248 resultaten.
loutering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 261 ik kom toe glooiend
en kan eindelijk strekken
mijn voetzolen zijn als gelooid
het plateau heeft vijf huizen
bruinig zonder schors het zijn armen
die me binnen trekken
zonder handen als de verbeelding
van reddeloosheid plompverloren
het overvalt mij de kerktoren
priemt de lucht open en morst
de kleuren in het dal
mijn benepen hart jubelt…
poëzie laat mij niet staan
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 216 poëzie laat mij niet staan
keer mij de rug niet toe
laat mij niet in leegte van woorden
verlos me van mijn taalverlies
interpreteer me in de schors van je ziel
geef me passende schoenen
zodat woorden kunnen dansen
in vloeibare lijnen op het puntje van mijn tong
laat me bladeren in notities
een hint is dat mogelijk…
Japanse kers
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 212 ik was er onderdoor gelopen
haar uitgestrekte naaktheid liet ze, maar
haar stam droeg water
ik zag hoe schors zich vormde, tot het
grillige verloop van takken die ze
zweven liet
uiteinden zwollen
als tepels, door winterkou verhard
daaronder groeide lente
waar de magere dag mijn lijf verdraagt
verdraag ik zelf het wegen
van haar witte…
Echo
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 373 Als ik wandel in het bos
tekenen herinneringen
zich af in de schors
van hoge bomen
in de holte van een
hele oude knoest
klinkt de echo van
een bekende stem
hij kruist mijn pad
ik weet dat jij het
bent nog altijd dat
kleine stukje verleden
roep het een halt toe
wil ontkomen aan
stil weggestopt verdriet
maar de echo luistert niet…
takken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 de kraaiennesten waren slechts gevuld
met wind en water
hun navelstreng werd onverhoopt
naar later weggewuifd
er bleef niets anders achter dan
het sloophout
van een oude boom
zijn droom verhing zich aan zijn kruin
het puin bewaard in ruwe schors
en hoop
lag op de grond
gewond maar nimmer koud
een crucifix in duizendtallen
liet zich…
paasdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 176 in den beginne
was er alles
overweldigend het bladerdak
der subtiele bescherming en dan
de zon erdoor
in den beginne
sloeg de slang zijn lijf om
ruwe schors, de stamvader werd
stil
op het laatst een aardkorst
kil vanonder grof geweld
en duizend gele bloemen, vastgesteld
op slechts die éne dag
het mag een feestdag
heten…
de onvermijdelijke dingen des levens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 958 droom zonder morgen
als een paard dat dartel spartelt in de
eerste weide
het oog dat wentelt in de doornen van de nacht
ziet alles;
de wilde lianen van mijn haat hebben haar
in de hals geprikt,
droom zonder morgen
als een wind die gaat liggen in het struikgewas;
de harde schors van haar kanker sidderde
als een parel in mijn hand.…
Kringen in het water
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 671 ik voel vertrouwen
in je armen
in het bewegen van je vingers
sierlijk laat je
schoonheid vloeien
in de zomer,
nu voorbij
het kringt in hoge twijgen
en het diep gegroefde schors
ontvangen over het water
wacht het stromen,
los in mij
langs oevers
en langs bomen,
de brug van…
terracotta
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 447 ik ben niet wit
noch zwart
ik ben aarde
en bruin
tinten van noten
gekraakt op mijn buik
ik ben bomen,
het hout, het zand
aan mijn voeten
verwaaid tot wind
en stormende vogels
diep en donker
de afgesneden huid
verder dan dagen
ontraadseld
ik ben ik
traag gevonden
de vrouw in het schors
van beschilderde zonden
waarom…
Bos
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 353 Ik weet: wij lopen vaak stuk,
stuiptrekken op hars, schors
en het kussen van rasp
en oud hout.
Toch wil ik bestaan
aan de faliekant
van je huid
Toch wil ik zijn
in de twijgen
rondom
waar jij ademt
Vooral wil ik
zijn de goudval
tussen de takken,
vooral die…
Verleden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 118 Nog slechts schor en zacht gefluister
van stil gemis
om wat nooit gevonden werd...…
Ook tijd kan rijpen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 692 Neem me niet kwalijk sprak hij
maanden heb ik gezwegen
de laatste zoete druppels uitgeperst
mijn bloed smaakt bedroeft
Op de geschilferde schaal
ligt vers fruit geplukt van
bomen waar vogels nestelen
waar ik met gekruiste armen
kan rusten tegen het schors
en dorst zich laat lessen
Laat me spreken te lang
heb ik mezelf verzwegen.…
Être en mal d ’enfant
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 350 jij spreekt me aan
weet niet eens dat ik
het koud heb
wanneer je me omlijst
met versleten kledingstukken
en met het stof op je
uitgestalde barmhartigheid
veraf van je borsten
en de oude schommelstoel
die naast het bed van ijzer
nooit verhalen te vertellen hadden
ik geef je gelijk, mijn stem
wordt schor
meer in het donker
dan…
TOEKOMSTGEZICHT
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 148 Half wakend zie ik mijn wachtende oude dag
als een liggende molme boomstam
op de vergane schors bloeien witte bloempjes
tussen jong mos met jeugdige kracht
maar uit de dode begroeide boom
verrijst één felle reuze oerwoudbloem
die ene gave vol wonderbeleven
door hemelse machten mij alleen toevertrouwd.…
Constante cadans
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 210 beweging tussen natte muren
Franse lelies, manshoog
wuiven achter sterren
er sijpelt water van de schoor
die de ingezakte schedel moet schragen
drip drip drup
drip drip drup
het ritme van leven na de dood
gaat onverstoorbaar door de kamers
er wordt niets geplooid of glad gestreken
ontbering geeft voedsel
aan alles wat niet is bezweken…
Whitney
hartenkreet
0.0 met 2 stemmen 449 jouw stem is goud waard geweest
met een bereik
door bijna niemand
te evenaren
je raakte door drank
en drugs kwijt wat je lief was
de klank vernietigd
schor zong je de liedjes
waarmee je groot werd
het publiek joelde je uit
nu je overleden bent
klinkt overal jouw muziek
en zie
Je wordt opnieuw
de hemel ingeprezen
dood doe…
onder een oude plataan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 101 een oude plataan
duizend slapen verder
op losliggend schors
ontwaken we onder
het bladerdak van
een oude plataan
een buigende tak
verwijst naar ons verblijf
vroege ochtendregen
brengt het blad in
glanzende pracht
traag pas jij je hand
op een blad
parels op je borst
soms is het verleden
ineens overal
duizend slapen verder…
Onweer
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 479 als het geluid schor is van het gebulder
als het licht geen puf meer heeft voor zijn wapen
kan ik eindelijk zonder angsten
verder slapen…
Krakende tak
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 715 Springerig geknikte tak,
hangend daar al jaar na jaar,
dor kraakt hij daar in de wind
zijn beverig lied,
zonder blad, zonder schors,
maar kaal en vaal
van een lang uitgerekt leven.
Stervensmoe.
Rasperig en taai klinkt zijn
eentonige zang,
koppig ook, doch vooral toch
heimelijk bang.…
Later
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 214 Heimwee naar dauw
aan zilveren draden
naar bomen
en schors
en de geur
van hars.
Heimwee naar echt
oer
eerder.…
Rijpvorstin
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 167 waar ruilt zij
schone kilte
wrakbaar in haar tred
naar lente
waar behuilt zij
als dooi haar wegsmelt
naar een nieuwe tijd
wit naar groene schors
laat haar transparant
in mijn handen sterven
overgaan in warmte
en ik haar tranen lik…
Boom te zijn
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 615 in het duizendbomenwoud
heb ik een schors gevonden
de boom was eruit
ik trok haar aan, ben gaan staan
zoals bomen doen
mijn voeten vergroeiden met de aarde
armen vertakten zich, handen werden groen
met gevoel in duizend vingers
proefde ik wind en water
vervuld tot in mijn kruin
schilderde ik schaduwen voor later
op het speelse gras…
Marmer
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 771 Ik verga in tranen
opgezweept door
een schor verleden
Onder grafzerken
rukt mijn hand aan
vertroebelde geesten
Door onbegraven gehuil
splijt de hemel zich
in de donkere lucht
Geketend aan het marmer
sterf ik onbeweend
in een tergende vlucht
Te diep geworteld
draag ik mijn gebeente
onder de holle treden
Verduisterd zal
mijn…
witgatje
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 229 het schor ziet dor
slikplaten sudderen
na weer een vloed
zeekraal is scheutig
op overgangsplaatsen
paaltjes markeren de
grens, wit bescheten
bieden zij plaats aan
vluchtige bezoekers
zon zaait weer armoe
de bodem zal scheuren
onder vluchtend gekrijs
steltlopers priemen en
drillen de bodem leeg
tonen hun stuit, brutaal
is hun uitzicht…
Uitvissen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 170 is er wel dat blanke strand
dat land vol evenwicht
zijn er wel die schelpenhuisjes
om in te schuilen
vind ik nog de schoren?
ik zal het uit moeten vissen
een lijn in het diepe gooien
de dobber op het golfgeklots
in mijn oogopslag de baat
zou ik verder dan ver kunnen zien
vroeg of laat……
waterpad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 71 ze staan er nog, de rijen oude wilgen
stekelig en koud
oneindigheid in stam en schors
zet wachters van de tijd in elk geplooid gezicht
naar buiten gericht zo boud, maar
in hun hart groeit traag
de zonnewende
even nog
dan voelt mijn voet het naken
van de weelde, uitgestrekt tot
overal
een lentegroet, een levenswens
het water geeft…
Duurzame baardgroei en Alexis de Tocqueville
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 116 vogelverschrikker
De blauwe haagmus uit onze tuin
nestelde zich schichting doch resoluut
Voortaan schreed ik voorzichting door het leven
De blauwe haagmus broedde in stilte
Toen de kroost constant werd gevoed
durfde ik amper nog te bewegen
Toen mijn baard geen nest meer was
Werd ik weer lichter en vrijer
Toen de vogel was gaan vliegen
schoor…
Onbeheersbaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 758 Mijn woede naast de lust
al wat waan en vals en voos is
geschreven aan te klagen,
de schor van hete adem
niet te stillen zucht
het onterechte uit te dagen.
Ik zou wellicht mijn hoge toon
uit nijpend zelfbehoud
wat lager moeten stemmen.
Maar wie ben ik zonder gram?
Niemand nog.
Hier valt niet af te remmen.…
Hardvochtig hout
hartenkreet
5.0 met 11 stemmen 633 genoeg
gekwelde schors
pijn pikt het niet
pijn zwiept takken
pijn schiet naalden
pijn roept: pot voor drie!
afgelopen
met Bram luvs Jantje
Jantje hartje Sofie
kalverbast bloedt, goed!
ze druipen
liefde? 't is agonie!…
Uurwerk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 328 voelsprieten van onschuld, het
zal gaan sneeuwen, omdat de
vorst komen zal, wordt onder
schors de essentie opgetekend,
nerven kerven kringen in een
zenuwgestel, een uurwerk dat
in elk seizoen wordt opgedraaid,
de bel voor een nieuwe ronde
verguld, om in komende tij
vrij te kunnen ademhalen.…