Alle inzendingen over Simon Carmiggelt

Voor alles waar ik voor vocht, voor al dat ik verloor in dit leven, voor alles dat te winnen viel De taak en rol volgens de naam: 'Petrus', Rots viel niet mee. De sleuteldrager die ik al was en ben, vroeger en later, is het zaak om te wachten op het juiste moment dat ik gekend zal zijn met ieders vreugde en pijn bekend wordt met mijn…

Zweef hoog in Andes, peins wat ik zou willen zijn als ik hier niet vloog.…

. -- (Paul Simon & Miriam Makeba) http://nl.youtube.com/watch?v=MB26L8nbRiw…

------------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan Simone Kleinsma voor haar bipolaire rol(manisch-depressief) in de musical "Nex to Normal".…

dat na jaren winteren eens de lente zal beginnen een heerlijk cliché laat het maar zomeren ik houd van dromen hun realiteit zal ooit wel komen verlangens en mogelijkheden worden nooit met ratio bestreden het is vrijheid die je kiest gebondenheid Natuurlijk ook Jean-Paul en zijn Simone wisten dat nee wij vallen niet meer in Dat…

Zolang de middelpuntvliedende krachten De chaos van 't divergent herenleed, Wat een gebrek aan concentratie heet, In dolende droommensen niet verzachten Is daartoe een minzame muze bij machte Die zich ontdoet van het satijnen kleed Waarin omwikkeld ze haar binnenbrachten Voor de sultan die haar, sprokenzegger, verwachtte Voor fabelverhalen…

Uit de tram staan we stil om te kijken, de wind -- waait ons folders toe.…

Voor Simone Begin zomer en de zee een opengebroken kweepeer de lucht als een kind z'n ballon hoog boven het water Onder de parasols als gestreept snoepgoed mieren van mensen en de gulle lach van de baai heeft gouden tanden Kind met het gele emmertje en de vergeten vlecht je mond is zowaar een klokje de kleine huig de kleine klepel…

Een boodschap van hoop een boodschap van liefde, van vertrouwen contra wantrouwen een boodschap van geloof een liefde tegen haat... is, Al, wat in mijn leven geschreven staat. Is, Al, wat ik te bieden heb wat ik geven wil... altijd: heel stil.…

Toen de taal nog mens was, Klanken werden aangeblazen Door adem die uit de diepten Van een levend lichaam werd Voortgebracht, Er woorden werden gesproken Met toon en klank en kleur - Toen het leven nog mens was En ogen zagen wat er gebeurde Was er een taal met Reuk en smaak en geur, Was ze onvergelijkbaar Met die van vandaag…

Opa is zo streng: bij onweer dondert het nooit -- want vloeken mag niet.…

hoe de doden in haar woelden 's nachts ijlde ze hun namen af henriëtte, fanny, vader, mams serah, simon, martha, sem! ik amper dertien beluisterde angstig ademloos die dodendraf in haar onmetelijke stem dan stond ze op lopend dromend trok de koffer van onder haar bed verwilderd krijsend: razzia, razzia!…

De bevlogen dichter uit Amsterdam bedacht een nieuw vlijmscherp epigram tot hij 't leven liet bij een zakje wiet. Baantjer vraagt bijstand aan Buitendam.…

( voor Simon Vinkenoog ) Hij wist zoveel, die drukke man, ik vraag me toch wel af of hij het zelf bevatten kon, maar toch, hij viel maar door, dat woeste water, bedolven raakte ik, bedolven, een lawine van invallen, uitvallen en muizevallen, gevuld met vette kaas, voor wie maar happen wilde, de ijzeren klem verbrijzelde je nek, maar goed…

Gelukkig heeft Sylvana hier het recht Om nu in foute kringen te flaneren Zich als een Erdofan te presenteren Is dat niet waar een democraat voor vecht? Maar mijn recht is het dat ik tien keer DENK Voor ik nog aandacht aan zo'n dwaallicht schenk.…

-------------------------------- vandaag voelt de wereld aan als een wolk waarschijnlijkheden en ik laat alle dingen zijn zoals het gras, de wind en de bomen de regen laten komen de vogel ging zitten in de boom met de onhoorbare grondtoon de wolken botsen tegen de zon met de onhoorbare boventoon de anti-wolken botsen tegen de anti-zon in…

zwijg zeg ze niet de woorden die ik niet wil horen ze klonken al wel duizend maal in mijn hoofd zwijg laat me even de lucht bespelen de wolken witblazen om de verte te lezen klanken verbannen vergeten spreek nu maar doe het zachtjes met tedere woorden fluister iets liefs dat ik wil horen reik me je zinnen bakens voor nieuwe…

De deelnemers waren Gerard Beentjes, Paul Groenendaal, Simon Mulder en Jos Zuijderwijk. De winnaar van de jury en het publiek: Gerard Beentjes. Door deze uitslag kon de nummer 2 van het publiek door naar de finale.…

tussen valsheid en leugen in deze zwarte nacht smeult het vuur van haat verraad en achterdocht de mens daar ken ik niet waarachtig nooit gezien ik zweer het bij god de zon ontwaakt bloedrood en de haan kraait wakker m’n gevoel stokt en sterft wij waren heel even samen de vernederde en d’ontrouwe de eeuwigheid in een ogen blik simon…

Luister duisternis, mijn vriend, waaraan heb ik het verdiend dat ik telkens in mijn dromen dezelfde angst moet tegenkomen? En het visioen dat mij bedreigt en ik iedere nacht weer verwacht met het geluid van stilte. In iedere droom loop ik alleen door straten zonder einde heen, onder een kille straatlantaarn sta ik in de donkere nacht te…

jacks strak om het warme lijf herinneringen in de zakken de thee was lekker, wafels met roomboter en poedersuiker muziek van Simon & Garfunkel ‘ at the zoo ’ versnellen stappen over het strand tegen de wind armen wijd open als een vlieger ‘ i do believe it’s true ’, je lacht op afstand tegen de golven, we gaan sporen voorbij, verzanden…

De Dood, die onbekend en onbemind, Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan, De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan, Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt, Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan De laatste hand hij leggen zal, een kind Dat hem herkent en glimlachend bemint En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan. Hij neemt het…

Vanaf mijn geboorte was ik links en dus een buitenbeen. Iedereen op school die schreef rechts, Dus ik stond al meteen alleen. Er kwam een touwtje aan te pas, zodat ik links gebonden was. Alle kinderen keken mij aan, ik moest rechts schrijven leren gaan. Ik had een vriendje die was scheel, zijn rechter oog was weggeklapt Waarom…

Zo'n foto is nooit weg, en ze kosten maar vier voor een gulden Kijk, het lijkt (na drie minuten) en we staan er nog op, ook. Omgekeerd natuurlijk, ik zat links en op de foto's zit ik rechts. We zijn bruiner dan in werkelijkheid, en de schaafwond op mijn neus blitst overdreven. Links voorop, dat ben jij. Ik kan nog niet zo goed wijs…

het eerste vale goud van de rijzende zomerzon die zich traag ontvouwt aan de vage horizon kleurt het leeg zwart van een schaduwloos, de nacht; een onhoorbaar smart als bloeit de rode roos alsof doornloos dankbaar onder een vochtig deken van dauw ochtendklaar over de wind haar streken vinden wij geluiden van de zingende natuur gestuwd…

nonchalante kindergrap dit is echt koesterend heerlijk samen lekker ontbijten met je kind herinneringen zijn onontbeerlijk als je in toekomst dit verleden vindt een heerlijk verleden dat wij koesterend dragen in het tijdelijke van het heden tot het eind van onze levensdagen ------------------------------------------ -Voor mijn zoontje Simon…

onder de loep is het strand een heelal van spiegeltjes en kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote…

Voor Ans Doodgaan is de kunst om levende beelden met evenveel gelatenheid te dulden als toen zij nog hun rol in ‘t leven speelden, ons soms verveelden, en nochtans vervulden. Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden; hier maakte zij de bruine halsband los; hier hebben wij de stinkzwammen gevonden, op een beschutte plek in ‘t sparrenbos…

heel even mocht ik leven heel even mocht ik zweven heel even... heel even mocht ik wachten heel even mocht ik smachten heel even... heel even mocht ik komen heel even mocht ik dromen heel even... heel even mocht ik zingen heel even mocht ik springen heel even... nu is het dromen voorbij nu is het niets meer voor mij nu mag ik niet…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - uit het dichtwerk van Simon Vinkenoog (1928)…