Alle inzendingen over Sinterklaas OR Sprookje

DE ZAK, die zak!!!…

Sint verlangt naar die “Gouwe ouwe tijd” van oer Hollandse gezelligheid Sinterklaas liedjes zingend bij de open haard met speculaas en suikertaart…

Waar men ook komt men is aan het delven of graven men kan niet rechtdoor men moet er omheen of wachten bij rood er valt smeltende sneeuw december de vijfde morgen is het sinterklaas ik zet ook mijn klomp misschien word ik beloond krijg ik een pakje een pakje geduld want er is iemand die heeft toch geschreven dat geduld het grootste…

Ik lees het net in de krant Wat is er toch aan de hand Sinterklaas is een kindervriend Deze ophef heeft hij niet verdiend Ben je wit zwart geel of pimpelpaars Iedereen krijgt wat in zijn schoen of laars Het is al eeuwen een traditie Zullen wij gaan voor een petitie Blijf met je handen af van onze Sint Het is een feest voor ieder kind.…

"Neen, kind, dit jaar zal Sinterklaas niet rijden." 'k Verbeet mijn leed en kleurde stil mijn print - En toch, verrassend, zond de milde Sint Ons elk wat moois, om d'avond hem te wijden. Maar stug, ondankbaar, bleef ik droef gezind. Pret zonder voorpret kon me niet verblijden. 'k Gaf ál mijn kracht aan klachtloos heldenlijden.…

Die intocht van de stoet van Sinterklaas, Waarin ik met de beste wil geen kwaad zie, Het leek een militaire operatie, Maar nauwelijks protest, laat staan geraas. Het lijkt warempel wel het Wilde Westen, Een Hollands feest met kogelvrije vesten.…

Sint ik hoef niets in mijn schoen Wilt u dat bij een ander kindje doen Die heeft vorig jaar niets gehad Ik denk dat zijn cadeautje is gevallen In het verkeerde schoorsteengat Zijn mama heeft niet zoveel geld Dat is u misschien wel verteld Ze hebben amper iets te eten Dus aub wilt u hen niet vergeten Daarom zet ik geen schoen Geef…

ik sinterklaas en in mijn baard groeien de eurootjes uit spanje zij pieten zwart maar geven europees hun appeltjes van oranje zij schoenen als veel mensen maar toch zou ik meer stro en wortels wensen mijn paarden zullen gaan de manen staan al aan en wind waait hoog in bomen ik schoorsteen weer en breng wat ooit gedacht maar…

Ik was zes of zo en Sinterklaas kwam met veel vrolijk gedoe in onze klas binnen. Ik herkende het preekboek van mijn vader en zijn schoenen en zijn zwarte horloge. Die herkenning was meteen een grote smet op de magie, de boel was niet bij zinnen en ik durfde niets te zeggen in elk kader over dit bedrog.…

Elk jaar bezwaart dit menig volwassen hart Zijn ze nu medewerkers of knechten Moeten we hun band loven of bevechten Kleuren de Pieten zwart of roetzwart? Kinderen savoureren een feestdag Wat meer kleur brengt ze niet van slag…

Ik zat dus gisteravond keurig recht Zong luidkeels "Jongens, heb je ‘t al vernomen?" "Hij komt" en "Zie de maan schijnt door de bomen" Toen heel lang "Kom maar binnen met je knecht" Geen Sint, geen Piet en geen kado, maar later Kreeg ik, echt nooit gedacht, een flinke kater…

heeft denk ik vast wat te maken met deze decembertijd mijn gedachten wegen thans zwaarder dan op andere dagen net als mijn beurs; kan ik dat tegenwoordig slecht verdragen mijn hoofd op houden is dan ook een dagelijkse strijd ter wille van het dichten en het dagelijks bestaan voed ik mijn tijd met arbeidsvol werken en denken ’s avonds deerlijk…

Je houdt m'n hand vast en ik kijk naar jou met je wapperende haren zingend in de kou Stralende ogen een brede lach pepernoten in 't verschiet vandaag is de dag En ik wil weer terug terug naar die tijd dat Sinterklaas een feest was in plaats van een strijd.…

Veel liefs van Sinterklaas…

na eerst dat kindermisbruik oogluikend te hebben geduld in z’n kerk blijkt dat ze aan de knechten wiens hulp hij krijgt bij z’n uit te voeren werk nooit volgens een of ander CAO een salaris gaven schandalig vindt u ook niet het bleken zowel de witte als de zwarte geronselde erbarmelijk slecht behandelde slaven en weer was het de katholiek…

Het sprookje is uit en de kater kwam later... Hoe heb ik mij ooit zo kunnen vergissen Wat is gebeurd is nooit, maar dan ook nooit met geen enkele doek uit te wissen...…

ik dacht dat het een sprookje was alles in vrede en harmonie de dieren en de mensen pas later besefte ik pas dat ik het in een boekje las maar zo gaandeweg in het leven kwam ik ze toch weer tegen een prins, de boze heks koning leeuw en slim konijn ik denk dat het een sprookje is met vreemdsoortige figuren en bizarre avonturen alleen…

Hoe winters de aanblik Deze vroege decembermorgen Decor uit een sprookje Bijna niet van deze aarde Spiegel van een hemel?…

Van morgendauw en hemelsblauw tot avondrood vertelde ik jou niets mooiers dan een sprookje een vlinder zat op mijn mouw…

(mensen raken verward door de reklame waarbij de sinterklaas en kerstspullen naast elkaar liggen uitgestald, nu alleen de paashaas er nog bij, en de chaos is compleet)…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

in de valkuil van de goed gecamoufleerde sloot daar vertellen lichaamstalen hun droomverhalen die in vergelijken op een ontzettend lief sprookje lijken toch worden ook zij snel blij want de ontdekker van het water komt al snel vol overgave blaffend naderbij een warm bad en rozig slapen zal de volgende dag wel het sprookje of de droom…

ik ben van te lang geleden van liefde een oud verhaal dat in mijn huid is gesneden met vuur en vlijmscherpe taal ga niet meer ketens smeden ik ben van te lang geleden ben nu een oud verhaal…

Je zoende mij, ik werd wakker je nam mijn hand, ik de jouwe Het sprookje eindigde Het leven begon Jij vroeg, ik antwoordde jij nam, ik gaf Jij moest, ik wou Jij eiste, ik vroeg Nu is het genoeg Ik antwoord niet meer, geef niets meer, wil niets meer Sprookjes bestaan niet Je deed me zoveel verdriet Dat ook het echte leven, voor mij haar…

Steeds vertel jij, zondagskind het mensenheugenis oud verhaal dat nooit op schrift alleen verbaal zijn weg zoekt door het labyrint van dromen, wonderwoorden zweven van je lippen, scheppen theatraal een sprookjesland in sagetaal van mond tot hart steeds doorgegeven Je kleurt een wereld vol magie de woorden tot een zinnebeeld door klank…

ze leek wel uit een sprookje weggelopen een blonde en bekoorlijke prinses dus prompt vergat ik elke wijze les daar ging de pijlenkoker weer eens open en Amor bleek een ware Wilhelm Tell haar hart werd door zijn eerste pijl gevonden vervolgens vonden wij elkanders monden een kus zo warm als zand in de Sahel dat kussen had ik beter kunnen…

woestijn een man een jonk in die woestijn een vrouw een meissie het jonk het meissie de man de vrouw die beiden oud de rimpels hoog op een balkon ze hebben iets het jonk het meissie het meissie met het jonk…

je leeft als een kind in een landschap van liefde op de adem van de wind de bergen een reflectie van oneindig geluk maar in diepe dalen vallen dromen soms stuk je begint te verdwalen in een zoektocht naar meer versplinterde idealen met als enig houvast gesponnen verhalen geweven in goud een prins op zijn paard die voor altijd van je…

Nog voor de zon opgekomen was trok Pietje van de buren er al op uit In pyjama, barrevoets en zonder jas tintelde ‘t dauw op zijn blote huid Het donkere woud bleek zijn doel ’t donker bos waarvan werd verteld Dat daar een reus zat zonder gevoel dat ‘t hek sloot als er werd gebeld Nieuwsgierig..als onze Pietje was wou hij van de reus wel…