijk conflict hebt uit te vechten Denkt u dan ook eens aan de vrouw van Lange Frans Die is in dat soort akkefietjes heel wat mans En kan het zaakje in een handomdraai beslechten Dan komt ze samen met haar moeder bij je bellen En schiet je zomaar voor je rap, die Daniëlle.…

Berusting zucht uit de geur van verse grond, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van tijd, niet vergeten het verdriet dat ik als kinderbrand ontstak, blijft vonken in de as, wind en regen, een broedplaats vind, lang verzwegen.…

Joost las: `Poëten leven lang.' Hij greep de lier en stemde een zang. - Veel boeken heeft hij vol geschreven, En 't doel bereikt, waarmee hij zong: Hij bleef tot hoge jaren leven; Maar al zijn verzen stierven jong.…

Moet het kort of moet het lang Dat is wel degelijk van belang. Het is altijd juist de maat Waar het eigenlijk over gaat Want wat komt er in het gedrang ? Het onderwerp heeft mij zo gegrepen Om je er met de haren bij te slepen.…

Toen ik A zei had ik geen idee dat het hele alfabet nog volgen zou …………………… …………………… …………………… en ze nu zijn pas bij B....…

Heel voorzichtig solidair in gemoed en bedoeling als dat onderhuids samenvloeit, is de essentie die wederkerig wordt bedoelt, slecht aangevoeld uit de lange schaduwen uit het verleden, die de zon onmogelijk kan wissen, steeds kwetsbaarder worden als die worden opgerekt, diepgewortelde wensen, dat respect naar beider kant zal worden…

Uit haar schoot weerklonken sirenen, gestrand zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de blanke toppen in dat silhouet van het snel…

Als zacht de nacht ontwaakte met maneschijn en twinkelende ster boerennachtegaal kwaakte laatste klokken beierden van ver verstomde mechanisch geweld en aan de kim verdwenen laatste stralen verstrijkende uren werden geteld een oude man vertelde zijn verhalen stil zat men bijeen bij lamplicht en werd het grote boek geopend met woorden als…

Berusting zucht uit de geur van bemeste grond, het houdt het groenste hart omhoog, onophoudelijk stroomt ververst bloed door de navelstreng van genegenheid, nooit vergeten het verdriet dat in mij een kinderbrand ontstak, vonken blijven springen in wind, as en regen, z’n broedplaats vindt, veel te lang verzwegen aan ieder…

De wagens zouden weer langs onze huizen rijden. Daarin het schuifelen. Het zachte bonzen. De snuiten. Het vermoeden dat gedurende jaren in hun genen was geslopen. De ontreddering van soortgenoten, het recht op leven en voor wie dat dan wel gold.…

Vakantiegangers zijn in rep en roer Wie staat er straks nog op de lange latten Wie kan er après-ski een biertje vatten Het virusmonster ligt weer op de loer Al komt u met de lift straks boven aan Het zal daarna geheid bergafwaarts gaan…

Wij bleven nog lang.…

als Richard Burton dansen als Michael Flatley zingen als Angelo Branduardi ik zweer dat ik de zee kan horen ik proef het zout op huid en lippen draag me en neem me mee voordat de legers komen het vuur is dood, het water slaapt we zijn hier veilig maar ook wel moe we houden de gele hesjes aan het lijkt alsof we niet anders kunnen en de lange…

gestolen nacht doorsnee donker rondt de buitenwacht sluipend koude wind gierend tussen ‘t open raam verschijnt hij in mijn wapperend gordijn zijn zuchten schuift mijn hart opzij, adem proeft als pijn huid als boter langs plafonds spint filigrein ’t is daar mijn kind, waar ik wil zijn jij maakt mijn hemel groter gedichtendag…

Wapperende vlaggen aan de gebouwen… Alles wat ons nu nog rest is rouwen.…

Ze vloog, maar zit nu op de rand ik bekijk haar, verschuif m’n hand ineens zit ik op haar rug, zomaar verdwijnt de wereld onder me… We vliegen, ze klapt met haar vleugels haren wapperen, wolken vliegen net als wij, al is ‘t meer wiegen dan landt ze, ik had niet gemerkt Dat ze daalde, me weer had afgezet! Dag vlinder, leef lang!…

Als de dood Het hek uitrijdt En mij met zijn Wapperende linten Stervens alleen Achterlaat op deze Kale steppe Ben ik blij Dat het eindelijk Zo ver is - Dat hij nooit meer Naar mij hoeft Om te zien, Ik die van Mijn geboorte Af aan zijn Kind ben geweest…

Hoop had ik haar te zien Al was het in een ander leven Ze mist me soms heel even Maar meestal even niet Voor zo vaak al kruisde onze wegen Ging aan mij voorbij Ook toen in het vorige leven Raakte ik haar kwijt Gelukkig heb ik deze zinnen Geschreven met de liefde Dat weet ik bovendien Net als zij mijn hart opzij Verdraaide emotie…

uit de warboel van de jeugd groeide uiteindelijk toch orde rust en zekerheid van alles op tijd en op de juiste plaats maar hoe saai die voorspelbaarheid nu blanke dagen wapperen wijzers weifelend de tijd verdrijven blijft mij niets meer te doen…

ik ruk me los van de regels loop tegen de wind aan ik beweeg dans met de taal blaas adem in mijn woorden vang jij ze in de bomen de zee of in je wapperende haren zetten zij je hart in beweging?…

met de wind ze karwatst nog eens haar haren en bindt zichzelf aan de trap met een achterstevoren gedachte bij het ontwaren van het eeuwenoude gat in de reeds lang verfoeide 'naar beneden komen' lange onderbroek denkt ze weer aan die eerste nacht ze ronselt nog wat kindergeld met lange krommende vingers vult het gat fictief met wat…

dat ik mijn leven met jou mag delen en mag bouwen in de woonkamer van jouw hart waar altijd het zonnetje onze harten verwarmt en altijd die gevoelsverwarmende wind waait en zolang jouw haren in die wind wapperen weet ik dat jij de liefde met mij viert…