Alle inzendingen over Mad Shelley

slag beslaat de inhoud het glas, taal past haarfijn haar mal, niet gemond, ongehoord, totaal onoorbaar, vlees, zoals het hoort dat men dit mangat moet instaan, dit niks moet uitleven in een snik, eindelijk de navel van zijn bestaan, men laat zijn leeftocht vallen, niets klopt, alles verpopt in het wachtglas, achter de adem stilt zich de made…

voor Mads in het licht van het geweldig eeuwige vuur van de tijd, in de loop der gebeurtenissen is het van geen enkel belang dat jouw hieltje gisteravond in de palm van mijn hand lag - kiezelglad en spiegelkoel. de vorm van de wreef etste zich in mijn hand toen ik jou hielp spelenderwijs over de muur te ontsnappen - uit mijn opwaarts…

Terwijl zweetdruppels om Voorrang vechten in de strijd Wie zich het eerst een weg Naar het voorhoofd baant Om zich glinsterend Aan de wereld te tonen In deze jachtige examentijd Neem ik een slok helder water Uit het glas waar in de bodem DURALEX Made In France Staat gegraveerd - En even valt de spanning weg En kijk ik over mijn…

'made in Madurodam de croquetten in het restaurant zijn aan de kleine kant C.B.…

een glazen brug plastic water wuivend als zeewier tot net achter de dode bocht een stronk die met haast rechte groeven knielt tot elk geluid gevangen is en ik zie vogels, niets dan vogels vacuüm verpakt onrustig dromend wanneer de lucht, zwartgeblakerd, verandert in een waas ik zie hoe deuren dichtvallen in naadloze maden…

Diep in het zwarte hart van Vlaanderen op een bed van maden en rottend vlees ligt de haat bij de nijd te zinderen, genietend van pijn en van spijt. Zwoel, hees, de Vlaming likt des Vlamings holtes. ’t Vlees rot, de wet maskeert de identiteit. Maar zie hoe fors de nijd de haat nog splijt! Eilaas!…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

Personally, if all site owners and bloggers made good content as you did, the internet will probably be much more useful than ever before.…

De kantjil uit de Oost: made in Taiwan. Het brekebeentje leeft slechts in de nacht. Alles is groter, alles is verdacht. Gevaar, gevaar! Zijn staartje trilt ervan. Hij heeft dan wel het lichaam van een haas, maar niet het hazenhart. Hij overleeft door moed en slimheid, iedereen de baas, vertellen de legende om hem heen.…

soepel draven Mij met u aan een heldere beek te laven Elkaar te strelen en het zilt te zoeten Zacht hinnikend uw minnares te groeten Genietend wat aan poëzie te schaven Te gaan weer over niet geijkte paden Weg van de wegen die het gros verkiest Onder de blote sterrenhemel zwijgen Niet opgezadeld zijn met schop en maden…

Een vrouw heeft hier gewoond, haar geest in brand, de geur in gordijnen bewaard. een man alleen, bij leven vergeten, de hond aan zijn voeten tot maden vergaan. Ik schrob de vloer, gooi meubels weg, een menigte staat klaar. Met duizend stormen ze de trap op, als één dringen ze binnen.…

“Ik had de verrekijker gepakt om naar de vogeltjes te kijken. Maar die zag ik niet. De blaadjes zag ik wél. Toen heb ik naar de blaadjes gekeken.”…

"Aken en Keulen zijn niet op één dag gebouwd" maar uiteindelijk wel gebouwd, oerdegelijk gebouwd. Amsterdam en Brussel zijn wellicht op een dag verbonden Want Italiaanse treinen rijden uiteindelijk op tijd!…

Ze hebben me met nylondraad vastgeknoopt Aan een haak in een slachthuis Gevild ook want mijn huid brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen…

je strot dat noemt men dan het toppunt van genot ik zou hem liever bij het afval kwakken en kijk eens goed, hij is nog rood van binnen daar zit ook nog een flink stuk ruggengraat nu krijgt mijn maag het werkelijk te kwaad hoe kan een mens zo’n marteling verzinnen “geen haring”, roep ik uiterst vastberaden nog liever hap ik in een emmer maden…

ingelokt door krullend haar weerspiegeld op het plafond achter de ingang, hoop ik een wonder te ontdekken niet gelovend in een boze betovering die mij verkracht op een kille oesterbank rillend lig ik op het spijkerbed dat mijn huid openhaalt terwijl ik de mantra herhaal Het is niet echt, de messen die bijna vallen, de horror van de maden…

' Zei stresskip Sietske uit Hardegarijp 'Mijn zusjes slikken ook geen Pfas-zaden Wij houden het bij verse Drentse maden!'…

Het oog dat alles ziet Elke blik, zucht of schreeuw, Is eindelijk onder de mensen Elke streling of nare trek Elke trilling van de huid Het goudstof van uw wensen Pure data voor een Zwerm van slimme bots, Wervelend om onze lijven Als in een koker geschoven Is er geen ontkomen aan Dit grote schrijven Als maden snuffelen zij Aan het…

onze hond blaft en springt een patrijs vliegt op de geur van het dennenbos gaat met ons mee we gaan zitten en genieten samen van de stilte een paddenstoel kleurt zijn omgeving eekhoorntje glipt weg het rendiermos herbergt de torren zwart en wit gestipt we gaan dichterbij, knielen kijken naar al die vormen dit is GODS SCHEPPING MADE…

Hallo xxx, Ik zal er in ieder geval maandagmorgen zijn. De zon komt inderdaad te vervallen. De paraplu’s hoeven niet per se. (In onze liedjes regent het niet.) Zoals afgesproken komt de regenboog links te hangen. De aap wordt door xxx meegenomen. Tot maandagmorgen. xxx…

mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind, je bent pas twaalf jaar oud Maar goed, Ik zal je een keer laten vallen Wanneer je op het ijs aan ’t schaatsen bent Je breekt een rib en krijgt het aardig koud Ik zal wormen en maden…

als ik ooit dood ga als het dan per se moet… dan wil ik onder de grond geen vuur maar aarde liefst zonder kist zodat zonder enig beletsel maden wormen microben schimmeldraden nematoden doodgravers en pissebedden mij verkleinen en verteren tot hapklare moleculen in mijn dode hand houd ik een kastanje die ontkiemt terwijl ik verteer die…

Ook de stranden met dit mooie weer gevuld, laten zich aanzien als maden op een bord. Na"staand"zweten in de trein, of twee uur file geduld, vertelt de radio dat het morgen weer regen wordt. Er heerst nu"valse"rust, in de van mensen stille stad, waar op de terrassen nog plek is en koel schuimend bier. Ook ik weet dat.…

Een uitgemergelde figuur sleept zich door de woestijn, een bewegende sculptuur van Giacometti, zoekend naar genade en een koele teug water, maar aan de einder wacht azijn, een zweepslag en het oordeel van een kronkelende made.…

eerst vrijen in ons bed en dan bij 't naar beneden gaan de geur van versgebakken brood de zon, de aardbeien op toast en prachtige muziek, het kan niet op, bijzonder allemaal' dat kom je mij vertellen-kus- terwijl het bad volloopt en ik de virtuele werkelijkheid opzijschuif voor de echte- ik heb de zondag lief ik voel mij goddelijk…

Jij was de goeie en ik was de slechte. Ik wil liever de slechte zijn. Nee, ik ben de slechte. Jij bent de goeie. Waarom moet ik altijd de goeie zijn? Waarom wil jij niet de goeie zijn? Twee goeien is niet spannend. Mag ik dan straks de slechte zijn? Straks. Maar nu ben jij de goeie. ------------------------------------- uit: 'Wuif de mussen…

In de kist lag hij stil op zijn rug, zijn mond een klein beetje open juist zoals ze hem hadden gevonden, languit op de kade, hengel in groen foudraal naast zich, dobbers en snoer, emmertje leeg, het blikje met maden in zaagsel nog dicht, twee elastiekjes eromheen.…

Alles kwijt, voer voor de maden. Vuur, rook, as. Wat wordt nu niet niets? Het is de tijd. ---------------------------- uit: 'Op het oog', 2004.…

We weten het aantal intussen nauwkeurig, de laatste die we samen aten liet een smaak van as en maden na en sindsdien verslind ik beschrijvingen, voor wie niet geaaid wordt krijgt het werkwoord aaien een haast magische lading.…

Ik heb uw stil gelaat bestaard, Van 't geen gij waart De dode, lege vorm, Die gij gelaten hebt op aard Ten prooi aan made en worm. Ik weende niet toen ik u zag, Hetgeen daar lag, Het scheen zo ver en vreemd, En 'k wist nog niet die eerste dag De leegheid dezer leemt.…